Από το Βιβλιοπωλείον της Εστίας κυκλοφορεί το βιβλίο Ανέκαθεν και τουναντίον. Φωτοπαρακείμενα 1982-2014 του Άρι Γεωργίου.

“Από τα ξεκινήματά μου στη φωτογραφία ήταν φυσικό να καταγράφω τη Θεσσαλονίκη, όπως εξάλλου και τα περίχωρα. Τα πρώτα χρόνια μάλιστα πολύ περισσότερο απ’ ό,τι πρόσφατα. Η “άσκηση” της φωτογραφίας είχε τότε αρκετά διαφορετικό προορισμό από τη σημερινή της χρήση, τουλάχιστον εκ μέρους μου. Αυτό βέβαια συναρτάται και με τη μερική κάλυψη ή εξάντληση του φωτογραφικού ορίζοντα αλλά και με τη βαίνουσα ηλικία.
Κοιτώ ενίοτε προς τα πίσω, ανάμεσα σε εκατοντάδες εικόνες. Τώρα πια, πέρα από την όποια φωτογραφική ή αισθητική τους αξία, μερικές από αυτές συνεργάζονται και με την έννοια της ιστορικής τεκμηρίωσης. Και βέβαια, αναγόμενες σε προσωπικές ή συλλογικές μνήμες, αγγίζουν ίσως ακόμη και συγκινησιακές χορδές.
Θα ήθελα να μπορούσα να συνεχίσω ακόμη για πολύ. Να θυμάμαι μέσα από τις φωτογραφίες τη Θεσσαλονίκη, τα πέριξ ή και μέρη πιο μακρινά.
Ο διαθέσιμος χρόνος όμως έχει πια λιγοστέψει δραστικά. Ίσως κάποτε, αργότερα, το καταφέρω”.

Αυτά έγραφε ο Άρις Γεωργίου το 1995. Ο Γεωργίου, από τους σημαντικούς φωτογράφους της χώρας μας, χειρίζεται με μεγάλη επάρκεια και ένα είδος ποιητικού δοκιμίου. Γράφει, εδώ και μερικές δεκαετίες, σύντομα κείμενα που άπτονται της φωτογραφίας. Τα περισσότερα από αυτά τα κείμενα ήταν και είναι προσωπικά.
Κείμενα σφιχτά προσκολλημένα σε συγκεκριμένες εικόνες ή κείμενα που συνειρμικά οδηγούν σε πιο αφηρημένες, κάποτε και βαθιά ιστορικές αφηγήσεις, με κοινό παρονομαστή τη φωτογραφία, είτε ως αφετηρία είτε ως κατάληξη, τα “φωτοπαρακείμενα” που συγκεντρώνονται στο βιβλίο αυτό σηματοδοτούν μια εξιστόρηση του πολιτισμού μας. Μια φανταστική, κάποτε όμως και πολύ ρεαλιστική περιπλάνηση στα τρίσβαθα της πόλης του, της Θεσσαλονίκης, και στα τρίσβαθα άλλων τόπων, ανθρώπων, αντικειμένων, κτηρίων, μυθολογιών.

Το ανά χείρας βιβλίο αποδεικνύει ότι πράγματι, αργότερα, σήμερα, ο Άρις Γεωργίου κατάφερε αυτό που τότε ονειρευόταν.

O Άρις Γεωργίου γεννήθηκε στις 4 Δεκεμβρίου 1951 στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε αρχιτεκτονική στο Montpellier της Γαλλίας όπου πήρε και το μεταπτυχιακό δίπλωμα D.E.A. πολεοδομίας. Επέστρεψε στη Θεσσαλονίκη το 1978 και αρχικά ασχολήθηκε με μεταφράσεις (Boris Vian, Θα φτύσω στούς τάφους σας, εκδ. Yπό Σκέψη και John Chilton, H Iστορία της Tζαζ, εκδ. Yποδομή). Yπήρξε επί εξαετία συνεργάτης του ραδιοφώνου (1979-1985, EPT Mακεδονίας) με προγράμματα για τη φωτογραφία, τη σύγχρονη τέχνη και τη μουσική. Από το 1977 εκθέτει ζωγραφική και φωτογραφία σε πολυάριθμες ατομικές και ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό και είναι μέλος του Συλλόγου Καλλιτεχνών Εικαστικών Τεχνών Bορείου Ελλάδος. 
Το 1984 ήταν ιδρυτικό στέλεχος και μέλος του διοικητικού συμβουλίου του PARALLAXIS, Συνδέσμου για την προώθηση της Δημιουργικής Φωτογραφίας που, τον Mάιο του 1985, διοργάνωσε τις πρώτες διεθνείς εκδηλώσεις φωτογραφίας στην Eλλάδα. Tον Mάιο του 1987 υπήρξε συνιδρυτής του Eλληνικού Mουσείου Φωτογραφίας. Tον Φεβρουάριο του 1988 ήταν ο εμπνευστής και έκτοτε επί δεκαπενταετία διοργανωτής της Φωτογραφικής Συγκυρίας, του ετήσιου διεθνούς φεστιβάλ φωτογραφίας στη Θεσσαλονίκη. Tο 1995 υπήρξε μέλος της Oμάδας Eργασίας του Yπουργείου Πολιτισμού για τη διάρθρωση Eθνικής Πολιτικής για την Kαλλιτεχνική Φωτογραφία και (το 1996 το 1998 και το 2004) εκλεγμένο μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Mακεδονικού Kέντρου Σύγχρονης Tέχνης. Ως συνεργάτης του καλλιτεχνικού και λογοτεχνικού περιοδικού Eντευκτήριο εγκαινίασε το ειδικό ένθετο για τη φωτογραφία με τίτλο Camera Obscura που παρουσίασε μέχρι στιγμής 70 ατομικά πορτφόλιος Eλλήνων και ξένων φωτογράφων. Το 1998 ο Υπουργός Πολιτισμού τον όρισε διευθυντή του Μουσείου Φωτογραφίας Θεσσαλονίκης με τετραετή θητεία. Το 2002 απεχώρησε από το ΜΘΦ στο οποίο κληροδότησε την Φωτογραφική Συγκυρία. 
Aντικείμενο της επαγγελματικής του δραστηριότητας αποτελεί η αρχιτεκτονική και, σε σημαντικό βαθμό, οι γραφικές τέχνες συνήθως όταν άπτονται πολιτιστικού ενδιαφέροντος