Το Ίδρυμα Μ. Κακογιάννης φιλοξενεί μία πρωτότυπη έκθεση κατασκευών όπου με τη χρήση του ειδικού ξύλου μπάλσα ο Μιχάλης Βασιλόπουλος «έχτισε» Μονές του Αγίου Όρους. Έτσι, στο «τρίτο πόδι» της Χαλκιδικής, τοποθετημένες όπου ακριβώς βρίσκονται πάνω στην τραχιά χερσόνησο του Άθω στη Μακεδονία, θα παρουσιαστούν αυτές οι Μονές για πρώτη φορά σε μια θεματική ενότητα, από την Μ. Τετάρτη 1 έως και Τρίτη 14 Μαΐου 2013.

Οργάνωση: Διεθνείς Σχέσεις Πολιτισμού, Καλλιτεχνική επιμέλεια: Κώστας Μανιουδάκης.

Ακόμα, την Πέμπτη 9 Μαΐου στις 19:00,  με την ευκαιρία της Έκθεσης  και των ημερών  του Πάσχα διοργανώνεται ειδική εκδήλωση στην οποία θα μιλήσουν για την Έκθεση και για τις Ιερές Μονές -μνημεία παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς-, ο Πρέσβης της Σερβίας κ. Dragan Zupanjevac και ο ποιητής Θανάσης Θ. Νιάρχος.

Η Μάνια Παπαδημητρίου θα διαβάσει ένα κείμενο του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη και τέλος ο Παν/τος Ειρηναίος Νάκος και ο Γιώργος Δεμελής με τη συνοδεία μικρού χορού Ιεροψαλτών και κυμβάλου θα ψάλλουν έναν ύμνο με τον Αθωνίτικο τρόπο.

«Μπάλσα: το πιο ελαφρύ ξύλο στο κόσμο,
Χρησιμοποιείται μεταξύ άλλων για την κατασκευή μακετών.
Το βρίσκουμε κυρίως στα δάση του Αμαζονίου»
Γράφει ο μεγάλος περουβιανός συγγραφέας Μάριο Βάργκας Λιόσα
στο βιβλίο του “Το πράσινο σπίτι”. Νόμπελ λογοτεχνίας 2010

Οι Ιερές Μονές ακοίμητοι φρουροί της θρησκευτικής πνευματικότητας και μνημεία της παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς, κτισμένες εκεί, σε ένα απομονωμένο αλλά φιλόξενο όρος, από το 963 έως και τον 14ο αιώνα, παρουσιάζονται στην έκθεση του Μ. Βασιλόπουλου με όλο το μεγαλείο τους και τις αρχιτεκτονικές τους λεπτομέρειες ως ένα μέρος από την ιστορία της ανθρώπινης περιπέτειας και ένα δείγμα από τον τρόπο με τον οποίο ο άνθρωπος επιχειρεί να ερμηνεύσει τον κόσμο και να καθοδηγήσει τη συνείδησή του. Η έκθεση, που θα ταξιδέψει στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, δίνει την δυνατότητα στο γυναικείο φύλο να εισέλθει στο «άβατον» του Αγίου Όρους και να αισθανθεί μια διαφορετική εμπειρία.

Ο Καλλιτέχνης:
Ο Μιχάλης Βασιλόπουλος, γεννήθηκε στη Νέα Σμύρνη. Μικρό παιδί και κυρίως αργότερα μαθητής της Ευαγγελικής Σχολής έπαιζε τότε στα “άδεια” οικόπεδα της. Ακολούθησαν τα χρόνια του Α΄ Γυμνασίου της Πλάκας κι έπειτα, στη  δεκαετία του 70, ήρθε η ώρα της Σχολής Δοξιάδη. Με καθηγητές σπουδαίους ανθρώπους της Τέχνης, όπως ο Δημήτρης Μυταράς, ο Πέτρος Ζουμπουλάκης, η Μαρίνα Λαμπράκη – Πλάκα, ο Γιώργος Γεωργιάδης και άλλοι, σπούδασε Σχέδιο – Διακόσμηση – Μακέτα. Αργότερα, στη Σχολή Μποζάρ μετέδωσε τις γνώσεις του πάνω στο σχέδιο, δίδαξε για μερικά χρόνια και δημιούργησε στενές σχέσεις ζωής.  Τα τελευταία 12 χρόνια «απολαμβάνει» τις ελεύθερες ώρες του, κατασκευάζοντας διάφορα έργα με μικροσκοπικά κομμάτια από το ξύλο «μπάλσα». Εκκλησίες, μνημεία από την Ελλάδα και από όλο τον κόσμο, βιομηχανικούς χώρους, καράβια κάθε εποχής, αλλά και διάφορα απλά αντικείμενα, αποτελούν την πηγή της έμπνευσής του, κατασκευάζοντας πιστά αντίγραφα τους. Κύριος στόχος του η μελέτη και η ανάδειξη της αρχιτεκτονικής ιστορίας αυτών των μνημείων και βέβαια, σε συνέχεια, η αρχιτεκτονική τύχη τους. Συλλογή έργων του για πρώτη φορά παρουσίασε η Δημοτική Πινακοθήκη Καλλiθέας.

Το μπάλσα (ochroma pyramidale) είναι το πιο ελαφρύ ξύλο στον κόσμο. Προέρχεται από ένα φυλλοβόλο δένδρο που φύεται στα τροπικά δάση της Νότιας Αμερικής, στα βόρεια του Νοτίου Μεξικού. Είναι ευλύγιστο και κατατάσσεται ανάμεσα στα σκληρά ξύλα, και με μία έννοια συμβολίζει, μια ισορροπία φυσικών ιδιοτήτων, η οποία αξιοποιείται για τις ανθρώπινες ανάγκες. Οι κάτοικοι της Νότιας Αμερικής το χρησιμοποιούσαν για να φτιάχνουν σχεδίες. Στη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, οι Βρετανοί κατασκεύασαν απ’ αυτό το de Havilland Mosquito, ένα ελαφρύ και γρήγορο ανιχνευτικό αεροπλάνο, ενώ οι αρχιτέκτονες το χρησιμοποιούν ακόμη για να κατασκευάζουν μακέτες.