Ράνια Γλυμίτσα: Το σώμα δεν προσφέρει εμπόδια!

Η “Κρυμμένη στους Ελαιώνες” αποτελεί το 2ο σκέλος μιας τριλογίας, αποτελούμενης από τα έργα: «Το στρώμα», «Κρυμμένη στους Ελαιώνες», «στην τραμπάλα». Και τα 3 έργα εμπνέονται από την πολιτικοκοινωνική πραγματικότητα κατά κύριο λόγο της Ελλάδας. Τα δύο πρώτα, χρονολογικά αναφέρονται στο  μεγάλο διάστημα ανάμεσα στο 1ο ανεξάρτητο ελληνικό κράτος μέχρι σήμερα, ενώ το τελευταίο μιλάει μόνο για το σήμερα.

Η πορεία της γυναικείας χειραφέτησης στην Ελλάδα, από τη χρονική στιγμή που δημιουργήθηκε το  πρώτο ανεξάρτητο Ελληνικό Κράτος μέχρι σήμερα, αποτέλεσε αφετηρία και πλούσια πηγή έμπνευσης για το έργο της ομάδας Αμάλγαμα που δημιουργήθηκε και παρουσιάστηκε για το Φεστιβάλ Αθηνών 2012. Στις 2, 3, 9 και 10 Απριλίου 2014, η παράσταση χορού «Κρυμμένη στους Ελαιώνες» θα παρουσιαστεί και πάλι, στο Rabbithole αυτή τη φορά!

Η χορεύτρια Ράνια Γλυμίτσα μας μιλά για την ερμηνεία της στη δουλειά της Μαρίας Γοργία, λέγοντας χαρακτηριστικά για τα 2 αυτά χρόνια που μεσολάβησαν: «για μένα, σα να μην έχει περάσει μήνας!».

Συνέντευξη: Μαριάννα Παπάκη

Culturenow.gr:  Στις 2, 3, 9 και 10 Απριλίου 2014 θα παρουσιαστεί στο Rabbithole, η παράσταση χορού  «Κρυμμένη στους Ελαιώνες» της Μαρίας Γοργία. Πείτε μας λίγα λόγια για τη συμμετοχή σας σε αυτή τη δουλειά και την πορεία της από την πρώτη της παρουσίαση, το 2012, στο Φεστιβάλ Αθηνών μέχρι σήμερα.

Ράνια Γλυμίτσα: Ήταν μια πολύ ωραία είδηση όταν μάθαμε με τη Μαρία για τη συμμετοχή στο φεστιβάλ Αθηνών. Οι πρόβες άρχισαν κατευθείαν και πυρετωδώς, έχοντας βέβαια ήδη κάνει την έρευνά της η Μαρία και έχοντας πολύ συγκεκριμένα στο μυαλό της τί θέλει να κάνει. Το ίδιο το θέμα βέβαια, είναι από μόνο του αρκετά συγκεκριμένο σε ότι αφορά τον παράγοντα «ιστορία» αλλά και πολύ πλούσιο και πολύπλοκο. Η επανάληψη του 2 χρόνια μετά είναι, για μένα, σα να μην έχει περάσει μήνας!

Cul.N.: Πώς είναι η εμπειρία να συμμετέχετε σε μία παράσταση που αποτελεί το ένα (το 2ο συγκεκριμένα) από τα 3 μέρη μια χορευτικής, θα λέγαμε, τριλογίας στης οποία όμως δεν συμμετέχετε στα άλλα δύο της μέρη – έργα («Το στρώμα» και «Στην τραμπάλα»).

Ρ. Γ.: Η «τριλογία» ίσως βοηθάει το χορογράφο να πει ό,τι έχει να πει σε 3 σκέλη, αλλά λόγω χρόνου ή και επιλογής, δε μπορεί να αποδοθεί σε ένα έργο. Τα 3 έργα γνωρίζω ότι έχουν δημιουργηθεί ώστε να υπάρχουν  ως αυτοτελή και ολοκληρωμένα από μόνα τους ξεχωριστά, παρόλο που συνδέονται και συνολικά μπορούν να ειδωθούν ως τριλογία, και έτσι αντιμετωπίζω και εγώ την «Κρυμμένη στους Ελαιώνες».

Cul.N.: Πόσο δύσκολο είναι μία παράσταση χορού να αφορά στην πολιτικοκοικωνική πραγματικότητα μιας χώρας; Ποια εμπόδια και ποιες “ευκολίες” προσφέρει το σώμα σε σύγκριση με το λόγο;

Ρ. Γ.: Μπορεί να είναι δύσκολο και να μην είναι…Σίγουρα χρειάζεται ενημέρωση, έρευνα, διάβασμα, και την προσωπική πινελιά που νομίζω όμως ότι είναι αναπόφευκτη τις περισσότερες φορές. Σώμα και λόγος σε αυτή την παράσταση στοχεύουν στο να συνεργαστούν και να εναρμονιστούν. Το σώμα δεν προσφέρει εμπόδια για μένα. Να κουραστεί και να δυσκολευτεί ναι, αλλά όχι να εμποδίσει να εκφραστεί μια ιδέα, κάθε άλλο!

Cul.N.: Ποια είναι για εσάς η πιο δυνατή στιγμή της χορογραφίας; Πώς θα σκιαγραφούσατε την τη φιγούρα της «γυναίκας» –  και της ελληνίδας γυναίκας συγκεκριμένα – ως προς το πολιτικο-ιστορικό γίγνεσθαι;

Ρ. Γ.: Δυνατές είναι όλες οι στιγμές του έργου. Αποτελούν  μια μικρή ιστορία η κάθε μια τους. Δε μπορώ πραγματικά να ξεχωρίσω…. Οι φιγούρες που έχουν επιλεγεί θα έλεγα ότι είναι πρωταγωνιστικές είτε ως προς το πολιτικο-ιστορικό γίγνεσθαι είτε ως προς τον αγώνα χειραφέτησης της γυναίκας στην Ελλάδα.

Cul.N.: Παρά την αύξηση των παραστάσεων χορού τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα, ο χορός δεν αποτελεί, ακόμα, μέρος της ψυχαγωγίας των Ελλήνων. Πώς το εξηγείτε αυτό ; Πιστεύετε πως υπάρχει μια άνοδος σταδιακά τόσο στο ενδιαφέρον του κοινού όσο και των οργανισμών, φεστιβάλ κ.λ.π. για τη χορευτική τέχνη;

Ρ. Γ.: Τα τελευταία 2 χρόνια ζω στην Κύπρο, οπότε δε μπορώ να είμαι πλήρως ενημερωμένη. Πάντως η διαφήμιση και προώθηση είναι σημαντικοί παράγοντες για να προβληθεί ένα έργο. Δε νομίζω ότι ο χορός είναι έτσι κι αλλιώς η νούμερο 1 επιλογή αν μιλάμε για ψυχαγωγία. Για να είμαι ειλικρινής όμως, στο Φεστιβάλ Αθηνών δυσκολεύομαι να βρω εισιτήρια ενίοτε. Είναι λίγο αντιφατικά τα πράγματα.

Cul.N.: Έχετε ασχοληθεί μεταξύ άλλων και με τη γιόγκα. Πώς προέκυψε αυτό το ενδιαφέρον και ποια τα κοινά στοιχεία του με το χορό;

Ρ. Γ.: Η γιόγκα με βρήκε το 2001 στη Νέα Υόρκη, όταν σπούδαζα ως υπότροφος από το Ίδρυμα Ωνάση. Μια ολοκληρωμένη τεχνική για δυναμική, ευλυγισία, πρόκληση και επιστροφή στην πηγή. Ο δάσκαλος πάντως παίζει το σημαντικότερο ρόλο για μένα.

Cul.N.: Ποιες συνεργασίες σας θυμάστε έντονα και ποιες θα θέλατε να προσθέσετε στο βιογραφικό σας;

Ρ. Γ.: Όλες! Περνώντας δε ο καιρός, τις θυμάμαι πιο καθαρά. Προσθέτω τις νέες μου συνεργασίες, Aelion dance co, Μάχη Δημητριάδου Λίνταλ, Χάμιλτον Μοντέιρο, Φώτης Νικολάου.

Cul.N.: Κλείνοντας, για να επιστρέψουμε στην αφορμή της «κουβέντας» μας, την παράσταση «Κρυμμένη στους Ελαιώνες», πώς θα την «προωθούσατε» σε κάποιον μη μυημένο στο χορό θεατή, την παράσταση;

Ρ. Γ.: Εύκολα θα την προωθούσα: ελάτε να δείτε συνοπτικά την πορεία της χειραφέτησης της Ελληνίδας παράλληλα με την εξέλιξη της πολιτικής ιστορίας από το 1830 μέχρι σήμερα.

Η παράσταση χορού «Κρυμμένη στους Ελαιώνες» της Μαρίας Γοργία θα παρουσιαστεί στο Rabbithole στις 2, 3, 9 και 10 Απριλίου 2014.