Άλκηστις Πουλοπούλου: Μια καλή παράσταση είναι ένα ταξίδι σε άλλο χρόνο

Το θέατρο και ο ρόλος του σε μια κοινωνία σε ταραχή

Οι σημαντικοί συγγραφείς θεάτρου έχουν μελετήσει βαθιά την ανθρώπινη ψυχή, την κοινωνία, τις αξίες και στα έργα τους θέτουν σημαντικά ερωτήματα που αφορούν την ανθρωπότητα μέσα στον χρόνο.

Ένα σημαντικό λοιπόν κείμενο δοσμένo με ανθρώπινη ψυχή, πιστεύω πως μπορεί να είναι μια όαση στις δύσκολες εποχές που ζούμε.

Μια καλή παράσταση είναι ένα ταξίδι σε άλλο χώρο – χρόνο όπου μπορεί κανείς να αφεθεί για λίγη ώρα και να ζήσει ποιητικά, να ταυτιστεί με τις περιπέτειες των ηρώων και μετά να αναρωτηθεί “τι ήταν αυτό που βίωσα τώρα;” και μέσα απ’ αυτήν τη διαδικασία να κινηθεί η ψυχή του, η σκέψη του, να συν-κινηθεί μαζί με τους υπόλοιπους θεατές της παράστασης. Να φύγουμε λίγο απ’ ότι μας ταΐζουν τα ΜΜΕ, ο επιφανειακός καταναλωτικός τρόπος ζωής, η γκρίζα ρουτίνα της καθημερινότητας και να κάνουμε μια πιο ουσιαστική αναμέτρηση με τον εαυτό μας και με τη ζωή.

Πιστεύω πως η ηρεμία και η ενδοσκόπηση συνδυασμένες μ’ ένα κριτικό μυαλό που δεν πιστεύει και δέχεται ό, τι του δίνεται, μπορούν να βοηθήσουν τα πράγματα να αλλάξουν πολύ πιο ουσιαστικά από την αναταραχή και τη βία.

Σκέψεις πάνω στο ρόλο που ερμηνεύω

Οι “Παραλλαγές θανάτου” του Γιον Φόσσε είναι ένα υπέροχο έργο που δείχνει την ανθρώπινη ανεπάρκεια, τρυφερά, χωρίς να την κρίνει.

Ο ρόλος μου, είναι μια κοπέλα που δυσκολεύεται να ζήσει τη ζωή και βρίσκει καταφύγιο στη φαντασία. Κλείνεται τόσο βαθιά στον φανταστικό της κόσμο, που αυτό την οδηγεί να φαντάζεται τον θάνατο σαν μια ιστορία αγάπης και ανακούφισης κι έτσι παίρνει με ποιητικό τρόπο τη ζωή της.

Το έργο αυτό είναι σαν μια παρτιτούρα μουσικής στην οποία ο κάθε ρόλος είναι ένα όργανο που πρέπει να παίξει με τα υπόλοιπα σε πλήρη αρμονία για να πετύχει το κομμάτι, τη δημιουργία. Είναι πολύ συλλογική δουλειά. Ο Φόσε έχει γράψει το έργο σαν μια παρτιτούρα. Γράφει σε στίχο, μερικές φορές υπάρχει μόνο μία λέξη σ’ έναν στίχο, (συχνά η λέξη αυτή είναι ένα απλό “ναι”), με παύσεις διαφορετικής διάρκειας, με τα περισσότερα πράγματα ανείπωτα, αλλά αν ακολουθήσει κανείς προσεκτικά και διαισθητικά αυτήν την παρτιτούρα, το νόημα αναδύεται.

Οι ηθοποιοί σ’ αυτό το έργο, μάλλον πρέπει να κάνουν το λιγότερο δυνατόν, απλώς ν’ αφεθούν ν’ ακολουθήσουν την παρτιτούρα, όλοι μαζί, σε αρμονία μεταξύ τους, γι’ αυτό και λέω ότι το έργο αυτό είναι απολύτως ομαδικό.

Η διαδικασία της ερμηνείας ενός ρόλου είναι μια διαδικασία επίπονη..

Είναι το αγαπημένο μου κομμάτι της δουλειάς. Θέλει κουράγιο, γιατί πρέπει να ανοίξεις κάποια παράθυρα της ψυχής για να αντλήσεις υλικό το οποίο δεν είναι πάντα εύκολο. Θέλει όμως και φαντασία για να δημιουργήσεις κάτι ζωντανό/τρισδιάστατο από κάτι γραπτό/μονοδιάστατο. Και, τέλος, για μένα θέλει να βρεις αυτό που σε συγκινεί εσένα προσωπικά,  στην ψυχή σου και να προσπαθήσεις να το μεταδώσεις στον κόσμο. Στη διαδικασία αυτήν είσαι με τον σκηνοθέτη και όλους τους συνεργάτες ένας μικρός θεός που δημιουργεί τον κόσμο του.

Η γυναικεία ερμηνεία που δεν θα ξεχάσω ποτέ

Η Νόρα του Thomas Ostermeier που είδα πριν από μερικά χρόνια στο Φεστιβάλ Αθηνών. Συνταρακτική!

Info:

Η Άλκηστις Πουλοπούλου είναι ηθοποιός. Πήρε πτυχίο Ελληνικών Σπουδών και πτυχίο Γλωσσολογίας στο Παρίσι, έκανε Μεταπτυχιακό στην Ιστορία της τέχνης και Γλωσσολογίας στη Σορβόννη και έπειτα αποφοίτησε  από την Ανώτερη Σχολή Δραματικής Τέχνης “ΑΡΧΗ” στην Αθήνα. Έχει συνεργαστεί με το Θέατρο του Νότου (Αμόρε) με σκηνοθέτες όπως: Φένια Παπαδόδημα, Θωμά Μοσχόπουλο, Νίκο Μαστοράκη. Στο Εθνικό Θέατρο με τους σκηνοθέτες: Ν. Μαστοράκη, Α. Καραζήση, Γ. Χουβαρδά, Έρικ Στούμπε, Στ. Φασουλή, Barbara Weber, Κ. Ρήγο, Κ. Ευαγγελάτου. Στο Φεστιβάλ Αθηνών με τους σκηνοθέτες Α. Καραζήση και Γ. Χουβαρδά. Στη Knot gallery και στο 104 με τον Μπάμπη Γαλιατσάτο. Έχει παίξει στον Ελληνικό Κόσμο, στον Αρχιμάστορα Σόλνες, σκηνοθεσία Γ. Χουβαρδά. Αυτή την εποχή παίζει στις Παραλλαγές Θανάτου του Γιον Φόσσε σε σκηνοθεσία Γ. Χουβαρδά στο Θέατρο Πορεία.

Photo: MICHEL FEDENE