Σαν σκέφτομαι την σημερινή κατάσταση, το μυαλό μου πάει, χωρίς να το θέλω, στην ιστορία της Αθώας Ερέντιρας και της άσπλαχνης γιαγιάς της. Αν  τραβήξει κανείς τη μάσκα της μαγικής αλληγορίας  από το διήγημα του Μάρκες εύκολα μπορεί να παραλληλίσει την ηρωίδα του με το λαό και την σατανική γιαγιά με τη διαφθαρμένη και ανάλγητη εξουσία. Αναρωτιέμαι μόνο αν μπορεί εξίσου εύκολα να επιδοκιμάσει την ειρωνική διάθεση του Κολομβιανού συγγραφέα περί της αθωότητας του κοριτσιού. Και γιατί όχι, θα μου πείτε… Ίσως η Ερέντιρα δεν είναι πια τόσο αθώα όσο νομίζουμε.