Το Underflow Record Store and Art Gallery συνεχίζει το πρόγραμμα προσκλήσεων σε Έλληνες και ξένους καλλιτέχνες με τον εικαστικό – ζωγράφο, Κωνσταντίνο Μίχαλο, εκθέτοντας από τις 31 Οκτωβρίου 2015 την ενότητα έργων του υπό τον τίτλο «ΟΥ ΤΟΠΟΙ».
Στην ενότητα αυτή ο Μίχαλος διαπραγματεύεται την έννοια του τοπίου μέσα από μια εσωτερική διαδικασία, δημιουργώντας αφαιρετικούς χώρους με εξπρεσιονιστική γραφή και ματιέρες, προφασιζόμενος την έννοια «τοπίο». Τα τοπία του, που έπονται των εγκιβωτισμένων φιγούρων, στην ουσία αποτελούν μια συνέχεια… σαν οι φιγούρες ν΄ απλώνονται και να αποδομούνται στο χώρο δημιουργώντας το ψυχογράφημα του σύγχρονου ανθρώπου. Η γραφή του είναι δυνατή, εξπρεσιονιστική, χωρίς υπεκφυγές, όπως άλλωστε και τα χρώματά του, που είναι δυνατά και τολμηρά, με βασικό πρωταγωνιστή το μαύρο, το οποίο διακατέχει σημαντικό κομμάτι του έργου του και συνυπάρχει σε πλήρη αρμονία με τα υπόλοιπα, εκτός του λευκού, η απουσία του οποίου είναι πλήρης, σχεδόν αφοριστική.
Στο έργο του είναι έκδηλη η ανάγκη του να ξεφύγει από τον περιορισμό της φιγούρας που χαρακτήριζε τις προηγούμενες δουλειές του και μέσα από την ελευθερία που του προσφέρει η χειρονομία, που αλλού απλώνεται και αλλού μαζεύεται ως φυσική διαδικασία, δουλεύοντας με τον ίδιο τρόπο που δούλευαν οι αφηρημένοι εξπρεσιονιστές, συνθέτει έναν νέο κόσμο όπου ενυπάρχει η αίσθηση της φιγούρας και απλώνεται στο χώρο ως σύγχρονο ψυχογράφημα. Επεκτείνοντας νοηματικά τη φράση του Goethe «όπου υπάρχει δυνατό φως, υπάρχει η μεγαλύτερη σκιά», o Αμερικανός συγγραφέας Persfield αναφέρει ότι «… και η σκιά της ευφυΐας είναι η αντίσταση». Αυτές ακριβώς τις εσωτερικές αντιστάσεις διαπραγματεύεται ο Μίχαλος στη νέα του δουλειά και μέσα από τη διαδικασία του collage, δομεί και αποδομεί, συνθέτει και ανασυνθέτει έναν καινούργιο κόσμο, με στόχο τα θέματά του να αιχμαλωτίσουν το βλέμμα του θεατή στο κέντρο, δημιουργώντας έτσι έναν εννοιολογικό και ψυχολογικό άξονα γύρω από τον οποίο περιστρέφονται, δομούνται και τίθενται όλα τα βασικά θέματα και ερωτήματα που τον απασχολούν.
Οι “ΟΥ ΤΟΠΟΙ” είναι χώροι μέσα σε χώρους όπου το κεντρικό κομμάτι είναι μεγεθυμένο και το θέμα υπάρχει για να λειτουργεί ως βασικός άξονας, ως χρυσή τομή, ως αναδίπλωση και ανασύνθεση (αφού χρησιμοποιεί στη δουλειά του, εναλλάξ, μουσαμάδες και τελάρα, σε δύο επίπεδα, κόβοντας και ενώνοντας) ως μία σύρραξη που εν συνεχεία επιφέρει μια εσωτερική ηρεμία και ισορροπία, γιατί αυτός είναι ο στόχος του, να μεταχρωματίζει το ήδη ζωγραφισμένο τελάρο, μετασχηματίζοντας το, για να προκύψει μια νέα εικόνα, μια νέα σχέση, μια νέα αφήγηση, όπου μέσα από τη δόμηση και την αποδόμηση, να δημιουργηθεί μία νέα συρραφή εικόνων που νοηματοδοτούν και προσδιορίζουν τη θέση του: ενώ η τέχνη είναι σημαντική ταυτόχρονα είναι και ένα ενδιαφέρον παιχνίδι στο οποίο εμπεριέχονται όλα προσδίδοντάς τους τις κανονικές τους διαστάσεις μια και υπάρχουν νομοτελειακοί νόμοι. Ο Φρόιντ έλεγε ότι «όλα έχουν νόημα στη ζωή ενός ανθρώπου, ότι ο ψυχικός, πνευματικός και σωματικός του βίος ανταποκρίνονται στην ίδια και μοναδική συνέχεια και ότι μόνο η άγνοιά μας καταχωρεί ένα μέρος από αυτά στο τυχαίο».
