Τους «Επτά επί Θήβας» του Αισχύλου, μια εξαιρετικά δυνατή πολιτική τραγωδία, παρουσιάζει το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος την Τετάρτη 7 Σεπτεμβρίου στο Κατράκειο Θέατρο Νίκαιας, στο πλαίσιο των εκδηλώσεων που διοργανώνει ο Δήμος Νίκαιας- Αγ Ι. Ρέντη για τα 30 χρόνια λειτουργίας του θεάτρου.

Η παράσταση ανεβαίνει σε μια νέα, σύγχρονη μετάφραση του ποιητή Γιώργου Μπλάνα και σε σκηνοθεσία του διεθνούς φήμης Λιθουανού σκηνοθέτη Τσέζαρις Γκραουζίνις. Ο Χρίστος Στυλιανού ερμηνεύει τον ρόλο του Ετεοκλή. Μαζί του η Νάντια Κοντογεώργη (Αντιγόνη), η Ιώβη Φραγκάτου (Ισμήνη), ο Γιώργος Καύκας (Άγγελος), ο Αλέξανδρος Τσακίρης (Κήρυκας) και ένας 14μελής χορός ηθοποιών. Στο ρόλο του Πολυνείκη ο Γιάννης Στάνκογλου.

Λίγα λόγια για το έργο

Η σύγκρουση των δύο γιων του Οιδίποδα είναι το θέμα των «Επτά επί Θήβας». Μετά την αποκάλυψη των φρικτών πράξεών του, ο Οιδίποδας άφησε τον θρόνο στους δύο γιους του, τον Ετεοκλή και τον Πολυνείκη. Εκείνοι συμφώνησαν να κυβερνούν τη Θήβα εναλλάξ. Ωστόσο, όταν ήρθε η σειρά του Πολυνείκη να αναλάβει την εξουσία, ο Ετεοκλής δεν τήρησε την υπόσχεσή του. Αυτό προκάλεσε την οργή του Πολυνείκη, ο οποίος συμμάχησε με τον βασιλιά του Άργους Άδραστο και οργάνωσε εκστρατεία εναντίον της Θήβας. Επτά αρχηγοί από κάθε ένα από τα δύο αντίπαλα στρατεύματα παρατάχτηκαν εκατέρωθεν των επτά πυλών της πόλης. O Ετεοκλής και ο Πολυνείκης κατέληξαν να βρίσκονται ο ένας απέναντι στον άλλο στην έβδομη πύλη.

Ο Ετεοκλής είναι ο μοναχικός κεντρικός ήρωας της τραγωδίας. Η Θήβα βρίσκεται σε ασφυκτική κατάσταση πολιορκίας κι εκείνος προσπαθεί να οργανώσει την αντεπίθεση, σε μια μάχη καταδικασμένη να καταλήξει χωρίς πραγματικό νικητή.

Σημείωμα σκηνοθέτη

Φαίνεται πως όλοι μας –όχι μόνο οι Έλληνες αλλά όλοι όσοι μένουμε στην Ευρώπη– ζούμε με την αίσθηση πως κάποιοι εξαιρετικά απειλητικοί εχθροί στέκονται έξω από τα εύθραυστα τείχη της συνηθισμένης, μίζερης αλλά βολικής –ακόμη–  ζωής μας.

Δεν γνωρίζουμε το όνομα του εχθρού – ο εχθρός έχει πολλά προσωπεία, πολλά ονόματα. Μερικές φορές μοιάζει πως ο χειρότερος εχθρός μας έχει το δικό μας πρόσωπο, το δικό μας όνομα. Χρειαζόμαστε μια τραγωδία, προκειμένου να ανακαλύψουμε ξανά ότι είμαστε άνθρωποι και ότι μας ενώνει η κοινή ανθρώπινη μοίρα. Το σίδερο και το ατσάλι θα γίνουν σκόνη, εμείς θα παραμείνουμε.

Όλοι οι συντελεστές των Επτά επί Θήβας αντιμετωπίζουμε την εξής πρόκληση: προσπαθούμε να ερευνήσουμε πώς το κοινό μας ένστικτο επιβίωσης μπορεί να συμβαδίσει με την ανάγκη που έχουμε κληρονομήσει από τους προγόνους μας και είμαστε υποχρεωμένοι να περάσουμε στα παιδιά μας, την ανάγκη να παραμείνουμε άνθρωποι, παρά τον φόβο, την ανασφάλεια, την απελπισία.

Τσέζαρις Γκραουζίνις