Pina Bausch in Dancing Dreams, των Αν Λίνζελ και Ράινερ Χόφμαν

Η New Starπαρουσιάζει σε πρώτη προβολή την γερμανική ταινία των Αν Λίνζελ και Ράινερ Χόφμαν με τίτλο “Pina Bausch in Dancing Dreams”, από την Πέμπτη 5 Σεπτεμβρίου 2013.

«Pina Bausch in DancingDreams»

Οι νέοι ερμηνεύουν το KONTAKTHOF της Πίνα Μπάους

ΣΥΝΟΨΗ

Στις 7 Νοεμβρίου 2008, πραγματοποιήθηκε στο Θέατρο του Βούπερταλ η πρεμιέρα του έργου «Σημείο επαφής» (Kontakthof) της κορυφαίας χορογράφου του μοντέρνου χορού Πίνα Μπάους.

Η ταινία «Dancingdreams» παρουσιάζει τους νέους ερμηνευτές να χορεύουν το «Σημείο επαφής» (Kontakthof) της Πίνα Μπάους υπό την επίβλεψη της ίδιας αλλά και των βοηθών της JoAnnEndicott και BenedictBilliet. Η ταινία περιγράφει την εξέλιξη των νεαρών χορευτών, από τη σωματική αδεξιότητα και την αβεβαιότητα, μέχρι τη χορογραφική τελειότητα. Τα θέματα του έργου, η αναζήτηση της αγάπης και της τρυφερότητας, αλλά και οι συνδεδεμένες μ’ αυτή απογοήτευση και επιθετικότητα, ήταν σε μεγάλο βαθμό απαιτητικά για τους νεαρούς χορευτές. Για πολλούς, η προσωπική αντιπαράθεση μ’ αυτά τα ζητήματα ήταν μια εντελώς νέα εμπειρία. Ιδιαίτερα η εφαρμογή τους στη χορογραφία και η αλληλεπίδραση με το άλλο φύλο ήταν μια μεγάλη πρόκληση για τους περισσότερους νεαρούς χορευτές. Οι έφηβοι ταυτίστηκαν με το ρόλο τους, ο καθένας λειτουργούσε ως μονάδα, αλλά και ως μέρος του συνόλου. Παρά τη διαφορά ηλικίας, τους διαφορετικούς τύπους σχολείων και τις διαφορετικές εθνικότητες, η ετερόκλητη ομάδα των αρχικών προβών μετατράπηκε σε μια δεμένη κοινότητα και δημιουργήθηκαν πολλές φιλίες. Οι έφηβοι αναφέρουν ότι απέκτησαν μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση, ανεξαρτησία και σκεπτικισμό ενάντια στις προκαταλήψεις.

Η ΤΑΙΝΙΑ

Τη συνέχεια μιας νέας αγάπης για τις χορευτικές ταινίες που προανήγγειλε η επιτυχία ‘Μαύρος Κύκνος’, έρχεται να δώσει μια χορευτική παραγωγή που αιχμαλωτίζει τις καρδιές των ίδιων των χορευτών και γιορτάζει τη δουλειά της οραματίστριας και φημισμένης χορογράφου Πίνα Μπάους. Αν και η φιγούρα της δεσπόζει στο ‘Dancing dreams, το κέντρο βάρους του ντοκιμαντέρ πέφτει στους 40 νεαρούς χορευτές. To 2008, η Μπάους επέλεξε 40 νέους για να συμμετέχουν στο χορευτικό της έργο ‘Σημείο επαφής’ (Kontakthof). Οι έφηβοι προέρχονταν από διαφορετικά κοινωνικά στρώματα, με διαφορετική παιδεία και μερικοί από αυτούς δεν είχαν ξανακούσει για την Μπάους. Οι περισσότεροι συμμετέχοντες στην αρχή το θεώρησαν διασκεδαστικό αλλά σύντομα ανακάλυψαν ότι η συμμετοχή απαιτούσε υπευθυνότητα σε συνδυασμό με συναισθηματικές και ερμηνευτικές απαιτήσεις. Έχοντας περιορισμένη χορευτική εμπειρία οι πρόβες αρχικά απέβησαν άκαρπες, όμως ενδυνάμωσαν τις εμπειρίες των παιδιών που σταδιακά τις κατέστησαν δυναμικές και γόνιμες με την καθοδήγηση των πιστών της βοηθών Benedicte και Jo.

Καθοριστικό ρόλο στις πρόβες έπαιξε η αδιάλειπτη παρουσία της Πίνα Μπάους στο να εμψυχώνει τους νέους «να είναι ο εαυτός τους» και να αναπτύσσουν ένα σημείο επαφής, το οποίο να επιτρέπει στους ίδιους να εκφράζουν τις αγωνίες τους, τα συναισθήματα, τις επιθυμίες και τα όνειρα μέσα από τις κινήσεις τους. Τη στιγμή που εμφανίζεται στις πρόβες η Μπάους, βλέπουμε μια ήρεμη και λυγερή δύναμη, ικανή να μεταδώσει ζεστασιά και συμπάθεια. Παρατηρεί τις πρόβες των νέων εφήβων συνήθως με ένα τσιγάρο στο χέρι. Το χαμόγελο και τα ενθαρρυντικά της λόγια διαψεύδουν την εικόνα μιας δύσκολης και μελαγχολικής φιγούρας. Στο τέλος του ντοκιμαντέρ, η Μπάους προσφέρει από ένα λουλούδι σε κάθε χορευτή καθώς αγκαλιάζονται από το χειροκρότημα της πρώτης δημόσιας εμφάνισής τους. Μια απλή χειρονομία που αποδεικνύει ότι η Μπάους ήταν κάτι περισσότερο από μια απλά σκοτεινή βασίλισσα του avant–garde χορού. Από την άλλη το ντοκιμαντέρ φαντάζει συμβατικό και αβρό κάτι που θα ενοχλήσει όσους είχαν συνδέσει την εικόνα της Μπάους με αυτή της ατρόμητης και πρωτοποριακής μορφής. Χορεύτρια έως τα μέσα δεκαετίας του 50, η Μπάους άρχισε να χορογραφεί δικές τις δουλειές τέλη δεκαετίας 60, οι οποίες τις πρόσφεραν ευρεία αναγνώριση κατά τα μέσα του 70. Ο τρόπος που συνδύαζε τον σουρεαλισμό, τη βιαιότητα και την τρυφερότητα αποδεικνυόταν προκλητικός τόσο για το κοινό όσο για τους χορευτές και τους κριτικούς. Το γεγονός του αιφνίδιου θανάτου της λίγο μετά την ολοκλήρωση του ντοκιμαντέρ προσθέτει μια δραματικότητα και μια τραγική ειρωνεία κάτι που ενδεχομένως να πετύχει την προώθηση και την προβολή κάποιων παιδιών. Μπορεί το ντοκιμαντέρ να διακρίνεται περισσότερο για την πολυλογία του και λιγότερο για το χορό του όμως θα θυμίζει πάντοτε την ένταση και το πάθος που χαρακτήριζε την Μπάους.

Σκηνοθεσία: AnneLinsel, RainerHoffmann

Σενάριο: Anne Linsel

Παραγωγή: Gerd Haag, Anahita Nazemi, Sabine Rollberg, Cornelia Volmer

Οπερατέρ: Rainer Hoffmann

Συμπαραγωγή: Anne Linsel

Μοντάζ: Mike Schloemer

Με τους: Pina Bausch, Jo-Ann Endicott, Benedicte Billiet

ΒΙΟΓΡΑΦΙΕΣ ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΩΝ

Pina Bausch

Γεννήθηκε το 1940 στο Σόλινγκεν. Στα 14 ξεκίνησε σπουδές στη σχολή Φόλφγκανγκ του Έσεν και πήρε υποτροφία για τη Νέα Υόρκη. Παράλληλα με τις σπουδές της, συμμετείχε στη χορευτική ομάδα των PaulSanasardo και DonyaFeuer, που συνεργαζόταν με το Νέο Αμερικάνικο Μπαλέτο και τη Μετροπολιτάνικη Όπερα της Νέας Υόρκης. Το 1962 επέστρεψε στη Γερμανία. Ήταν χορεύτρια στο νεοϊδρυθέν από τον δάσκαλό της, KurtJoos, Μπαλέτο Φόλφγκανγκ, ενώ από το 1969 αναλαμβάνει τη διεύθυνσή του. Το 1973, γίνεται διευθύντρια του Χοροθεάτρου του Βούπερταλ. Με μια σειρά από χορογραφίες, όπως «Κυανοπώγων» (1977), «Café Müller» (1978), «Kontakthof» (1978), το Χοροθέατρο περιοδεύει ανά τον κόσμο και σύντομα καταξιώνεται. Το 1982, η Πίνα Μπάους παίρνει ένα ρόλο στην ταινία «Elanaveva» του Φεντερίκο Φελίνι. Το 1990, παίζεται στους κινηματογράφους η ταινία «DieKlagederKaiserin» της Μπάους. Στο «Hableconella» (2001) του Αλμοδόβαρ υπάρχουν αποσπάσματα των χορογραφιών της «Café Müller» και «MasurcaFogo». Το 2005 ανεβαίνει στη σκηνή η χορογραφία της «OrpheusundEurydike» με το Μπαλέτο της Εθνικής Όπερας του Παρισιού. Για την καλλιτεχνική δουλειά της, η Πίνα Μπάους έχει διακριθεί με πολλά βραβεία.

Anne Linsel

Η Anne Linsel, δημοσιογράφος πολιτιστικών και συγγραφέας, γεννήθηκε στο Βούπερταλ. Σπούδασε Ιστορία της Τέχνης και Γερμανική φιλολογία. Από το 1984 έως το1989 ήταν παρουσιάστρια του πολιτιστικού μαγκαζίνο «Απόψεις» στο τηλεοπτικό κανάλι ZDF. Στη συνέχεια, παρουσίασε τις «Κυριακάτικες συζητήσεις» στο ZDF (30λεπτες ζωντανές συνεντεύξεις), τη σειρά «Μαρτυρίες του αιώνα» και ορισμένες θεματικές εκπομπές για τη σχέση τέχνης και πολιτικής και καλλιτέχνες, όπως ο JosephBeuys, η PinaBausch και ο MaxErnst. Εργάζεται για το ραδιόφωνο (WDR/NDR/DLF) και γράφει κριτικές για τη λογοτεχνία, το θέατρο, την τέχνη σε εφημερίδες και περιοδικά (μεταξύ άλλων από το 1982 έως το 1998 αρθρογραφούσε για την εφημερίδα «DIEZEIT», από το 1998 έως σήμερα για τη «SüddeutscheZeitung»).

RainerHoffmann

Ο Rainer Hoffmann γεννήθηκε στο Αμβούργο. Σπούδασε μηχανικός και πραγματοποίησε πολλά ερευνητικά ταξίδια στη Γροιλανδία, την Ισλανδία και το Λαβραδόρ. Εργάστηκε ως φωτογράφος για διάφορα διαφημιστικά γραφεία στο Αμβούργο. Από το 1982 έως το 1987 σπούδασε στην Ακαδημία Κινηματογράφου και Τηλεόρασης στο Βερολίνο. Από το 1993 έως το 1995 ήταν λέκτορας στην Ακαδημία και στο Πανεπιστήμιο Εφαρμοσμένων Τεχνών του Ανόβερο. Από το 1985 εργάζεται ως οπερατέρ και σκηνοθέτης.