Με όλο μου το είναι: Τρεις μονόλογοι στο θέατρο Στοά

Ένα πρόγραμμα μονολόγων, δύο παλιών και ενός καινούργιου, με τίτλο «ΜΕ ΟΛΟ ΜΟΥ ΤΟ ΕΙΝΑΙ» παρουσιάζει το Θέατρο …

Στοά από την Παρασκευή 15 Φεβρουαρίου σε σκηνοθεσία Θανάση Παπαγεωργίου.

Οι μονόλογοι είναι:

• «Μια μητέρα…» της Μαρίας Κονδύλη και της Θάλειας Ασλανίδου, ένας μονόλογος που ανήκε στο έργο «Φυτά εσωτερικού χώρου» και παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στη ΣΤΟΑ στις 6 Οκτωβρίου του 1981 και που τότε ερμηνεύτηκε από την Μαρία Κονδύλη. Έκτοτε ξαναπαίχτηκε το 1985, στο σπονδυλωτό έργο «Κάτι έγινε και τσακ» με το οποίο γιορτάστηκαν τα 15 χρόνια της Στοάς, με ερμηνεύτρια τη Λήδα Πρωτοψάλτη που θα είναι και η τωρινή ερμηνεύτρια.

• Ο γνωστός «Επικήδειος» του Ιάκωβου Καμπανέλλη, γραμμένος το 1992, θεωρήθηκε ένας από τους καλύτερους μονόλογους του συγγραφέα και παίχτηκε, επίσης για πρώτη φορά στη ΣΤΟΑ στις 7 Δεκεμβρίου του 1992, με τον Θανάση Παπαγεωργίου, που υπήρξε ο πρώτος ερμηνευτής, δημιουργώντας μια μοναδική επιτυχία. Ο ίδιος θα είναι και ο τωρινός ερμηνευτής.

– «Η Αντριάνα» θα είναι ο τρίτος μονόλογος του προγράμματος. Γράφτηκε πρόσφατα από τον Θανάση Παπαγεωργίου και είναι το πέμπτο θεατρικό του έργο που θα παιχτεί στη ΣΤΟΑ. Προηγήθηκε το «89,90 FM stereo», το «Άντε γεια», το «Ακούω ήχον κώδωνος» που ήταν μια συρραφή κειμένων του Μποστ και διάφορα σκετς στο σπονδυλωτό «Τελεία gr». Θα ερμηνευτεί από την Εύα Καμινάρη σε σκηνοθεσία του ίδιου του συγγραφέα που θα είναι και ο σκηνοθέτης όλου του προγράμματος.

Τα σκηνικά και τα κοστούμια είναι της Λέας Κούση.

Αν κάτι διακρίνει και τους τρεις μονολόγους είναι το γεγονός ότι κανένας δεν είναι στην ουσία μονόλογος έστω κι αν επί σκηνής υπάρχει ένας μόνο ηθοποιός. Ο «Επικήδειος» και «Η Αντριάνα» είναι δύο μεγάλα τηλεφωνήματα όπου ‘συμπρωταγωνιστούν’ με ίση συμμετοχή οι συνομιλητές από την άλλη γραμμή του τηλεφώνου, η δε διάλεξη της «Μητέρας» σύντομα εξελίσσεται  σε ένα διάλογο με τα φανταστικά πρόσωπα που στοιχειώνουν την ύπαρξή της.

Στον «Επικήδειο» η ανάγκη της υστεροφημίας γίνεται τόσο επιτακτική για τους δυο συνομιλητές που η αγωνιώδης τους προσπάθεια να την πετύχουν, τους γελοιοποιεί στον θεατή, που παρακολουθεί το ξετύλιγμα των επιχειρημάτων τους για να μπορέσουν να αποκτήσουν κι αυτοί μια μεγαλειώδη κηδεία για τους εαυτούς τους.

Στην διάλεξη της «Μητέρας» η προσπάθεια της να αποδείξει μπροστά σε ένα ακροατήριο πως υπήρξε μια ιδανική μάνα και σύζυγος, μένει χωρίς αποτέλεσμα, αφού δεν μπορεί να ολοκληρώσει τη διάλεξή της. Τα παιδιά και ο σύζυγος, που στοίχειωσαν τη ζωή της, εμφανίζονται διαρκώς μπροστά της. Πολύ γρήγορα καταρρέει, διαπιστώνοντας ότι η ίδια έζησε μια ζωή που την αφιέρωσε στην αποτυχημένη προσπάθεια να δημιουργήσει την τέλεια οικογένεια.

 Στην «Αντριάνα» η πρωταγωνίστρια αδυνατεί να σηκώσει το βάρος της προσπάθειας που κάνει μια ολόκληρη ζωή να μην πικράνει τους άλλους και κυρίως να κρύψει την πληγή που της δημιούργησε η αδελφική σχέση. Μια επιπόλαιη ερωτική περιπέτεια της αδελφής της, αποκαλύπτει μια άλλη πραγματικότητα και βγάζει στην επιφάνεια όλη την πίκρα που έχει συσσωρευτεί μέσα της όλα αυτά τα χρόνια και που την καταδίκασε σε μια μοναχική ζωή.