Επίκαιρα κοινωνικα ζητήματα, θέματα έντονου πολιτικού προβληματισμού, πορτρέτα ξεχωριστών ανθρώπων και καλλιτεχνών, ταξίδια στην ιστορία και στην μνήμνη, μουσική, χορός και τέχνες είναι μερικές μόνο απο τις θεματικές που κυριαρχούν φέτος στο 16ο Φεστιβάλ ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης- Εικόνες του 21ου αιώνα (14-23 Μαρτίου 2014).  

Από την Ελένη Τσόκα

Ελληνικές και ξένες ταινίες τεκμηρίωσης προβάλλονται απο την Παρασκευή σε όλες τις διαθέσιμες αίθουσες ενώ παράλληλα οργανώνονται ανοιχτές συζητήσεις, περιφερειακές εκδηλώσεις και πολλές άλλες δραστηριότητες πάντα με τη συμμετοχή του κόσμου, που και φέτος τιμά με την παρουσία και τον ενθουσιασμό του το φεστιβάλ. Με λίγα λόγια, η Θεσσαλονίκη γίνεται αυτές τις μέρες ο κατάλληλος τόπος για να μάθεις, να σκεφτείς, να θαυμάσεις και να ψυχαγωγηθείς.

Όλα ξεκίνησαν την Παρασκευή στην αίθουσα του Ολύμπιον οπου προβλήθηκε σε ευρωπαική πρεμιέρα το ντοκιμαντέρ Λινάρ/ Linar της Νάστια Ταράσοβα. Πριν όμως απ’την προβολή, ο διευθυντής του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, Δημήτρης Εϊπίδης, χαιρέτισε και καλωσόρισε στην 16η διοργάνωση το κοινό – δημιουργούς, καλλιτέχνες, δημοσιογράφους, πολιτικούς και θεσμικούς φορείς- παρουσιάζοντας συνοπτικά το πρόγραμμα και δίνοντας αμέσως μετά τον λόγο στον δήμαρχο Θεσσαλονίκης Γιάννη Μπουτάρη. Ο δήμαρχος τόνισε, μεταξύ άλλων, την παγκόσμια σπουδαιότητα του θεσμού, ευχόμενος καλή επιτυχία στην νέα του δίοικηση, ενώ δεν παρέλειψε να αναφερθεί και στο κλείσιμο της ΕΡΤ λέγοντας χαρακτηριστικά οτι «χάθηκε ένας πολύ σημαντικός χρηματοδότης στην παραγωγή ντοκιμαντέρ».

ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!

Ύστερα απο τις εισαγωγικές ομιλίες, στην σκηνή ανέβηκε η σκηνοθέτιδα του ντοκιμαντέρ Linar, Nάστια Ταράσοβα, η οποία προλόγισε την ταινία της, που σηματοδότησε την έναρξη του φετινού φεστιβάλ.  Απο την αρχή ως το τέλος τα συναισθήματα ήταν έντονα για όλους. Στην μεγάλη οθόνη εκτυλισσόταν η συγκινητική ιστορία ενός μικρού αγοριού απο τη Ρωσία που πάλευε να κάνει μεταμόσχευση καρδιάς στη χώρα του.

Επειδή όμως η Ρωσία έχει νόμο που απαγορεύει την μεταμόσχευση οργάνων απο παιδί σε παιδί (κάπου εδώ εντοπίζεται ο ρόλος της μαφίας και της μαύρης αγοράς οργάνων), το αγόρι αναγκάστηκε να ταξιδέψει στην Ιταλία, ξεκινώντας απο αυτό το σημείο μια δύσκολη και κυριολεκτικά επίπονη διαδρομή. Σ’αυτή του την περιπέτεια στάθηκε υποδειγματικά και στοργικά στο πλευρό του κυρίως ο γιατρός του,ο παππούς του και ελάχιστα άλλα άτομα. Όχι όμως η μάνα του. Αυτή θα απέχει απο τον πόνο του παιδιού της και θα συμμετάσχει μόνο στην τηλε-υποκριτική κάλυψη του. Αν και πρόκεται για την πρώτη της ταινία, για την οποία χρειάστηκαν πέντε ολόκληρα χρόνια για να ολοκληρώσει, η Νάστια Ταράσοβα κατάφερε να αποσπάσει το θερμότερο χειροκρότημα και τις καλύτερες κριτικές.

Η δεύτερη μέρα του φεστιβάλ συνεχίστηκε με προβολές ντοκιμαντέρ αλλά και με τα εγκαίνια της έκθεσης φωτογραφίας «Ένρι Τσανάι: Στην κόψη του κάδρου», που φιλοξενεί το Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης και που πραγματοποιείται με την υποστήριξη του Κρατικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης. Συγκλονιστικές εικόνες της κρίσης, της μετανάστευσης και του περιθωρίου, αλλά και αφοπλιστικά ανθρώπινες καθημερινές ιστορίες περνούν μπροστά απο τον φωτογραφικό φακό του Ένρι Τσανάι. Γεννημένος το 1980 στην Αλβανία και σημερινός κάτοικος της Αθήνας, ο νεαρός δημιουργός στρέβει το βλέμμα του στην Ελλάδα και την γενέτειρα του, για να αποτυπώσει στιγμιότυπα που μένουν ανεξίτηλα στην μνήμη. 60 αντιπροσωπευτικές φωτογραφίες απο projects του ταλαντούχου φωτογράφου έρχονται να μας προβληματίσουν για την χαμένη μας αλληλεγγύη.

Και το φεστιβάλ συνεχίζεται…