Από τις εκδόσεις Κέδρος κυκλοφορεί το βιβλίο με τίτλο «Ανάγκη για τις ρίζες. Μια διακήρυξη καθηκόντων απέναντι στον άνθρωπο και στην κοινωνία» του Simone Weil.
«Ως πολιτική διανοήτρια, όπως και σε όποιο άλλο πεδίο, η Σιμόν Βέιλ δεν μπορεί να ταξινομηθεί σε κάποια κατηγορία. […] Από τη μια υποστήριζε παθιασμένα τους απλούς ανθρώπους και ιδίως τους καταπιεσμένους – όσους καταπιέζονταν από τη μοχθηρία και την ιδιοτέλεια και όσους καταπιέζονταν από τις ανώνυμες δυνάμεις της μοντέρνας κοινωνίας. Είχε εργαστεί σε εργοστάσιο της Ρενό, είχε εργαστεί ως αγρότισσα, για να μοιραστεί τις ίδιες συνθήκες ζωής με τους ανθρώπους της πόλης και της υπαίθρου. Από την άλλη, ήταν εκ φύσεως μοναχική και ατομικίστρια, ένιωθε βαθιά φρίκη για ό,τι αποκαλούσε συλλογικότητα – το τέρας που δημιουργήθηκε από τον μοντέρνο ολοκληρωτισμό. Νοιαζόταν ιδίως για τις ανθρώπινες ψυχές. […] Δεν μπορεί να ταξινομηθεί ούτε ως αντιδραστική ούτε ως σοσιαλίστρια.
Το παρόν βιβλίο ανήκει σ’ εκείνη την κατηγορία των προοιμίων στην πολιτική, που οι πολιτικοί σπανίως διαβάζουν και τα οποία οι περισσότεροι εξ αυτών θα ήταν απίθανο να κατανοήσουν ή να αντιληφθούν τον τρόπο εφαρμογής τους. […] Είναι ένα από εκείνα τα βιβλία που μελετούν οι νέοι πριν χάσουν την άνεση χρόνου που διαθέτουν και πριν καταστρέψει την ικανότητά τους να σκέφτονται μια ζωή προεκλογικών αγώνων και ενδημίας στο νομοθετικό σώμα· είναι ένα από τα βιβλία η επίδραση των οποίων θα φανεί, όπως μπορούμε απλώς να ελπίζουμε, στη νοοτροπία μιας άλλης γενιάς».
(Από τον Πρόλογο του T.Σ. Έλιοτ)
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Η Simone Weil γεννήθηκε το 1909 στο Παρίσι από Ισραηλινούς γονείς. Το 1931 αποφοίτησε από την École Normale Supérieure λαμβάνοντας το δίπλωμά της στη φιλοσοφία. Παράλληλα με τη συγγραφική της δραστηριότητα, ανέπτυξε έντονη κοινωνική δράση. Το 1932 εντάχθηκε στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα της Πουάρ. Το 1934 εγκατέλειψε την καθηγητική της έδρα για να εργαστεί ως απλή εργάτρια εργοστασίου. Καρπός της εμπειρίας της αυτής είναι το βιβλίο Η εργατική κατάσταση. Έζησε στη Μασσαλία, στη Νέα Υόρκη και στο Λονδίνο, πόλεις στις οποίες κατέφυγε τόσο ως πρόσφυγας πολέμου όσο και προκειμένου να ενταχθεί στις τάξεις των ελεύθερων Γάλλων. Πέθανε μόλις στα 33 της, το 1943, έπειτα από απεργία πείνας που έκανε σε ένδειξη συμπαράστασης στους Γάλλους που λιμοκτονούσαν λόγω του πολέμου.
Στα ελληνικά έχουν εκδοθεί τα έργα της Η Ιλιάδα ή το ποίημα της δύναμης, Η βαρύτητα και η χάρη, Επιστολή προς έναν ιερέα, Για την κατάργηση των κομμάτων, κ.ά.
