Εκδόσεις της Εστίας: Πρόγραμμα προσεχών εκδόσεων

Οι Εκδόσεις της Εστίας ανακοινώνουν το πρόγραμμα των προσεχών εκδόσεων για τη σεζόν Φθινόπωρο – Χειμώνας 2016:

ΚΛΑΣΙΚΗ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ

 

ΑΣΜΑ ΑΣΜΑΤΩΝ (ΕΙΣΑΓΩΓΗ-ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ-ΣΧΟΛΙΑ: ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΜΑΓΟΥΛΑΣ)

Όσο σαρκικό κι αν είναι το Άσμα, όσο υλικό σαν τη δημιουργία του κόσμου, άλλο τόσο εγκωμιάζει μία άλλη μεταφυσική, διαφορετική από την αλληγορία της ένωσης της ψυχής και του Θεού, αλλιώτικη από τον συμβολισμό του έγγαμου βίου και της ιερότητας του μυστηρίου, ξένη προς τον δαρβινισμό της διαιώνισης του είδους. Η ένωση δύο ανθρώπων με τέτοιο τρόπο, όπως τα αφηγούνται η Σουλαμίτισσα και ο ποιμένας, κερματίζει τα δεσμά του θανάτου, καθώς η αίσθηση της στιγμής της αφομοίωσης του ενός μέσα στον άλλον αλλοιώνει την αίσθηση του χρόνου, αδιαφορεί σεσημασμένα για τον τόπο και τις συνθήκες και υψώνει το ανιστορικό πέρα από τη φθαρτότητα των σωμάτων: όταν «ο αγαπημένος της κατεβαίνει στον κήπο, για να γευτεί των δέντρων του τον καρπό», η στιγμή αυτή είναι αιώνια, απερινόητη και, χωρίς τα κόστη του πριν και του μετά, αμετάκλητη. Τα σώματα λαμποκοπούν πέρα από τη φυσική και τη μεταφυσική, την ηθική και την πολιτική του κόσμου αυτού: πυρακτώνονται ενώπιον μίας αλήθειας κρυφής και ανόριστης.

Το Άσμα Ασμάτων είναι η καιόμενη βάτος του έρωτα· φλέγεται αλλά δεν απανθρακώνεται.

Ο Χαράλαμπος Μαγουλάς γεννήθηκε στην Αθήνα το 1978. Σπούδασε Φιλοσοφία και Κοινωνιολογία στην Αθήνα και Επιστήμες Γλώσσας στη Γαλλία. Έχει εκδώσει τη συλλογή χαϊκού με τίτλο Ψυχιατρικές σημειώσεις: περίπτωση δ. δ. (εκδόσεις Εξάρχεια, 2013). O Πίνακας και ο καθρέφτης είναι το πρώτου του μυθιστόρημα (Εστία, 2014).

 

ΣΕΙΡΑ: ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΕΖΟΓΡΑΦΙΑ

 

ΑΝΤΖΕΛΑ ΔΗΜΗΤΡΑΚΑΚΗ, ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΤΑΦΗ ΤΟΥ ΠΟΤΑΜΟΥ ΕΡΡΙΝΥΟΥ  (ΝΟΥΒΕΛΑ. ΝΕΑ ΑΝΑΘΕΩΡΗΜΕΝΗ ΕΚΔΟΣΗ)

Η νουβέλα Τέσσερις μαρτυρίες για την εκταφή του ποταμού Ερρινυού γράφτηκε το 2003. […] Η έκδοση της νουβέλας το 2016 από την Εστία περιλαμβάνει κάποιες αλλαγές από το πρωτότυπο, με στόχο την στερεοποίηση του μύθου. Ο «μύθος» είναι όρος διττής σημασίας στο συγκεκριμένο έργο, καθώς αναφέρεται τόσο στο μυθοπλαστικό συγκείμενο ως κατάθεση της λογοτεχνίας, όσο και στον “αστικό μύθο” που φαντάστηκα ως άξονα της πλοκής. […]

Η παρούσα έκδοση δεν περιλαμβάνει ωστόσο αλλαγές στην βιωματική διάσταση της αφήγησης, στις σχέσεις των προσώπων (των ηρωίδων) με το περιβάλλον τους, στις σκέψεις και τα συναισθήματά τους, αν και ασφαλώς αντιμετώπισα το δίλημμα μιας δραστικής ή όχι αναθεώρησης του κειμένου. Η ανάγνωση ενός έργου από τον συγγραφέα του μια δεκαετία αργότερα μπορεί να είναι επώδυνη, και ο πειρασμός μιας ουσιαστικής επέμβασης κάτι στο οποίο δύσκολα αντιστέκεται. Όμως εν προκειμένω επικράτησε η συναισθηματική αλλά και πολιτική μου σχέση με το πρωτότυπο. Έκρινα ότι όφειλα να μείνω πιστή στην Αθήνα του ’80 όπως την βίωνα εσωτερικά γύρω στο 2000, όχι το 2016. Η νουβέλα άρα αποδίδει τη δεκαετία του ’80, εκείνη της εφηβείας μου, όπως την αντιλαμβανόμουν χρόνια προτού οι εξελίξεις που θεωρούμε πια δεδομένες αλλοιώσουν τη δυναμική των ίδιων μας των αναμνήσεων. Θέλησα να κρατήσω αναλλοίωτη εκείνη την πρώτη, περισσότερο διαισθητική οπτική, ειδικά όσον αφορά στην απόδοση μιας ρευστής, απροσδιόριστης, υποθετικής αλλά και υποχθόνιας απειλής – εκείνης που αποδίδεται μέσω του ονόματος Ερρινυού, στο οποίο πρόβαλα τόσο το φόβο μου για τις ενοχές που θα έρχονταν να υποδείξουν οι Ερινύες όσο και το δέος μου απέναντι στην Ιστορία ως ανελέητη, άπαυστη ροή. Ο Ερρινυός είναι ένα ποτάμι, ή έστω μία κοίτη. […]

Απόσπασμα από τον πρόλογο του βιβλίου, Άντζελα Δημητρακάκη

Η Άντζελα Δημητρακάκη έχει εκδώσει τα μυθιστορήματα Μέσα σ’ ένα κορίτσι σαν κι εσένα (Εστία 2009), Το Μανιφέστο της ήττας (Εστία 2006), Αντιθάλασσα (Οξύ 2002), Ανταρκτική (Οξύ 1997, αναθεωρημένη έκδοση 2006) και τη συλλογή διηγημάτων Το άνοιγμα της μύτης (Οξύ 1999). Το λογοτεχνικό της έργο έχει συμπεριληφθεί σε συλλογικούς τόμους στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Από τις εκδόσεις της Εστίας κυκλοφορεί επίσης το δοκίμιό της Τέχνη και παγκοσμιοποίηση: Από το μεταμοντέρνο σημείο στη βιοπολιτική αρένα (2013). Ζει στην Ελλάδα και στη Σκωτία όπου διδάσκει Ιστορία και Θεωρία της Σύγχρονης Τέχνης στο Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου.

 

ΑΝΔΡΕΑΣ ΚΑΡΑΓΙΑΝ, ΑΚΡΑΤΟΣ ΓΕΛΩΤΑΣ  (ΜΥΘΙΣΤΟΡΙΑ). ΠΡΟΛΟΓΟΣ ΑΝΝΙΤΑΣ Π. ΠΑΝΑΡΕΤΟΥ

Ο Άκρατος γέλωτας συνοψίζει την πορεία του Ανδρέα Καραγιάν: το χαμόγελο, τον λυγμό και τον κλαυσίγελω ολόκληρης της ζωής του. Και ταυτόχρονα υποδηλώνει πως η ποιότητα της ωρίμανσης είναι ανάλογη με τη διάρκειά της.

 Η αναζήτηση της ταυτότητας, ο έρωτας των πάντων, η χαρά της ζωής, το μυστήριο του τέλους, τα ανθρώπινα πάθη σε όλο το φάσμα τους, ρέουν ανανεούμενα, καθιστώντας τελικά τον χρόνο σύμμαχο του συγγραφέα. Σ’ αυτό το μακρύ ταξίδι, τέχνη και λογοτεχνία υπήρξαν οι αχώριστοι συνοδοιπόροι, που αντάμειψαν γενναιόδωρα το έργο του με εικόνες γεγραμμένες και  λέξεις ζωγραφιστές – χρωστήρας και γραφίδα σε αγαστή συμμετοχή.

Αννίτα Π. Παναρέτου

Ο Ανδρέας Καραγιάν γεννήθηκε στη Λευκωσία το 1943 και σπούδασε Ιατρική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, όπου πήρε το δίπλωμά του το 1967. Ταξίδεψε στο Λονδίνο για ειδικότητα, αλλά γοητεύτηκε από την περιρρέουσα ατμόσφαιρα των late ’60s και εγκατέλειψε την Ιατρική, για να σπουδάσει Ζωγραφική στο Central και στο Camberwell Schools of Art. Στη συνέχεια σπούδασε Χαρακτική στη Γερμανία και έζησε αρκετό καιρό στο Βερολίνο. Το 1978 έκανε την πρώτη του ατομική έκθεση στην γκαλερί «Ώρα», στην Αθήνα. Ως ζωγράφος αντιπροσώπευσε την Κύπρο στην Μπιενάλε της Βενετίας (2001) και στην Μπιενάλε του Καΐρου (2006). Επίσης εικονογράφησε ποιήματα του Κ. Π. Καβάφη που εκδόθηκαν στο Βερολίνο. Από το 1978 έως το 2004 ασχολήθηκε με τη δημοσιογραφία και την κριτική κινηματογράφου και θεάτρου.
Το 2007, κατόπιν προσκλήσεως της Βιβλιοθήκης Αλεξανδρείας, έζησε στην Αλεξάνδρεια και δημιούργησε μια σειρά έργων με αλεξανδρινά θέματα τα οποία εκτέθηκαν στην βιβλιοθήκη.  

ΕΛΕΝΗ ΛΑΔΙΑ,  Η ΦΕΡΕΟΙΚΗ  (ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ)

Η Ελένη Λαδιά γεννήθηκε το 1945 στην Αθήνα. Σπούδασε αρχαιολογία και θεολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Τα πιο γνωστά λογοτεχνικά της έργα είναι: Χάλκινος ύπνος, Αποσπασματική σχέση, Η θητεία, Τα άλση της Περσεφόνης, Η Χάρις. Έχει τιμηθεί με το Β΄ Κρατικό βραβείο (1981) για τη συλλογή Χάλκινος ύπνος, με το Βραβείο Ουράνη της Ακαδημίας Αθηνών (1999) για την Ωρογραφία και με το Κρατικό βραβείο Διηγήματος (2007) για τη νουβέλα Η γυναίκα με το πλοίο στο κεφάλι. Διηγήματά της έχουν μεταφραστεί στα σλοβένικα, τα γαλλικά και τα αγγλικά, το μυθιστόρημά της Χι ο Λεοντόμορφος στα σερβικά, Η Χάρις και Η γυναίκα με το πλοίο στο κεφάλι στα ρουμανικά.

ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΣΦΥΡΙΔΗΣ, ΤΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΔΙΗΓΗΜΑΤΑ (ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΤΙΚΗ ΕΚΔΟΣΗ). ΕΙΣΑΓΩΓΗ, ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΣΩΤΗΡΙΑ ΣΤΑΥΡΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Ο Σφυρίδης φέρνει στο προσκήνιο ζητήματα που απασχολούν έντονα ή και διχάζουν την κοινωνία, όπως είναι η ευθανασία, οι μεταμοσχεύσεις οργάνων, οι ασθενείς του έιτζ, η παθογένεια του συστήματος υγείας, τα ναρκωτικά και ο κανιβαλισμός των ηλεκτρονικών μέσων ενημέρωσης. Έτσι, η πεζογραφία του δεν εξαντλείται σε μια απολαυστική, απλώς, διήγηση ιστοριών ─ χάρισμα και γνώρισμα της γραφής του, έτσι κι αλλιώς ─, αλλά ενδυναμώνεται με τη χρησιμότητα του θέματος και την υψηλή κοινωνική ευθύνη, κάτι που συναρτάται, πιθανότατα, με τη θετικιστική και την ανθρωπιστική ματιά του γιατρού Περικλή Σφυρίδη.

Θ. ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΣ, περ. Νέα Εστία 1813 (Ιούλ.–Αύγ. 2008)

Ο Σφυρίδης δεν νεωτερίζει και, καθώς προχωρούν τα χρόνια, μας δίνει όλο και πιο ενδιαφέροντα διηγήματα, που προβάλλουν ακόμη σημαντικότερα σε εποχή πεζογραφικής πληθώρας μεν, ωστόσο ξηρασίας. Ο Π. Σφυρίδης είναι ένας από τους ελάχιστους που ανθίσταται στην εκπόρνευση του διηγήματος.

 Μ. ΘΕΟΔΟΣΟΠΟΥΛΟΥ, εφ. Η Εποχή, 17.2.2002.

 […] Ο Σφυρίδης δεν υποφέρει την άθλια μεταχείριση του άλλου ανθρώπου. Αυτό είναι το κριτήριο με βάση το οποίο η καθημερινή ζωή είναι θετική ή αρνητική, παιγνιώδης ή εφιαλτική. Με ήρεμη φωνή, κρατημένη μακριά από τεχνητές εξάρσεις, με λιτότητα και καθαρότητα αφήγησης, ο Σφυρίδης μάς προσφέρει αληθινή λογοτεχνία, σπουδαία λογοτεχνία.

 Π.ΔΡΑΚΟΠΟΥΛΟΣ,  περ. Εποπτεία 133 (Απρ. 1988)

Στον παρόντα τόμο ο Περικλής Σφυρίδης συγκεντρώνει όλα τα διηγήματα που πραγματεύονται κοινωνικά ζητήματα. Έχουν ένα χρονικό άνυσμα σαράντα χρόνων από το 1977 ώς το 2016∙ τα διηγήματα «Θανατηφόρος γραφειοκρατία» και «Ημερολόγιο» δημοσιεύονται εδώ για πρώτη φορά.

Ο Περικλής Σφυρίδης γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1933, όπου και ζει. Απόφοιτος του Αμερικανικού Κολεγίου «Ανατόλια», της τάξης του 1952. Σπούδασε ιατρική στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (ως μαθητής της Στρατιωτικής Ιατρικής Σχολής) και εργάστηκε ως καρδιολόγος μέχρι το 1994. Διετέλεσε πρόεδρος του Ιατρικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης (1975-1981).

Έχει εκδώσει δύο ποιητικές συλλογές, δώδεκα συλλογές διηγημάτων, δύο μυθιστορήματα και ένα αυτοσχόλιο πνευματικής πορείας. Κυκλοφόρησε μελέτες για λογοτέχνες, ζωγράφους και τρεις ανθολογίες για τους πεζογράφους της Θεσσαλονίκης, μία εκ των οποίων μεταφράστηκε στα γερμανικά και άλλη στα αγγλικά.

Διηύθυνε τα περιοδικά της Θεσσαλονίκης Τραμ (1987-1991/1996) και Παραφυάδα (1985-1990). Συνεργάστηκε με τα περισσότερα ελληνικά λογοτεχνικά περιοδικά. Δύο βιβλία του έχουν μεταφραστεί στα ολλανδικά και πολλά διηγήματά του στα γερμανικά, αγγλικά και ολλανδικά. Για το πεζογραφικό του έργο έχουν δημοσιευθεί κριτικά κείμενα και αυτοτελείς μελέτες, όπως το βιβλίο της αναπληρώτριας καθηγήτριας του Α.Π.Θ. Σωτηρίας Σταυρακοπούλου, Περικλής Σφυρίδης. Ο πεζογράφος και η κριτική για το έργο του (Eστία 2011).

Από τις εκδόσεις της Εστίας κυκλοφορούν επίσης η συλλογή διηγημάτων του Το πάρτι και άλλα διηγήματα (2011), το μυθιστόρημα Ψυχή μπλε και κόκκινη (2013) τα Ζωοφιλικά. Μια μαρτυρία και δώδεκα διηγήματα (2014) και Παραφυάδες ΙΙΙ. Κείμενα λογοτεχνίας και βιβλιοκρισίες 2009-2013 (2015).

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΦΥΣΣΑΣ, ΜΟΥΣΕΙΟ ΛΑΟΓΡΑΦΙΑΣ (ΝΟΥΒΕΛΑ)

Τον Αύγουστο του 2015 ο τριανταπεντάχρονος (πρώην διάσημος) ζωγράφος Λέων …, έχοντας στην τσέπη του μια γερή προκαταβολή για τον υπερμεγέθη πίνακα «Ο μυστικός δείπνος του κοινοτισμού», εγκαταλείπει μια μεγάλη ελληνική πόλη και μια γυναίκα ονόματι Μάρθα…, και αποσύρεται σ’ ένα άκρως πρωτόγονο χωριό της Πίνδου, όπου ετοιμάζει τις σπουδές για τα πρόσωπα του πίνακα της  παραγγελίας: 23 ήρωες της διαχρονικής, παγκόσμιας Αριστεράς.

Από το χωριό αυτό στέλνει στη Μάρθα γράμματα που αναφέρονται στην κρίση της σχέσης τους, στις σπουδές που ζωγραφίζει, στο τζόγκινγκ και στην ειδυλλιακή /  παραδοσιακή ζωή του βουνίσιου χώρου- μέχρι που, αργά αργά, συνειδητοποιεί ότι κάτι δεν πάει καλά με τις γυναίκες στο χωριό.  

Η παρούσα νουβέλα υπαινίσσεται σχολιασμούς σε πολλά θέματα ταυτόχρονα, μεταξύ των οποίων ο φεμινισμός, η αριστερή ουτοπία, η αγνή ελληνική επαρχία, η θρησκευτική νεύρωση και η αντρική ψυχολογία. Μορφολογικά προσπαθεί ν’ ανανεώσει την επιστολική πεζογραφία- και μάλιστα με γράμματα ενός μοναδικού αποστολέα και όχι σαν αλληλογραφία.

Για την επαρκέστερη παρακολούθηση συνιστάται η παράλληλη θέαση του πίνακα «Μυστικός Δείπνος», του Λεονάρντο Ντα Βίντσι.

Βεβαίως, το βιβλίο δεν θα μπορούσε παρά ν΄ αφιερώνεται στον υπαρκτό σοσιαλισμό, αφού  το 2017 κλείνουν 100 χρόνια από το πραξικόπημα του  Οκτώβρη του ’17 στη Ρωσία του Κερένσκι.

Δημήτρης Φύσσας d.fyssas@gmail.com. 1956, Αθήνα. Νεοελληνική Φιλολογία, Πολιτική Επιστήμη. Στην πιάτσα του ιδιωτικού τομέα με ποικίλα επαγγέλματα από το 1974. Κύριες τρέχουσες εργασίες: συγγραφέας, δημοσιογράφος. Μέλος της ΑΛΕΦ και της Ένωσης των Άθεων.

ΠΡΩΤΟΕΜΦΑΝΙΖΟΜΕΝΗ ΠΕΖΟΓΡΑΦΟΣ

 

ΕΙΡΗΝΗ ΚΟΥΡΟΥΠΑΚΗ, Ο ΑΙΛΟΥΡΟΣ ΤΗ ΝΥΧΤΑ (ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ)

Ο Φοίβος Μαυρίδης, διάσημος ζωγράφος, μετά από δισταγμούς και πολλή σκέψη, δέχεται να μιλήσει για τον πολυκύμαντο βίο του. Με ευθύτητα και αφοπλιστική ειλικρίνεια, ξετυλίγει το νήμα της ζωής του, ξεκινώντας από τα δύσκολα παιδικά του χρόνια. Ανακαλεί στη μνήμη του την εποχή της φλογερής του νιότης, τότε που, με μοναδικό όπλο το ταλέντο του και την ακτινοβόλα προσωπικότητά του, αγωνίστηκε ενάντια σε αντίξοες συνθήκες να κερδίσει μια θέση στον εικαστικό χώρο,  για να καταλήξει στην περίοδο της λαμπρής επιτυχίας του. Παράλληλα έξι φίλοι, άτομα του πολύ στενού του περιβάλλοντος, μιλούν για τον ιδιότυπο χαρακτήρα και την μυθιστορηματική ζωή του ζωγράφου, που ξεκίνησε από ένα μικρό χωριό της Κρήτης και κατόρθωσε να λάμψει στο παγκόσμιο εικαστικό στερέωμα, φτάνοντας να γίνει ένας ζωντανός θρύλος.

Η Ειρήνη Κουρουπάκη γεννήθηκε στο Ηράκλειο της Κρήτης το 1959. Σπούδασε νομικά στην Αθήνα. Επαγγελματικά ασχολήθηκε με την δικηγορία, την δημοσιογραφία και τα εικαστικά.

ΜΙΚΡΗ ΣΚΛΗΡΟΔΕΤΗ ΣΕΙΡΑ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ

 

Μ. ΚΑΡΑΓΑΤΣΗΣ, ΒΑΣΙΛΗΣ ΛΑΣΚΟΣ (ΝΕΑ ΕΚΔΟΣΗ)

Μυθιστορηματική βιογραφία που αναφέρεται στη ζωή του ηρωικού κυβερνήτη του υποβρυχίου «Κατσώνης».

Το όμορφο αγόρι που γίνηκε ναυτικός, πολεμιστής, κουρσάρος,. Που χάρηκε τη ζωή με όλο του το είναι. Που ήπιε, που έπαιξε, που γλέντησε με γυναίκες, που καζάντισε παράδες, που τους σκόρπισε μ’ απλοχεριά. Που δίψασε για χαρά, για πόλεμο, για δόξα. Που πάλεψε με τον Χάρο στα νερένια αλώνια της θάλασσας Που πέθανε όπως αρμόζει στους άντρες της θάλασσας να πεθαίνουν. Όρθιος πάνω στο καράβι του, δίπλα στο κανόνι του. Που πέθανε πολεμώντας…

 

O M. Kαραγάτσης (πραγματικό όνομα Δημήτρης Pοδόπουλος) γεννήθηκε το 1908 στην Aθήνα. Tο αινιγματικό αρχικό M. λέγεται πως προέρχεται από το όνομα Mίτια, έκφραση της αγάπης του για τον Nτοστογιέφσκι και ιδίως για τους Aδελφούς Kαραμαζόφ, ενώ το Kαραγάτσης οφείλεται στο καραγάτσι κάτω από το οποίο καθόταν μικρός και διάβαζε, κοντά στην εκκλησία της Pαψάνης. Tο 1924 τελειώνει το Γυμνάσιο και πηγαίνει στην Γκρενόμπλ για να σπουδάσει Nομικά τα οποία, από τον επόμενο χρόνο, θα τα συνεχίσει στο Πανεπιστήμιο Aθηνών. Tο 1927 παίρνει μέρος στον A΄ λογοτεχνικό διαγωνισμό της Nέας Eστίας με το διήγημα «Kυρία Nίτσα», το οποίο θα αποσπάσει τον A΄ έπαινο και θα δημοσιευτεί το 1929 σε συλλογικό τόμο που περιελάμβανε τα βραβευμένα διηγήματα του διαγωνισμού («Oι θεότητες του Kοτύλου», εκδ. Βιβλιοπωλείον της Eστίας). Mε το διήγημα αυτό ξεκινάει ο Kαραγάτσης τη λογοτεχνική σταδιοδρομία του και την μακρά συνεργασία του με την Nέα Eστία δημοσιεύοντας σε αυτήν διηγήματα, μυθιστορήματα σε συνέχειες και μεταφράσεις.

Πεθαίνει στίς 14 Σεπτεμβρίου 1960, σε ηλικία 52 χρόνων, αφήνοντας ανολοκλήρωτο Tο 10, το μυθιστόρημα που έγραφε εκείνο τον καιρό. H τελευταία φράση που πρόλαβε να γράψει, η τελευταία φράση της ζωής του, ήταν «Άς γελάσω!»

Tο τεράστιο έργο του –διηγήματα, κριτικές θεάτρου και, κυρίως μυθιστορήματα– κυκλοφορεί από τις εκδόσεις του Bιβλιοπωλείου της Eστίας.

 

ΙΟΥΛΙΑ ΠΕΡΣΑΚΗ, ΚΑΤΟΧΗ ΚΑΙ ΠΕΙΝΑ: ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΤΗΣ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑΣ (ΔΙΗΓΗΜΑΤΑ.ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: KAREN VAN DYCK, ΦΑΙΗ ΖΗΚΑ)

Τα διηγήματα της Ιουλίας Περσάκη παρακολουθούν στις μικρές, καθημερινές πράξεις, τις ζωές των ανθρώπων μιας άλλης εποχής. Αντλώντας από απλά και ασήμαντα περιστατικά της επαρχιακής καθημερινότητας και με κύριο χαρακτηριστικό την αγάπη για τον απλό και απονήρευτο άνθρωπο της βιοπάλης, η Ιουλία Περσάκη ζωντανεύει, με καθαρό και ανεπιτήδευτο λόγο, τους χαρακτήρες και την ψυχοσύνθεση των ανθρώπων του νησιού της (Αίγινα), δίνοντας μας, με οξεία παρατηρητικότητα, ό,τι είναι καίριο και αντιπροσωπευτικό.

«Η επιλογή των διηγημάτων επικεντρώνεται σε ιστορίες της εποχής εκείνης, της κατοχής και της πείνας. Μέσα από πολύ καθημερινές σκηνές γράφονται και οι μεγαλύτερες κοινωνικές-πολιτικές ιστορίες της Ελλάδας: η Κατοχή και ο Εμφύλιος, η ταξική ιστορία (και το πώς αποτυπώνεται σε ένα νησί που ήταν κάποτε πρωτεύουσα της νεότερης Ελλάδας και κοντεύει να γίνει προάστιο της Αθήνας), η σχέση Ελλάδας-Ευρώπης, η ιστορία του φύλου και η θέση της ελληνίδας τα μεταπολεμικά χρόνια, η ιστορία της μετανάστευσης τον εικοστό αιώνα. Και πάντα μέσα από την γλώσσα – όπως στην περίπτωση του Πίπα που επιστρέφει στην Αίγινα από την Αμερική και επιμένει να αποκαλεί τους σωλήνες «πίπες» γιατί έτσι τους λέγανε εκεί. Μέσα από αυτή την απλή καθημερινή συναλλαγή η περίπλοκη κοινωνική και ταξική ιστορία της Ελλάδας γίνεται δική μας σημερινή ιστορία∙ · η κρίση τότε, η κρίση τώρα.»

(Από την εισαγωγή της Karen Van Dyck)

Μια διεισδυτική ματιά στην ιστορία της νεότερης Ελλάδας μέσα από τις συγκινητικές ιστορίες ενός λησμονημένου ταλέντου […] Η πραγματικότητα της Κατοχής και της πείνας, αλλά και η ζωή κοντά στη φύση, ο αγροτικός βίος, η ελπίδα.

Mark Mazower, 2016

Η Ιουλία Περσάκη (1895-1980) έζησε περίπου έναν αιώνα, βίωσε δύο παγκόσμιους πολέμους, γνώρισε τρεις τόπους (Αθήνα, Παρίσι, Αίγινα) και πήρε ενεργό μέρος στις διαμάχες για την καθιέρωση της δημοτικής γλώσσας. Δημοσίευσε τέσσερις συλλογές διηγημάτων που εστιάζουν στους καθημερινούς ανθρώπους, τη ζωή και τη γλώσσα τους, από τις οποίες ανθολογήθηκαν τα κείμενα που παρουσιάζονται εδώ.

ΟΙ ΕΠΙΜΕΛΗΤΡΙΕΣ ΤΟΥ ΤΟΜΟΥ

Η Karen Van Dyck είναι καθηγήτρια νεοελληνικής λογοτεχνίας στο Τμήμα Κλασικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Κολούμπια της Νέας Υόρκης. Το έργο της εστιάζει στη νεοελληνική λογοτεχνία, τη λογοτεχνία της διασποράς, τη θεωρία της μετάφρασης και τη θεωρία του φύλου. Έχει μεταφράσει, ανθολογήσει και δημοσιεύσει στα αγγλικά το έργο πολλών Ελλήνων ποιητών. Στην Ελλάδα κυκλοφορούν τα ακόλουθα βιβλία της: η μετάφραση Three Summers από τα Ψάθινα καπέλα της Μαργαρίτας Λυμπεράκη (Κέδρος, 1995), η κριτική μελέτη Η Κασσάνδρα και οι λογοκριτές στη νεοελληνική ποίηση (Άγρα, 2002), και προσεχώς η ανθολογία σύγχρονης ελληνικής ποίησης Μέτρα λιτότητας (Άγρα, 2016).

Η Φαίη Ζήκα είναι επίκουρη καθηγήτρια φιλοσοφίας και θεωρίας της τέχνης στο Τμήμα Θεωρίας και Ιστορίας της Τέχνης της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών. Τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα αφορούν τις αισθήσεις και το χρώμα, ζητήματα ταυτότητας και φύλου, τη σχέση τέχνης και φύσης, τη σχέση της φιλοσοφίας με τις τέχνες και τις επιστήμες Άρθρα της έχουν δημοσιευτεί σε ελληνικά και διεθνή επιστημονικά περιοδικά, σε συλλογικούς τόμους και σε καταλόγους εκθέσεων.  Πρόσφατα έχει επιμεληθεί το βιβλίο του David Batchelor Χρωμοφοβία (Άγρα, 2013) και τη συλλογή κειμένων Τέχνη, Σκέψη, Ζωή: Η αισθητική φιλοσοφία του Αλέξανδρου Νεχαμά (Οκτώ, 2014).

ΘΕΑΤΡΟ

 

ΚΩΣΤΑΣ ΠΡΕΤΕΝΤΕΡΗΣ, ΘΕΑΤΡΙΚΑ,  Β΄ ΤΟΜΟΣ: ΤΟ ΚΑΡΕ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ, ΜΙΑΣ ΠΕΝΤΑΡΑΣ ΝΙΑΤΑ,  ΔΕΣΠΟΙΝΙΣ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ (ΠΡΟΛΟΓΙΚΑ ΣΗΜΕΙΩΜΑΤΑ: ΕΛΕΝΗ ΒΑΡΟΠΟΥΛΟΥ, ΣΤΑΜΑΤΗΣ ΦΑΣΟΥΛΗΣ)

Πριν μπει η τηλεόραση στο σπίτι για χάζεμα, είχαμε το ραδιόφωνο για συντροφιά. Εκεί τον πρωτοάκουσα σαν όνομα. Κώστας Πρετεντέρης. Ήμουν σε μια ηλικία αλλά και σε μια εποχή που μου αρκούσε ο ήχος για να πλάσω την εικόνα. […]

Είχε ένα μεγάλο χάρισμα ο Κώστας Πρετεντέρης: δεν ακολουθούσε την εποχή, πήγαινε μαζί της χέρι-χέρι. Όταν η επιθεώρηση και η κωμωδία θριάμβευε στην ελληνική σκηνή, ο Πρετεντέρης ήταν απ’ τους πρώτους που τις υπηρέτησαν. Μόλις έσκασε μύτη το ραδιόφωνο, μετά το σινεμά και τέλος η τηλεόραση, δεν περίμενε να διαμορφωθεί μια κατάσταση και μετά να ακολουθήσει. Ήταν αυτός ο ίδιος που έμπαινε απ’ τους πρώτους και τη διαμόρφωνε. […]

Αλλά και στο θέατρο ήταν ο πρώτος που σε κωμωδία, μέσα στο τρομοκρατικό κλίμα της εποχής, άγγιξε με την Κόμισσα της φάμπρικας το μετεμφυλιακό ζήτημα: με ένα εύρημα που η σκούφια του κρατάει από τα γεννοφάσκια της κωμωδίας (με το ίδιο όνομα τρεις άνθρωποι), κάνει την Αθήνα (αλλά και την Ελλάδα ολόκληρη μετά την κινηματογραφική μεταφορά) να σκάσει επιτέλους το χειλάκι της με το μεγάλο της το βάσανο. Γιατί αυτό κάνει η κωμωδία, αυτό κάνει ο Πρετεντέρης: παίρνει τη συμφορά και τη βλέπει από μια άλλη μεριά –τη μεριά της σάτιρας– και την κάνει διπλανή, βιώσιμη και αντιμετωπίσιμη. […]

Πέρασαν τα χρόνια και τώρα πια όταν ακούω «Πρετεντέρης» είναι σαν να κατρακυλάνε βότσαλα τα γέλια, στις άσπρες σκάλες του Θεάτρου.

Απόσπασμα από τον πρόλογο του Σταμάτη Φασουλή

Ο Κώστας Πρετεντέρης ξεκίνησε τη σταδιοδρομία του ως δημοσιογράφος, τη δεκαετία του ‘40.

Από την ίδρυσή της ώς το 1967 έγραφε τη στήλη «Φασουλής και Περικλέτος» στην εφημερίδα Μεσημβρινή.

Από την ίδρυση ώς τον θάνατό του, το 1978, έγραφε χρονογράφημα στην εφημερίδα Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία.

Παράλληλα με το θέατρο, τον κινηματογράφο και την τηλεόραση, ο Κώστας Πρετεντέρης έγραψε τους στίχους σε δεκάδες τραγούδια.

Συνεργάστηκε με το ΕΙΡ, άλλοτε διασκευάζοντας «Θέατρο στο ραδιόφωνο» (όπως το Νυφικό κρεβάτι με τον Δημήτρη Χορν και την Έλλη Λαμπέτη) κι άλλοτε γράφοντας ραδιοφωνικές εκπομπές, που γνώρισαν μεγάλη επιτυχία, όπως Τα καθημερινά του καθημερινού με τον Δημήτρη Χορν και Το ημερολόγιο ενός θυρωρού με τον Παντελή Ζερβό.

Κατά τη διάρκεια της επταετίας ο Κώστας Πρετεντέρης συνεργάστηκε με το ελληνικό τμήμα της Bayerische Rundfunk, υπό τη διεύθυνση του Παύλου Μπακογιάννη.

ΝΕΕΣ ΕΠΕΤΕΙΑΚΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΤΗΣ ΓΕΝΙΑΣ ΤΟΥ ΄30

 

ΗΛΙΑΣ ΒΕΝΕΖΗΣ, ΤΟ ΝΟΥΜΕΡΟ 31328 (ΜΟΝΟΤΟΝΙΚΗ). ΕΠΙΜΕΤΡΟ-ΓΛΩΣΣΑΡΙΟ: ΣΩΤΗΡΗΣ ΜΕΤΕΒΕΛΗΣ

Το Νούμερο 31328 είναι η ίδια η ταυτότητα του συγγραφέα, τότε που παιδί δεκαοκτώ χρόνων οδηγήθηκε από τους Τούρκους στα κάτεργα της Ανατολής.

Το βιβλίο είναι ένα συγκλονιστικό χρονικό «γραμμένο με αίμα», όπως επισήμανε ο Βενέζης, προσθέτοντας: «Λέω για καυτή ύλη, για τη σάρκα που στάζει το αίμα της και πλημμυρίζει τις σελίδες του». Στην αρχική του μορφή γράφτηκε το 1924 και ξαναδουλεύτηκε το 1931, οπότε εκδόθηκε για πρώτη φορά. Η επιτυχία που σημείωσε τότε ήταν τεράστια, ακόμα και έξω από τον ελληνικό χώρο.

O Ηλίας Βενέζης γεννήθηκε το 1904 στο Aϊβαλί της Mικράς Aσίας και πέθανε το 1973 στην Aθήνα. Kατά τη Μικρασιατική Καταστροφή ο Bενέζης συλλαμβάνεται από τους Tούρκους και στέλνεται στα τάγματα εργασίας (Σεπτέμβριος 1922). H οικογένειά του καταφεύγει στη Mυτιλήνη, που εκείνη την εποχή γνώριζε τη λεγόμενη «Λεσβιακή Άνοιξη». H εφημερίδα Kαμπάνα, που εκδίδει ο Στράτης Mυριβήλης, πρωτοδημοσιεύει σε συνέχειες Tο Nούμερο 31328 (Φεβρουάριος 1924). Tο 1927 η Nέα Eστία βραβεύει το διήγημα του Bενέζη «O θάνατος». Eίναι η πρώτη του εμφάνιση στα αθηναϊκά γράμματα. Tο 1931 εκδίδεται στη Mυτιλήνη Tο Nούμερο 31328. Tο βιβλίο καθιερώνει τον Bενέζη ως συγγραφέα· είναι μόλις είκοσι έξι ετών. Tο 1932 ο Bενέζης εγκαθίσταται στην Aθήνα και διορίζεται υπάλληλος στην Tράπεζα της Eλλάδος, όπου και παραμένει μέχρι την εκλογή του στην Aκαδημία Aθηνών το 1957. Γνωρίζεται με όλους τους λογοτέχνες και καλλιτέχνες της Γενιάς του ’30, της οποίας θεωρείται από τους σημαντικότερους εκπροσώπους. Tον Δεκέμβριο του 1939 κυκλοφορεί το μυθιστόρημά του Γαλήνη, που βραβεύεται με το Kρατικό Bραβείο Λογοτεχνίας και με Έπαινο της Aκαδημίας Aθηνών. Στις 14 Δεκεμβρίου του 1943 κυκλοφορεί η Aιολική Γη. H έκδοση εξαντλείται μέσα σε δύο εβδομάδες.

Aμέσως μετά τον πόλεμο, τα βιβλία του Bενέζη μεταφράζονται σε πολλές γλώσσες και είναι τα πρώτα που φέρνουν την άγνωστη ώς τότε ελληνική λογοτεχνία στον έξω κόσμο.

 

 

ΓΙΩΡΓΟΣ ΘΕΟΤΟΚΑΣ, ΑΡΓΩ (ΜΟΝΟΤΟΝΙΚΗ). ΕΠΙΜΕΤΡΟ: ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΜΟΥΣΤΑΚΑΤΟΥ

Το πρώτο μέρος της Αργώς κυκλοφόρησε το φθινόπωρο του 1933. Το έργο ολοκληρώθηκε τρία χρόνια αργότερα σε δύο τόμους.

Το βιβλίο είναι μια τοιχογραφία της Ελλάδας του μεσοπολέμου, έτσι όπως συνταρασσόταν από ποικίλες ιδεολογίες, απ’ τις συνέπειες της μικρασιατικής καταστροφής και από τα αλλεπάλληλα στρατιωτικά κινήματα. Το πλήθος των ηρώων κινείται γύρω από τον ίδιο πόλο: τις τάσεις μιας γενιάς αισιόδοξης και δημιουργικής, που οι συνεχείς εθνικές καταστροφές την οδήγησαν σε βαθιά απογοήτευση.

Ο Γιώργος Θεοτοκάς γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1905 και πέθανε στην Αθήνα το 1966. Σπούδασε Νομική στην Αθήνα, το Παρίσι και το Λονδίνο. Υπηρέτησε ως διευθυντής στο Εθνικό Θέατρο τις περιόδους 1945-46 και 1950-52. Το 1961 ανέλαβε την οργάνωση του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος. Θεωρείται από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της γενιάς του ’30

ΣΕΙΡΑ: ΞΕΝΗ ΠΕΖΟΓΡΑΦΙΑ

ΜΙΛΑΝ ΚΟΥΝΤΕΡΑ, Η ΑΒΑΣΤΑΧΤΗ ΕΛΑΦΡΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΥΠΑΡΞΗΣ (ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ). ΝΕΑ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΓΙΑΝΝΗ Η. ΧΑΡΗ, ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΑΘΕΩΡΗΜΕΝΗ ΓΑΛΛΙΚΗ ΕΚΔΟΣΗ

ΖΑΝ ΜΑΤΕΡΝ, ΣΕΠΤΕΜΒΡΗΣ (ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ). ΜΤΦ. ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΡΑΜΠΕΛΑΣ

«Κοντεύουν να κλείσουν έντεκα χρόνια από τον θάνατο της κόρης μας, αλλά πιστεύω πως θα της άρεσε η ιδέα μου, πως θα ήταν περήφανη για μένα. Η σκέψη αυτή έφερε μια άλλη, άνοιξα τον υπολογιστή μου και συνειδητοποίησα τότε πως έπρεπε να γράψω την ιστορία εκείνων των ημερών όπως τη θυμόμουν, ξεχνώντας την επίσημη χρονολογία. Για να τιμήσω εκείνους τους έντεκα αθλητές που δεν τολμούν καν να μνημονεύσουν δημόσια τα ονόματά τους, από φόβο μήπως χαλάσει η γιορτή – αλλά και για να ξαναφέρω στο φως έναν άντρα για τον οποίο δεν μίλησα ποτέ σε κανέναν, έναν άντρα που χάθηκε μαζί με τα έντεκα φέρετρα, τόσο αμετάκλητα όσο κι αν είχε σκοτωθεί κι αυτός στην πίστα του αεροδρομίου του Φυρστενφέλντμπρουκ.

 Ο άντρας αυτός λεγόταν Σαμ Κόουλ.»

Ο Ζαν Ματέρν γεννήθηκε το 1965 στην Αλσατία, σε μια οικογένεια με κεντροευρωπαϊκή καταγωγή. Ζει και εργάζεται στο Παρίσι. Τα πρώτα του βιβλία έχουν μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες. Ο Σεπτέμβρης είναι το τέταρτο μυθιστόρημά του.

Ο Ζαν Ματέρν γεννήθηκε το 1965 στην Αλσατία, σε μια οικογένεια με κεντροευρωπαϊκή καταγωγή. Ζει στο Παρίσι με τη γυναίκα και τα τρία παιδιά του. Έχει από πολλά χρόνια την ευθύνη της σειράς ξένης λογοτεχνίας στον εκδοτικό οίκο Γκαλιμάρ. Τα λουτρά του Κιράλυ (Εκδόσεις της Εστίας, 2010) είναι το πρώτο του μυθιστόρημα. Το βιβλίο έχει ήδη μεταφραστεί σε επτά γλώσσες.

ΝΤΑΒΙΝΤ ΦΕΝΚΙΝΟΣ, ΣΑΡΛΟΤ (ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ). ΜΤΦ. ΟΝΤΕΤ ΒΑΡΩΝ-ΒΑΣΑΡ

Αυτό το μυθιστόρημα αφηγείται τη ζωή της Σαρλότ Σαλομόν, μιας ζωγράφου που δολοφονήθηκε είκοσι έξι ετών στο Άουσβιτς, ενώ ήταν έγκυος. Μετά την παιδική της ηλικία στο Βερολίνο, που σημαδεύτηκε από μια οικογενειακή τραγωδία, η Σαρλότ βρίσκεται σιγά-σιγά αποκλεισμένη απ’ όλες τις σφαίρες της γερμανικής κοινωνίας εξαιτίας της πολιτικής των ναζί. Ζει ένα ιδρυτικό ερωτικό πάθος, πριν αναγκαστεί να τα εγκαταλείψει όλα για να βρει καταφύγιο στη Γαλλία. Στην εξορία, αρχίζει ένα αυτοβιογραφικό ζωγραφικό έργο συγκλονιστικό στη νεωτερικότητά του. Καθώς γνωρίζει ότι κινδυνεύει, εμπιστεύεται τα σχέδιά της στον γιατρό της, λέγοντάς του: «Είναι όλη μου η ζωή.» Εκπληκτικό πορτραίτο μιας εξαιρετικής γυναίκας, ιστόρηση μιας τραγικής μοίρας, η Σαρλότ είναι επίσης η αφήγηση μιας αναζήτησης. Της αναζήτησης ενός συγγραφέα που τον έχει στοιχειώσει η καλλιτέχνις και που ξεκινά την αναζήτησή της.

           

Η Σαρλότ είναι το δέκατο τρίτο μυθιστόρημα του Νταβίντ Φοενκινός, βραβεύτηκε με το βραβείο Renaudot και το Βραβείο Goncourt des Lycéens, και τώρα ετοιμάζει την κινηματογραφική του διασκευή. Έχει δημοσιεύσει μεταξύ άλλων τα βιβλία Οι Αναμνήσεις και Είμαι καλύτερα, όλα στις εκδόσεις Gallimard, και αρκετά άλλα σε άλλους εκδότες. Τα βιβλία του έχουν μεταφραστεί σε σαράντα γλώσσες. Το 2011 μαζί με τον αδελφό του έκαναν μια κινηματογραφική διασκευή του βιβλίου του H λεπτότητα, που γυρίστηκε ταινία με πρωταγωνιστές την Ωντρέ Τωτού και τον Φρανσουά Νταμιέν.

Ιστορία-πολιτική-μαρτυρίες

 

ΣΕΙΡΑ: ΙΣΤΟΡΙΑ και ΠΟΛΙΤΙΚΗ

 

ΠΩΛ ΒΕΝ, ΠΑΛΜΥΡΑ. ΕΝΑΣ ΑΝΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΤΟΣ ΘΗΣΑΥΡΟΣ  (ΜΤΦ.  ΕΙΡΗΝΗ ΜΗΤΟΥΣΗ, ΤΑΚΗΣ ΑΝΑΣΤΟΠΟΥΛΟΣ)

Έχοντας ως επάγγελμα τη μελέτη της ελληνο-ρωμαϊκής Αρχαιότητας σε ολόκληρη τη ζωή μου ποτέ δεν έπαψα να μιλώ για την Παλμύρα. Με την καταστροφή της Παλμύρας από την τρομοκρατική οργάνωση του Ισλαμικού κράτους, μία ολόκληρη περίοδος του πολιτισμού μας και μαζί του γνωστικού μου αντικειμένου τινάχτηκε βίαια στον αέρα. […]

Γιατί μία τρομοκρατική οργάνωση καταστρέφει ή μεταπουλάει τα αθώα μνημεία ενός μακρινού παρελθόντος; Για ποιό λόγο κατέστρεψαν την Παλμύρα την οποία η Ουνέσκο είχε κατατάξει μεταξύ των μνημείων της παγκόσμιας κληρονομιάς; Και γιατί έγιναν όλες αυτές οι σφαγές, μεταξύ των οποίων και το μαρτύριο, το βασανιστήριο και ο αποκεφαλισμός, στις 18 Αυγούστου 2015, του αρχαιολόγου της Παλμύρας Χαλέντ Αλ-Ασάαντ, στον οποίο είναι αφιερωμένο το παρόν βιβλίο;

Είχα χρέος, σαν καθηγητής αλλά και σαν άνθρωπος, παρά την προχωρημένη ηλικία μου να εκφράσω την οδύνη μου μπροστά σε αυτή την αδιανόητη καταστροφή και να επιχειρήσω  να κάνω το πορτρέτο αυτού που υπήρξε η ομορφιά της Παλμύρας και την οποία μόνο μέσα από τα βιβλία θα γνωρίζουμε πια.

Από τον πρόλογο του βιβλίου

 

Ο Πωλ Βεν (Paul Veyne), κορυφαίος Γάλλος φιλόλογος και ιστορικός, γεννήθηκε το 1930 στην Aix–en–Provence. Σπούδασε στην École Normale (1951-1955), υπήρξε ερευνητής στην École française de Rome (1955-1957) και δίδαξε στο πανεπιστήμιο της γενέτειράς του. Το 1971 δημοσίευσε το πρώτο δοκίμιό του για την επιστημολογία της ιστορίας, Comment on écrit l’histoire. Από το 1975 ώς το 1999 δίδαξε ρωμαϊκή ιστορία στο Collège de France, του οποίου παραμένει ομότιμος καθηγητής. Tο 1978 δημοσιεύτηκε το δοκίμιό του «Foucault révolutionne l’histoire», που εξετάζει τη σημασία του έργου του Φουκώ για την επιστήμη της ιστορίας (περιλαμβάνεται στο Ο Μισέλ Φουκώ και οι ιστορικοί, Νήσος 2008).

Άλλα σημαντικά έργα του: Inventaire des différences (Seuil 1976), Le Pain et le Cirque (Seuil 1976· το δεύτερο μέρος του έχει εκδοθεί στα ελληνικά, υπό τον τίτλο Ο ελληνικός ευεργετισμός, Ζαχαρόπουλος 1993), Les Grecs ont-ils cru à leurs mythes? (Seuil 1983· ελλ. έκδ.: Οι Έλληνες πίστευαν στους μύθους τους; Ζαχαρόπουλος 1993), La Société romaine (Seuil 1991), Les Mystères du gynécée, μαζί με την F. Frontisi-Ducroux και τον F. Lissarrague (Gallimard 1998· ελλ. έκδ.: Τα μυστήρια του γυναικωνίτη, Αλεξάνδρεια 2008), Sexe et pouvoir à Rome (Tallandier 2005), L’Empire gréco-romain (Seuil 2005), Quand notre monde est devenu chrétien (312-394), (Albin Michel 2007· ελλ. έκδ.: Όταν ο κόσμος μας έγινε χριστιανικός (312-394), Εστία 2012). Το 2012, δημοσίευσε μια νέα μετάφραση της Αινειάδας του Βριγίλιου (Belles Lettres).

Από τις Εκδόσεις της Εστίας κυκλοφορούν:

Φουκώ: Η σκέψη του, η προσωπικότητά του, 2011.

Όταν ο κόσμος μας έγινε χριστιανικός (312-394 μ. Χ.), 2012.

Η Ελληνορωμαϊκή αυτοκρατορία

 

ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΤΖΟΥΚΑΣ, ΤΟ ΦΑΝΤΑΣΜΑ ΤΟΥ ΝΑΖΙΣΜΟΥ. ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΣΑΓΗΝΗ ΤΟΥ ΤΡΙΤΟΥ ΡΑΪΧ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΟΠΟΛΕΜΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟ ΩΣ ΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΜΑΣ

 

O ναζισμός εξακολουθεί να απασχολεί τον σημερινό κόσμο με πολλούς τρόπους. Στο βιβλίο αυτό επιχειρείται η παρουσίαση ορισμένων όψεών του που σχετίζονται με τον εσωτερισμό, τον φυλετικό μυστικισμό, τον παγανιστικό χαρακτήρα των SS, την υιοθέτηση θεωριών συνωμοσίας και την απόπειρα να εμφανισθεί ως μια μορφή θρησκείας. Πρόκειται για μια νέα μυθολογία που καλλιεργήθηκε σταδιακά γύρω από το ναζιστικό φαινόμενο και διαδόθηκε ευρέως τις τελευταίες δεκαετίες, χάρη στην αλματώδη ανάπτυξη του διαδικτύου και της ποπ κουλτούρας στις διάφορες εκδοχές της (κινηματογράφος, μουσική, κόμικς, βιντεοπαιχνίδια κ.λπ.).

 Με τη συνδρομή πλούσιας διεθνούς βιβλιογραφίας παρουσιάζεται για πρώτη φορά στο ελληνικό κοινό μια επιστημονική εργασία για ένα θέμα που μέχρι πρόσφατα αποτελούσε προνομιακό πεδίο ανάπτυξης ψευδοϊστορικών προσεγγίσεων.

Ο Βαγγέλης Τζούκας γεννήθηκε στην Άρτα το 1974. Είναι πτυχιούχος και διδάκτορας του τμήματος Κοινωνιολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου και μέλος ΣΕΠ του Ελληνικού Ανοικτού Πανεπιστημίου. Το 2003 υποστήριξε τη διδακτορική του διατριβή με τίτλο Οι οπλαρχηγοί του ΕΔΕΣ στην Ήπειρο 1942-44. Τοπικότητα και πολιτική ένταξη, η οποία εκδόθηκε από την Εστία το 2013.

Τη διετία 2005-2006 ήταν μεταδιδάκτορας ερευνητής στο ερευνητικό έργο «Οργανώσεις της ελληνικής Αντίστασης – η περίπτωση του ΕΔΕΣ (ηγεσία, κοινωνική συγκρότηση, μεταπολεμική επιρροή)» στο τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας του Παντείου. Έχει διδάξει στο τμήμα Φιλοσοφικών και Κοινωνικών Σπουδών και στο τμήμα Πολιτικής Επιστήμης του Πανεπιστημίου Κρήτης (ΠΔ 407/80).

Έχει δημοσιεύσει άρθρα και μελέτες για τη σύγχρονη ελληνική και ευρωπαϊκή ιστορία, καθώς και για ζητήματα κοινωνιολογίας της βίας.

 

ΣΩΤΗΡΗΣ ΧΑΤΖΗΓΑΚΗΣ, Η ΕΛΛΑΔΑ ΑΝΑΠΟΔΑ (ΕΠΙΜ. ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΣΑΓΚΑΔΟΠΟΥΛΟΣ)

Σ’ έναν ταραγμένο κόσμο που διαμορφώνει άποψη από επίπεδες αναλύσεις και στοχευμένους σ