Ο σεναριογράφος και παραγωγός του “Ημέρα Εκπαίδευσης” (2001), Ντέιβιντ Άγιερ επιμένει σθεναρά στο θέμα “L.A.P.D” γράφοντας και σκηνοθετώντας μια ωδή στον άνθρωπο που φορά την στολή του Νόμου και παλεύει νυχθημερόν για την τήρησή του.

Από την Ελένη Φιλίππου

Στην “Ημέρα Εκπαίδευσης” η ιστορία έθιγε το θέμα της διαφθοράς ανάμεσα στους ένστολους αστυνομικούς. Στην «Περιπολία» ο Άγιερ μετατοπίζει την διαφθορά σε ποιο γνωστά μονοπάτια, στους επικίνδυνους δρόμους και στις γειτονιές του νοτιοκεντρικού Λος Άντζελες. Στην περιοχή αυτή πραγματοποιούν τις περιπολίες τους οι αστυνομικοί  Μπράιαν Τέιλορ (Τζέικ Γκίλενχαλ) και Μάικ Ζαβάλα (Μάικλ Πένια). Θέλοντας να ρίξει το κέντρο βάρους στην ανθρώπινη πλευρά του αστυνομικού, ο σεναριογράφος θέλει τους δύο αστυνομικούς, εκτός από στενοί συνεργάτες, να είναι και αδελφικοί φίλοι. Με αυτή την συνθήκη, το ένστικτο προστασίας γίνεται ακόμη εντονότερο μεταξύ των δύο, μια άρρητη υπόσχεση ότι το τέλος της κάθε εργάσιμης μέρας θα βρίσκει και τους δύο ασφαλείς να συμπληρώνουν στην ημερήσια αναφορά τους: λήξη βάρδιας (end of watch). Η περιοχή που αναλαμβάνουν να περιπολούν αποτελεί μήλο της έριδος μεταξύ δύο συμμοριών: των Μαύρων και των Λατίνων. Ταυτόχρονα, το μεξικάνικο καρτέλ ναρκωτικών έχει αρχίσει να εξαπλώνεται, γεγονός που φέρνει την αντιπαλότητα μεταξύ των δύο γκανγκ σε οριακή κατάσταση. Δύο επιτυχημένες αποστολές που σχετίζονται με ναρκωτικά και εμπόριο σαρκός, φέρνει τους δύο αστυνομικούς στο στόχαστρο του καρτέλ, το οποίο και ζητάει την άμεση εξόντωσή τους…

Η ιστορία αυτή καθεαυτή σίγουρα δεν είναι πρωτότυπη και σίγουρα δεν προκαλεί το ενδιαφέρον σου. Η κινηματογραφική βιβλιοθήκη της δεκαετίας του ΄90 βαστάει στα ράφια της ασφυκτικά υπεράριθμες ταινίες συναφούς αστυνομικού περιεχομένου: Δύο μπάτσοι που τυχαίνει πάντα να είναι και κολλητοί διατρέχουν τους δρόμους του υπόκοσμου και ως σούπερ-μπάτσοι τα βάζουν με όλους και με όλα και στο τέλος το καλό νικά. Και εδώ ακριβώς είναι που ξεπροβάλλει η δημιουργική σκηνοθετική ματιά του Άγιερς για την αστυνομική ταινία δράσης. Οι ήρωές του είναι μεν αστυνομικοί περιπολίας, αλλά δεν επιζητούν να γίνουν οι ήρωες της χρονιάς, ούτε να αναμειχθούν στην υπόθεση της δεκαετίας. Αγαπούν την δουλειά τους, αγαπούν την δράση και την ένταση που τους προσφέρεται από αυτήν, αλλά πιο πολύ αγαπούν να γυρίσουν σπίτι τους ασφαλείς, ευχαριστημένοι για μια ακόμη μέρα που υπηρέτησαν την προστασία του πολίτη. Πρώτο σημείο που κερδίζει η «Περιπολία»: σκοπός του Άγιερς δεν είναι να φτιάξει ακόμη έναν αθάνατο action-hero, αλλά να σου συστήσει τον άνθρωπο που αναπνέει πίσω από το σήμα του, που όταν βρίσκεται σε καταστάσεις που τον ξεπερνούν, ναι, και αυτός φοβάται, ναι, και αυτός δειλιάζει και ναι, ίσως θα σκεφτεί να κάνει πίσω.

Η ρεαλιστική απεικόνιση της καθημερινότητας των δύο αστυνομικών επιτυγχάνεται μέσα από την χρήση της πρωτοπρόσωπης κινηματογράφησης (found-footage). Οι τοποθετημένες πάνω στους δύο αστυνομικούς κάμερες (για ένα πρότζεκτ που έχει αναλάβει ο Μπράιαν) αποδεικνύεται εδώ ένα έξυπνο σκηνοθετικό τέχνασμα που βάζει το μάτι του θεατή να βλέπει μέσα από την κάμερα, και έτσι να ζει όσο πιο άμεσα γίνεται την εξέλιξη των γεγονότων. Και επειδή, ως γνωστό, η μέθοδος αυτή αν και εγγυάται αμεσότητα και ρεαλισμό ελλοχεύει τον κίνδυνο να κουράσει και να ζαλίσει τον θεατή, ο Άγιερς βρίσκει την δέουσα χρυσή τομή και εναλλάσσει εύστοχα την πρωτοπρόσωπη κάμερα σε τριτοπρόσωπη χωρίς να στερεί από το αισθητικό/οπτικό την αρμονία καμιάς από τις παραλλαγές της εικόνας-κίνησης (εικόνα-αντίληψη, εικόνα-δράση, εικόνα-συναίσθημα).

Το τελικό αποτέλεσμα είναι ένα ωμό και τραχύ ντοκουμέντο από την ζωή εν ώρα υπηρεσίας δύο στενών φίλων και συνεργατών αστυνομικών. Γρήγορο, δυνατό και ειλικρινές σε αυτό υπόσχεται.

Ελένη Φιλίππου

Σκηνοθεσία: Ντέιβιντ Άγιερ

Σενάριο: Ντέιβιντ Άγιερ

Πρωταγωνιστούν: Τζέικ Γκίλενχαλ, Μάικλ Πένια, Άννα Κέντρικ, Νάταλι Μαρτίνεζ

Διάρκεια: 109΄

Διανομή: Audio Visual