Αναστασία Παπαθεοδώρου: Μιλώντας για την περφόρμανς, Ευαίσθητη Δημοκρατία

Το Κέντρο Ελέγχου Τηλεοράσεων επαναλαμβάνει τη solo performance της Αναστασίας Παπαθεοδώρου , Ευαίσθητη Δημοκρατία για λίγες παραστάσεις. Η καλλιτέχνις απαντά στις ερωτήσεις μας και εξ αφορμής της συγκεκριμένης δουλειάς μας εισάγει στη γοητεία αλλά και τους κινδύνους της περφόρμανς!

Συνέντευξη: Μαριάννα Παπάκη

Culturenow.gr:  «Ευαίσθητη δημοκρατία. Η solo performance που παρουσιάσατε στο Κέντρο Ελέγχου Τηλεοράσεων σημείωσε επιτυχία και επαναλαμβάνεται. Πείτε μας λίγα λόγια για τη γέννηση της ιδέας και τι αυτή αντιπροσωπεύει.

Αναστασία Παπαθεοδώρου: Δε νομίζω ότι υπήρξε γέννα ήταν και συνεχίζει να είναι μια συνεχείς σύλληψη.  Οπωσδήποτε δεν θα δεχόμουν καμία πράξη  αντιπροσώπευσης ούτε καν του εαυτού μου, εκεί πάνω αναρωτιέμαι , προβληματίζομαι.

Cul.N.: Ποια είναι η έννοια της αναζήτησης του φύλου για τον καθένα; Εξηγήστε μας λίγο τη θεματική και τους προβληματισμούς που θέτει η παράσταση.

Α.Π.: Πλέον η έννοια του φύλου χρήζει πανεπιστημιακής σπουδής. Αυτοεκθρονίζεται για να ξαναεπινοηθεί  και τελικά να μπορεί να επιλεχθεί αυτόνομα.

Ακριβώς όπως το είπατε θέτει προβληματισμούς με κυριότερο αυτόν στην χρήση της αγάπης  προς τον εαυτό.

Cul.N.: Πείτε μας λίγα λόγια για τη δική σας καλλιτεχνική σχέση με το είδος της performance. Ποια στοιχεία του είδους σας παρακινούν να το χρησιμοποιείτε ως μέσο έκφρασης;

Α.Π.: Αν και η πρώτη περφόρμανς που σκηνοθέτησα ήταν πριν 10 χρόνια στο θέατρο Odeon της Βιέννης  και χωρίς να έχω σταματήσει την ενασχόληση μου, συνεχίζω να νιώθω εκκολαπτόμενη στο είδος.  Νομίζω λειτουργώ περισσότερο με τους χρόνους της ζωγραφικής – τις στήνω αργά με ενδιάμεσες εξάρσεις .

Η περφόρμανς προϋποθέτει: Την πειθαρχία του εαυτού σε όλα αυτά τα απρόβλεπτα ενδεχόμενα που απαιτεί ο αυτοσχεδιασμός, την αυτόματη ποίηση, την εμπλοκή του ασυνείδητου, την ενέργεια του κοινού που συχνά δρομολογεί τις συναισθηματικές κατευθύνσεις στη σκηνοθεσία. Είναι αυτή η αίσθηση κινδύνου, όταν εκτεθειμένη μέσα στα κενά περιεχομένου, αισθάνομαι τελικά ότι όλο το εγχείρημα τείνει σ’ ένα απόσπασμα πραγματικότητας  μ’ αναπάντεχες συναντήσεις. 

Η διαφορά ανάμεσα στο θέατρο και την περφόρμανς είναι ότι στο θέατρο αν κρατάς ένα μαχαίρι δεν κινδυνεύεις ποτέ να κοπείς ενώ στην περφόρμανς κινδυνεύεις, όπως λέει χαρακτηριστικά η Μ. Αμπράμοβιτς.

Cul.N.: Τα δύο μέρη του τίτλου της performance («Ευαίσθητη Δημοκρατία» από τη μια και «Ένας μονόλογος για το αγόρι μέσα μου» από την άλλη) πώς συνδέονται ως έννοιες καθώς το πρώτο μέρος έχει πολιτική και κοινωνική χροιά ενώ το δεύτερο εντελώς προσωπική.

Α.Π.: Οι θεματικές αν και διαφορετικές εμπεριέχουν η μία την άλλη. Τοποθετημένη στο Βερολίνο του 30 αναρωτιέμαι αν η διαστροφή είναι πολιτική πράξη…

Ενώ ως άντρας : “Φοβάμαι αυτό το γυναικείο τέρας μέσα μου πού με θέλει έντιμο, έτοιμο, πετυχημένο, κυνηγό, στυλοβάτη δυνατό τότε φοβάμαι και όταν φοβάμαι κάνω πόλεμο…..”

Cul.N.: Τι σημαίνει για εσάς η επιτυχία μιας παράστασης και ποια είναι τα μηνύματα που θέλετε να «περάσετε» στο κοινό μέσα από αυτή;

Α.Π.: “Η τέχνη δεν χρησιμεύει σε τίποτα αλλά είναι μια δοκιμασία υψηλού επιπέδου” λέει ο Γ. Κουνέλλης στη Λιμναία Οδύσσεια. Όταν μπορεί μια παράσταση να θέτει το κοινό της σε δοκιμασίες τότε θεωρώ ότι έχει επιτύχει σε κάποιους από τους στόχους της. Μηνύματα μετατόπισης.

Cul.N.: Σύλληψη, σκηνοθεσία και ερμηνεία έχουν την υπογραφή σας στην παράσταση. Πόσο εύκολο και πόσο δύσκολο είναι να συγκεντρώνει ένας καλλιτέχνης ένα σύνολο αρμοδιοτήτων σε μια θεατρική δουλειά;

Α.Π.: Μόνη νιώθω την ελευθερία να μην είμαι σαφής  χτίζοντας  μια βάση πάνω στη οποία μπορούν  σιγά σιγά να στερεωθούν  υλικά.

Στην πραγματικότητα όμως πάντα υπάρχουν συνεργάτες που συχνά ακόμα και αφιλοκερδώς μου έχουν χαρίσει απλόχερα από τον χρόνο και το ταλέντο τους για την πραγματοποίηση – κινηματογραφήσεων  – μοντάζ – φωτογραφήσεων – προβών – ιδεών -συζητήσεων και αλλά που δεν μπαίνουν σε λέξεις … όπως μια βόλτα στην θάλασσα όταν έχεις πελαγώσει ! Τους είμαι βαθιά ευγνώμων.

Cul.N.: Οι καλλιτεχνικοί σας στόχοι ποιοι είναι; Τι παραστάσεις θα θέλατε να παρουσιάσετε στο μέλλον και με ποιους συνεργάτες;

Α.Π.: Ο μοναδικός μου στόχος είναι να έχω πάντα έναν. Με ενδιαφέρει πολύ η ανάπτυξη της τεχνολογικής  πλευράς των παραστάσεων μου και θα ήταν ευχής έργον όσο περίπλοκες και αν είναι –  να είναι προσβάσιμες. Με συνεργάτες -φίλους θα ήθελα να δουλεύω.

Cul.N: Μετά την ευαίσθητη δημοκρατία υπάρχουν άμεσα σχέδια;

Α.Π.: Προς το παρόν μ ενδιαφέρει να εμβαθύνω στο πυρήνα αυτής της δουλειάς.

Η Αναστασία Παπαθεοδώρου παρουσιάζει τη solo performance, Ευαίσθητη Δημοκρατία στο Κέντρο Ελέγχου Τηλεοράσεων Κάθε Κυριακή και Δευτέρα, στις 21:00. Παραστάσεις μέχρι 14 Απριλίου 2014.