Αγάπησα τα σπουδαία μυθιστορήματα, τα ερωτεύτηκα όπως ερωτεύεται κανείς μια γυναίκα και δεν την ξεχνά ποτέ. Κι ήταν έρωτας από την πρώτη ματιά. “Για χρόνια πλάγιαζα νωρίς”, “Σήμερα πέθανε η μαμά”, “Οι ευτυχισμένες οικογένειες μοιάζουν μεταξύ τους. Κάθε δυστυχισμένη είναι μοναδική”…
Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο του Προυστ, Ο Ξένος του Καμύ, Άννα Καρένινα, του Τολστόι… Όπως και να το δεις τα μεγάλα βιβλία σε κερδίζουν από την πρώτη  φράση. Μέσα της περικλείεται όλο το μεγαλείο τους. Χρόνια τώρα είμαι μανιώδης συλλέκτης αυτών των πρώτων φράσεων. Και συνεχίζω να τις αποστηθίζω με πάθος, σαν να αποστηθίζω την ψίχα των μεγάλων μύθων της λογοτεχνίας.