Η Μουσική Βιβλιοθήκη φιλοξενεί την Παρασκευή 16 Μαΐου στις 19:30, συναυλία αφιερωμένη στη μνήμη του συνθέτη και ιδρυτή του Απολλώνιου Ωδείου, Βασίλη Δέλλιου. Παρουσιάζονται τα έργα του συνθέτη: Απολλώνεια Μπαλάντα, για σόλο πιάνο, Πιερίδες Μούσες για τρίφωνη γυναικεία χορωδία, μικρή ορχήστρα και σόλο πιάνο και Έργα για Τσέλο και Πιάνο.   

Η συναυλία θα πραγματοποιηθεί στον Πολυχώρο της Μουσικής Βιβλιοθήκης με είσοδο ελεύθερη για το κοινό.

Βιογραφικό Β. Δέλλιου

Ο Βασίλης Δέλλιος γεννήθηκε το 1927 στην Κατερίνη Πιερίας.  Στα έξι του χρόνια άρχισε να ψέλνει στην εκκλησία της ενορίας του και στα επτά του έγινε δεκτός στη Φιλαρμονική του Δήμου Κατερίνης, παίζοντας στην αρχή κρουστά και κατόπιν, σταδιακά, όλα σχεδόν τα πνευστά. Παράλληλα έκανε μαθήματα μουσικής με τον Γ.Διαμαντόπουλο. Τα δύσκολα χρόνια της Κατοχής που ακολούθησαν τον επηρέασαν βαθύτατα και τα βιώματά του αποτυπώθηκαν στο συνθετικό του έργο. Μετά την απελευθέρωση (1947) , κατετάγη στον στρατό, όπου και παρέμεινε έως το 1965 , υπηρετώντας ως στρατιωτικός μουσικός. Το 1953 γράφτηκε στο Δημοτικό Ωδείο Λαρίσης, όπου παρακολούθησε μαθήματα θεωρητικών, πιάνου και βιολιού. Παράλληλα σπούδαζε στην Αθήνα ανώτερα θεωρητικά μαθήματα με τον Γ. Παπαϊωάννου στο Ελληνικό Ωδείο. Εκεί ολοκλήρωσε το 1963 τις σπουδές αρμονίας, αντίστιξης, φούγκας, ενορχήστρωσης και σύνθεσης, μελετώντας παράλληλα και όλες τις σύγχρονες μουσικές τεχνοτροπίες. Το 1965 μετέβη στην Ισπανία, όπου διδάχθηκε διεύθυνση ορχήστρας από τον Igor Markevich. Την επόμενη χρονιά έγινε αρχιμουσικός στη Φιλαρμονική του Δήμου Πειραιώς. Από το 1969 έως το 1972 διετέλεσε καλλιτεχνικός διευθυντής του Ορφείου Ωδείου. Το 1972 ίδρυσε το Απολλώνιο Ωδείο, του οποίου διετέλεσε καλλιτεχνικός διευθυντής από την ίδρυσή του έως το 2008. Έχει διδάξει και συνεχίζει να διδάσκει ανώτερα θεωρητικά, ενοργάνωση, ενορχήστρωση και σύνθεση. Στο πλαίσιο του διδακτικού του έργου έχει συγγράψει 14 βιβλία για όλους τους κλάδους της θεωρίας της μουσικής (μορφολογία, φούγκα, σύνθεση, κ.ά.). Έχει συνθέσει περισσότερα από πεντακόσια έργα, μεταξύ των οποίων έξι συμφωνίες, οκτώ κοντσέρτα για διάφορα όργανα, συμφωνικά ποιήματα, ελληνικούς χορούς για ορχήστρα, μία όπερα, ένα ορατόριο, ένα μιούζικαλ, έργα μουσικής δωματίου κ.ά.

Η έμπνευσή του πηγάζει από την ιστορία και την παράδοση του ελληνισμού: τόσο από την αρχαιότητα και την αρχαία ελληνική μουσική, καθώς και τη βυζαντινή περίοδο και τους ύμνους της βυζαντινής μουσικής, όσο και από την περίοδο του νεότερου ελληνισμού, τα δημοτικά τραγούδια, τους παραδοσιακούς χορούς και τη νεότερη ελληνική ποίηση. Πολλά έργα του έχουν παιχτεί κατ’ επανάληψη σε συναυλίες στην Ελλάδα (Μέγαρο Μουσικής Αθηνών και Θεσσαλονίκης κ.ά.) και στο εξωτερικό (Βιέννη, Μόναχο κ.ά.). Για το συνθετικό και το εκπαιδευτικό του έργο έχει λάβει μεγάλο αριθμό διακρίσεων. Το 1967 έλαβε τιμητικό δίπλωμα και μετάλλιο της Αγίας Καικιλίας από την Académie Internationale de Luttèce της Γαλλίας για το ορατόριό του Δέκα Απόκρυφες Δαυϊδικές Ωδές. Το 1970 από την ίδια Aκαδημία έλαβε το Βραβείο Charles Lhomme για τη Συμφωνία αρ. 3 «Ανθρώπων Αγώνας», σε στίχους Αγγέλου Δόξα. Το 1971 έλαβε Α΄ Βραβείο, Xρυσό μετάλλιο και Κύπελλο Luttèce για την τρίπρακτη όπερα Απολύτρωση, σε λιμπρέττο Αγγέλου Δόξα. Το 1972 έλαβε το Α΄ Βραβείο του Πανεπιστημίου Αθηνών για το Συμφωνικό Ποίημα 1821. Το 1979 έλαβε Δίπλωμα με ειδική διάκριση από το Κέντρο Ερευνών Τεχνών και Επιστημών των Βρυξελλών για το σύγγραμμά του Μουσική Σύνθεσις. Τον Μάρτιο του 2009 το Δημοτικό Ωδείο Λαρίσης του απένειμε τιμητική πλακέτα για την προσφορά του στη μουσική εκπαίδευση. Τον Μάιο του 2009 ο Σύνδεσμος Ελλήνων Μουσουργός του απένειμε τιμητική πλακέτα για την προσφορά του στον χώρο της μουσικής τέχνης και του πολιτισμού. Από το 1963 είναι μέλος της Ένωσης Ελλήνων Μουσουργών. Είναι αντεπιστέλλον μέλος της Académie Internationale de Luttèce.