Η ιδέα της παράστασης βασίζεται στη νοητή ύπαρξη ενός καθρέφτη. 
Στo είδωλo που βλέπει ο Κύριος Χαρίτονος να αντικατοπτρίζεται σ΄ αυτόν. 
Κάποιες φορές κοιτάζει με ευχαρίστηση, κάποιες φορές το βλέμμα του αναγκάζεται να αλλάξει διαδρομή.
Να κρυφτεί. Από τον φόβο της αποτυχίας. Από το μεγάλο βαρίδιο ενός  πιθανού λάθους  που ίσως κάνει.
Αδιευκρίνιστο γιατί. Αδιευκρίνιστο και για  ποιόν το κουβαλάει.  
Κρυμμένος πίσω από την τελειομανία του. Πίσω από την τέχνη του.  
Νιώθει ένοχος, ανεπαρκής. Θυμώνει, ματαιώνεται. 
Αν και η τελειότητα είναι απαραίτητο στοιχείο για την εξέλιξη της ανθρώπινης φύσης, όλα τα στοιχεία του χαρακτήρα του παλεύουν μέσα του ώστε ο Κύριος Χαρίτονος να καταφέρει να δει πιο καθαρά μέσα του την μεγάλη εικόνα της ζωής. 
Να συνειδητοποιήσει την σημαντική διαφορά της τελειότητας από την τελειομανία. 
 
FB Page: Dimitris Baslam
 
 

Το έργo του Δημήτρη Μπασλάμ «Τα παπούτσια του βαρύτονου» παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην Αθήνα, στο Θέατρο Olvio