Ο δρόμος είναι η χαρά – Λία Μεγάλου Σεφεριάδη

Επανακυκλοφόρησε ανανεωμένο το κλασικό μυθιστόρημα της Λίας Μεγάλου-Σεφεριάδη Ο δρόμος είναι η χαρά, σε 23η έκδοση από τις εκδόσεις Κέδρος.

Το βιβλίο βυθίζει τον αναγνώστη σ’ έναν κόσμο γεμάτο θάλασσα, χρώματα,  φως, δροσερό αεράκι, αποδίδοντας αξία στα εκ πρώτης όψεως ασήμαντα πράγματα, στα απλά και καθημερινά – στα κατά Ευριπίδην εδώ της ζωής.

«Όποιος ευχαριστιέται με τα μικρά και με τα λίγα, γεμάτη λαχεία είναι η ζωή», λέει η ηλικιωμένη ηρωίδα, που  φυγαδεύτηκε ως βρέφος μέσα απ’ τις φλόγες της Σμύρνης, για να βρει καινούργια πατρίδα και οικογένεια σ’ ένα νησί του Αιγαίου. Αυτή είναι η Ελένη, μια αγράμματη νησιώτισσα, που κατέχει τη δυσκολότερη απ’ όλες τις τέχνες: την τέχνη της ζωής. Το «ιαματικό» αυτό βιβλίο εξιστορεί τον πολυκύμαντο βίο της, βίο παράλληλο με εκείνον της νεότερης Ελλάδας.

Καίτοι γραμμένο πριν από είκοσι τέσσερα χρόνια, το μυθιστόρημα της Λ.Μ.-Σ. μοιάζει εντυπωσιακά επίκαιρο κι αποτελεί αληθινό αντίδοτο στη σημερινή εποχή του άγχους, της αβεβαιότητας, της σύγχυσης και της αθάνατης πολιτικής κενολογίας.

Η Λία Μεγάλου-Σεφεριάδη γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1945. Το 1965 εγκαταστάθηκε στην Αθήνα, όπου και ζει μέχρι σήμερα. Το 1966 πρωτοεμφανίστηκε στο περιοδικό Εποχές του Άγγελου Τερζάκη με το διήγημα Έντεκα γράμματα κι ένα υστερόγραφο. Ακολούθησαν δημοσιεύσεις πεζών και ποιημάτων σε περιοδικά και συλλογικές εκδόσεις. Το 1972 εκδόθηκε το πρώτο της βιβλίο, μια ποιητική συλλογή με τίτλο Ο Δραπέτης στο Δέντρο. Από τότε μέχρι σήμερα έχει εκδώσει άλλα δεκαέξι βιβλία, τα δεκαπέντε απ’ αυτά πεζογραφικά. Ποιήματα και πεζά της έχουν μεταφραστεί σε διάφορες γλώσσες. Έχει επίσης ασχοληθεί και η ίδια με μεταφράσεις βιβλίων, κυρίως κοινωνικοπολιτικών. Το 2001 της απονεμήθηκε το βραβείο Ιπεκτσί για το μυθιστόρημά της Σαν το μετάξι.