45 Χρόνια, του Άντριου Χέιγκ

Η Seven Films παρουσιάζει στους κινηματογράφους από τις 29 Οκτωβρίου 2015 την ταινία «45 Χρόνια» (45 YEARS) του Άντριου Χέιγκ, με τους Σάρλοτ Ράμπλινγκ και Τομ Κόρτνεϊ.

ΣΥΝΟΨΗ

Η Κέιτ και ο Τζεφ είναι παντρεμένοι 45 χρόνια, κι ενώ ετοιμάζουν το πάρτι για την επέτειο τους, λαμβάνουν ένα γράμμα που θα ταράξει τις ζωές τους. Το γράμμα έρχεται από την Ελβετία κι αναφέρει ότι βρέθηκε το πτώμα της Κάτια- της πρώτης αγάπης του Τζεφ. Η Κάτια είχε χαθεί όταν είχε πάει μαζί με το Τζεφ για αναρρίχηση το 1962.  Ο Τζεφ λέει στην Κέιτ ότι τον ενημέρωσαν ως τον άμεσο συγγενή γιατί προσποιούνταν ότι ήταν παντρεμένοι. Οι ετοιμασίες για την επέτειο συνεχίζονται, αλλά η απασχόληση του Τζεφ με τα νέα που έμαθε ταράζει την Κέιτ. Ξεκάνει και πάλι το κάπνισμα, νοσταλγεί συνεχώς τις στιγμές που είχε μαζί της, ψάχνει παλιές φωτογραφίες τους, λέει στην Κέιτ ότι θα την είχε παντρευτεί αν δεν είχε χαθεί. Όσο πλησιάζει ο εορτασμός της αγάπης τους, βυθίζονται όλο και περισσότερο στο παρελθόν, αφήνοντας αμφιβολίες για το μέλλον τους.

Διάρκεια: 95’

ΑΡΓΥΡΗ ΑΡΚΤΟΣ ΚΑΛΥΤΕΡΗΣ ΗΘΟΠΟΙΟΥ

ΣΑΡΛΟΤ ΡΑΜΠΛΙΝΓΚ

ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΒΕΡΟΛΙΝΟΥ

ΑΡΓΥΡΗ ΑΡΚΤΟΣ ΚΑΛΥΤΕΡΟΥ ΗΘΟΠΟΙΟΥ

ΤΟΜ ΚΟΡΝΤΕΪ

ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΒΕΡΟΛΙΝΟΥ

ΕΠΙΣΗΜΟ ΔΙΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ

ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΒΕΡΟΛΙΝΟΥ

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ

Τα 45 Χρόνια είναι μια νέα οπτική στις σχέσεις, το γήρας, τη συγχώρεση και τη ζήλια απο ένα σκηνοθέτη με μοναδική ματιά στο θέμα των σχέσεων.  Το σενάριο του Άντριου Χέιγκ βασίζεται σε μια μικρή ιστορία του Ντέιβιντ Κόνστανταϊν με τίτλο «In Another Country».

Η μακροβιότητα μιας αγάπης αποτελεί ένα επίτευγμα από μόνη της. Τα ζευγάρια που το πετυχαίνουν όμως έκαναν καλύτερες επιλογές ή μαθαίνουν να αγαπούν καλύτερα εξαρχής; Έχουν θάψει τα θέματα τους βαθιά ή τα χειρίστηκαν σωστά; Η οικειότητα μεγαλώνει όσο περνάνε τα χρόνια ή φθείρεται;

Το ζευγάρι στο επίκεντρο της ταινίας είναι ακόμη ενεργό σε καλή υγεία και πνευματική κατάσταση- είναι και αξιολάτρευτο. Αλλά είναι παντρεμένοι από πολλοί νέοι, όπως συνηθιζόταν τη δεκαετία του ’60, και είναι μαζί πολύ περισσότερο απ’ ότι οποιοδήποτε νέο ζευγάρι θα είναι ποτέ. Φαίνεται να είναι ακλόνητος ο δεσμός τους. Αλλά ο Χέιγκ συλλαμβάνει με τρομερή ακρίβεια πόσο ευάλωτος γίνεται όταν το παρελθόν έρχεται στην επιφάνεια και ξυπνάει η ζήλεια.

Στην προηγούμενη ταινία του, το Weekend, ο Χέιγκ απεικονίζει μια σχέση που μόλις ξεκίνησε και μπορεί να αντέξει στο πέρασμα του χρόνου, μπορεί και όχι. Τώρα καταπιάνεται με το ακριβώς αντίθετο θέμα, αλλά μοιάζει πολύ με την προηγούμενη ταινία. Πώς δημιουργείται η εμπιστοσύνη σ’ένα ζευγάρι, και πως εκφράζεται η αγάπη; Πόσο κοντά μπορούμε να έρθουμε μεταξύ μας και κατά πόσο μπορούμε να λειτουργούμε μόνοι;

Η Κέιτ και ο Τζεφ λειτουργούν ως ένα. Όταν όμως έρχονται τα νέα για την παλιά του αγάπη, ο Τζεφ γίνεται αγνώριστος- η Κέιτ έχει απέναντι της έναν ξένο.

Η ταινία αντιμετωπίζει τους χαρακτήρες της όπως θα έκανε με ένα νέο ζευγάρι- ακόμη γεμάτους ζωή κι ακόμη ευάλωτους στα συναισθηματικά σκαμπανεβάσματα της ζωής. Κοιτάζει με ειλικρίνεια και βάθος μια ηλικία που συχνά περιορίζεται, παρουσιάζεται ως καρικατούρα ή αφαιρείται τελείως από την αφήγηση μιας ταινίας.

ΔΗΛΩΣΗ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ

Υπήρχε κάτι σπαρακτικό για μένα στην ιστορία μια σχέσης που κλονίζεται στην τελική της ευθεία. Ήταν λες κι αυτό το πτώμα περίμενε υπομονετικά μέσα στον πάγο, για να εμφανιστεί τη σωστή στιγμή και να σπείρει το χάος. Μέσα από τις ρωγμές στο έδαφος έρχονται όλοι οι φόβοι και οι αμφιβολίες, όλα όσα δεν ειπώθηκαν τόσα χρόνια, καταπιεσμένα και κρυμμένα συναισθήματα. Ολόκληρη η σχέση της Κέιτ και του Τζεφ αμφισβητείται από μία γυναίκα που δεν υπάρχει καν.

Ήθελα η ιστορία να μην αναφέρεται σε μια παλιότερη γενιά που χάθηκε, αλλά στις επιλογές που κάνουμε όλοι μας. Ήθελα επίσης η εξιστόρηση να γίνεται εξ ολοκλήρου από τη μεριά της Κέιτ.

Τα 45 Χρόνια, όπως και το Weekend, καταπιάνονται με τις δυσκολίες που υπάρχουν στην ανθρώπινη οικειότητα, το ρίσκο να εκτεθείς συναισθηματικά σε έναν άλλο άνθρωπο, τη δυσκολία να είσαι πραγματικά ειλικρινής για τα συναισθήματα σου. Με ενδιαφέρει πάρα πολύ πως οι ρομαντικές σχέσεις καθορίζουν αυτό που είμαστε κι αυτό που θέλουμε ο κόσμος να δει.

Δεν πιστεύω ότι οι άνθρωποι σταματούν να αναζητούν απαντήσεις όσο μεγαλώνουν. Όλοι πιστεύαμε πως όταν φτάσουμε τα 30 θα έχουμε βρει λύσεις, θα ξέραμε ποιοι είμαστε. Είμαι βέβαιος ότι για κανέναν δεν ισχύει αυτό. Αλλάζουμε συνεχώς, και αλλάζουν και οι ερωτήσεις μας για τη ζωή μαζί.

Θεωρώ πως ότι μας συμβαίνει στο παρελθόν, παραμένει κάτω από την επιφάνεια για πάντα. Δεν αναφέρομαι μόνο στα μεγάλα δραματικά γεγονότα, αλλά και σε όλες εκείνες τις μικρές λεπτομέρειες που μας καθορίζουν. Αν τα αγνοούμε μπορεί κάποια στιγμή να έρθουν όλα μαζί για να δημιουργήσουν χάος. Μερικές φορές, νιώθω πως οι ζωές μας όλες έχουν μετατραπεί σε μια διαρκή προσπάθεια να μην έρθουν ποτέ αυτά τα πράγματα στην επιφάνεια να μας καταπιούν.

–Άντριου Χέιγκ

ΣΑΡΛΟΤ ΡΑΜΠΛΙΝΓΚ

Η Σάρλοτ Ράμπλινγκ ξεκίνησε την καριέρα της στον κινηματογράφο το 1964 στο πλευρό του Ρίτσαρντ Λέστερ στο The Knack. Το 1966 εμφανίστηκε στο Georgy Girl, με το οποίο και απογειώθηκε η καριέρα της. 

Ακολούθησαν τα  The Damned του Βισκόντι, The Night Porter της Καβάντι, το Δέκα Δολοφόνοι για το Ντεντέκτιβ Μαρλόβε (Farewell, My Lovely) (1975) , το Stardust Memories (1980) του Γούντι Άλεν, το The Verdict (1982), Ο Δαιμονισμένος Άγγελος (Angel Heart) του Άλαν Πάρκερ, Τα Φτερά της Αγάπης (The Wings of the Dove), Όρκα: Η Φάλαινα Δολοφόνος (The Cherry Orchard) του Μιχάλη Κακογιάννη, Caotica Ana του Χούλιο Μεντέμ, το Lemming, Το Κάλεσμα του Νότου (Heading South) (Vers le Sud), Οιωνός (Signs) και Max My Love του Ναγκίσα Οσίμα. Η Σαρλότ έχει συνεργαστεί στενά με το Φρανσουά Οζόν για τα Sous le sable (2001), Swimming Pool (2003)  και Angel (2006) και πιο πρόσφατα στο Νέα και Όμορφη (Jeune et Jolie). Στις πιο πρόσφατες δουλειές της ανήκουν τα Broadchurch, Dexter, Restless, Νυχτερινό τρένο για τη Λισαβώνα (Night Train to Lisbon), I, Anna, Melancholia, Στο Μάτι του Κυκλώνα (The Eye of the Storm), Αποστολή αυτοκτονίας (Clean Skin), Streetdance 3D, Μη Μ’αφήσεις ποτέ (Never Let Me Go), Babylon AD, Life During Wartime, Boogie Woogie και Η Δούκισσα (The Duchess).

ΤΟΜ ΚΟΡΤΝΕΪ

Ο Τομ Κόρτνεϊ σπούδασε Δραματική στη Βασιλική Ακαδημία του Λονδίνου κι έκανε το ντεμπούτο του το 1960 με το Γλάρο στο θέατρο. Ακολούθησαν τα Ερρίκος IV και Δωδέκατη Νύχτα και το Billy Liar στο θέατρο του Cambridge το 1961. Έκανε το ντεμπούτο του στο Μπρόντγουεϊ με το Otherwise Engaged το 1977, που του χάρισε και την πρώτη του υποψηφιότητα στα Βραβεία Τόνυ. Ήταν ξανά υποψήφιος για Τόνυ με The Dresser.

Η κινηματογραφική του καριέρα ξεκίνησε με το The Loneliness of the Long Distance Runner και την υποψηφιότητα του ως Πιο Υποσχόμενος Ηθοποιός στα Βραβεία BAFTA. Ο Τομ Κόρτνεϊ ήταν πρώτη φορά υποψήφιος για Όσκαρ για το Δόκτωρ Ζιβάγκο (Doctor Zhivago) το 1965. Από τη δεκαετία του ’80 κι έπειτα, έχει εμφανιστεί σε αναρίθμητες ταινίες και τηλεοπτικές σειρές όπως τα Billy Liar, King and Country ( Βραβείο Καλύτερου Ηθοποιού Φεστιβάλ Βενετίας), One Day in the Life of Ivan Denisovich, The Dresser , Quartet, Let Him Have It, Nicholas Nickleby, Little Dorrit.

Το 2000 δημοσίευσε τα απομνημονεύματα του με τίτλο Dear Tom: Letters From Home.

ΑΝΤΡΙΟΥ ΧΕΪΓΚ

Ο Άντριου Χέιγκ έχει εργαστεί ως βοηθός μοντάζ σε ταινίες όπως Ο Μονομάχος (Gladiator) και  Μαύρο Γεράκι Η Κατάρριψη (Black Hawk Down) πριν κάνει το ντεμπούτο του με τη μικρού μήκους ταινία Oil.

Το 2009 σκηνοθέτησε τη μεγάλου μήκους ταινία Greek Pete  που έκανε πρεμιέρα στο Lesbian and Gay Film Festival του Λονδίνου και απέσπασε το Βραβείο Καλλιτεχνικού Επιτεύγματος. Η ταινία που τον καθιέρωσε, το Weekend, έκανε πρεμιέρα στο Φεστιβάλ SXSW, αποσπώντας το Βραβείο Κοινού (Emerging Visions Audience Award). Ακολούθησαν δύο Βραβεία British Independent Film κι ένα Evening Standard Καλύτερου Σεναρίου.

Ο Χέιγκ απέσπασε  και το Βραβείο Καλύτερου Πρωτοεμφανιζόμενου Σκηνοθέτη από του Κριτικούς Κινηματογράφου του Λονδίνου.

Ο Χέιγκ εργάζεται ως παραγωγός στο σόου του HBO « Looking», για το οποίο επίσης γράφει και σκηνοθετεί επεισόδια.