Μέσα στον προεκλογικό πυρετό, καθώς κάποιες ώρες μόνο μας χώριζαν από την κατάθεση της ψήφου μας, το κατηφόρισμα της Χαμοστέρνας προμήνυε ένα ιδιαίτερο λάιβ. Ο καιρός ιδανικός για τον ήχο των Low αφού η βροχή μας έκανε παρέα ολόκληρη την ημέρα.
Από τον Μιχάλη Χρυσό
Η προσέλευση του κόσμου μάλλον μικρή για το μέγεθος της μπάντας. Οι λόγοι που έρχονται αβίαστα στο μυαλό είναι ο καιρός, οι εκλογές, ένα εξίσου δυναμικό λάιβ σε άλλη σκηνή και μια μικρή αμφιβολία για το κατα πόσο μπάντες του είδους ευδοκιμούν στα γεμάτα ταπεραμέντο αυτιά του ελληνικού κοινού.
Το πρώτο πράγμα που έκανε εντύπωση ήταν ένα τεράστιο χρονόμετρο που μετρούσε αντίστροφα και προμήνυε την εμφάνιση της μπάντας στη σκηνή. Προς μεγάλη έκπληξη όλων, ακριβώς με το τελευταίο δευτερόλεπτο, που σήμανε την λήξη, ακούστηκε και η πρώτη νότα απο την κιθάρα, δείγμα μιας αξιόλογης μπάντας που σέβεται το κοινό της!
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Από το πρώτο τραγούδι καταλάβαινες εύκολα το δέσιμο των μελών της. Σχεδόν υπνωτιστικά αργές μελωδίες απλώνονται και κάπου εκεί ξεκινάει και η βίντεο προβολή που σε έκανε να στρέψεις τα μάτια σου στο βάθος και να αφεθείς στις ασπρόμαυρες εικόνες από μετεωρίζουσες υπάρξεις και αντικείμενα.
Τα υπέροχα φωνητικά του Alan Sparhawk και της Mimi Parker σε άφηναν έκπληκτο με την ατμοσφαιρικότητα και το δέσιμο τους. Σαν να ξεπήδησαν ξαφνικά απο τα παρασκήνια δύο σκοτεινοί αφηγητές και εσύ κρεμόσουν από τα χείλη τους για το τέλος κάθε μικρής ιστορίας. Λιτές ενορχηστρώσεις και μία ένταση που δεν ξεπερνούσε το όριο. Κάποιες στιγμές νόμιζες ότι ακούς την βροχή που έπεφτε έξω ή τους ήχους που κάνουν τα μηχανήματα του χώρου.
Ο όρος μυσταγωγία -με μια πιο αμερικάνικη προσέγγιση- στα αυτιά πολλών έλαβε τις διαστάσεις που της αρμόζει. Η μελαγχολία και αυτή παρούσα σε όλη την διάρκεια της εμφάνισης, ακόμα και στα δυνατά κομμάτια της μπάντας, καθώς ξεδίπλωνε στιγμές απο την γεμάτη δισκογραφία της.
Το ίδιο απλή και ήρεμη ήταν και η σκηνική παρουσία του γκρούπ, χωρίς υπερβολές, κάτι που άλλωστε δεν ταιριάζει και στην φιλοσοφία της μουσικής τους.
Φεύγοντας αντίκριζες ζευγάρια πιασμένα χέρι- χέρι, μοναχικούς τύπους σκεπτικούς και συγκρατημένα χαμόγελα. Σίγουρα η εμφάνιση μίλησε στα μυαλά όλων μας, αφού σε άφηνε να κατανοήσεις μελωδίες και κυρίως στίχους. Στόχος επετεύχθη!
Cry me a river
So I can float over to you
The bearer to deliver the news
I’m over the moon
And underfoot
All these elixirs would be moot
‘Cause if we knew where we belong
There’d be no doubt where we’re from
But as it stands, we don’t have a clue
Especially me and probably you
You’ve fallen in a slumber
Just wake one more time
To miss or put asunder
Would be a crime
Some songs feel like butter
Some songs sound like cake
This little number is for your sake
‘Cause if we knew where we belong
There’d be no doubt where we’re from
But as it stands, we don’t have a clue
Especially me and probably you
‘Cause if we knew where we belong
There’d be no doubt where we’re from
But as it stands, we all need the truth
Especially me and probably you
Definitely you
