Το θεατρικό του Mikhail Bulgakov ανεβαίνει για δεύτερη συνεχή χρονιά στο Studio Μαυρομιχάλη με ένα πλούσιο καστ ηθοποιών.

Ο Μαιτρ και η Μαργαρίτα γράφεται σε μια εποχή ακραίας λογοκρισίας και κρατικού παρεμβατισμού, σε τέτοιο βαθμό που τίποτα το αναπάντεχο δεν χωράει.

Άνθρωποι καιροσκόποι , άπληστοι, όχι ευτυχισμένοι, αλλά ούτε ακριβώς δυστυχισμένοι. Άνθρωποι που έχουν εμπλακεί τόσο πολύ σ’ έναν μηχανιστικό τύπο κοινωνίας που στην πραγματικότητα συντηρούν αυτό ακριβώς το καθεστώς της απραξίας.

Αυτό είναι το έδαφος που συναντά ο Διάβολος όταν φτάνει στην Μόσχα. Σε ένα καθεστώς αθεϊσμού κάνει φιλοσοφικές συζητήσεις με τυχάρπαστους λογοτέχνες, προσπαθώντας να τους πείσει για την ύπαρξη του Ιησού. Και σε ένα τέτοιο περιβάλλον αναδύεται ένας αληθινός και αν μη τι άλλο γενναίος έρωτας. Αυτός του Μαίτρ και της Μαργαρίτας.

Ο Bulgakov στο έργο του μιλάει για την αλήθεια και την υπερασπίζεται με τον πιο αναπάντεχο τρόπο διαλέγοντας κάθε φορά την αρνητική πλευρά της κάθε ιδέας για να υπερασπιστεί την ίδια αυτή ιδέα και να τονίσει τη σημασία της.

Έτσι επιλέγει τον ίδιο τον Διάβολο να υπερασπιστεί την ύπαρξη του Θεού, έναν ψυχικά διαταραγμένο άνθρωπο να μιλήσει για την διανόηση και τέλος ένα παράνομο ζευγάρι να εξυμνήσει τον αληθινό έρωτα. Και αυτό είναι τελικά το πιο αδιάσειστο και ατράνταχτο επιχείρημα προς υπεράσπιση της αλήθειας.

Και όλα αυτά σε μια εποχή που πράγματα όπως ο έρωτας ,η μαγεία και η ποίηση δεν χρησιμεύουν σε τίποτα και άρα δεν έχουν λόγο ύπαρξης, που το ενδεχόμενο να συμβεί κάτι απίθανο και αναπάντεχο τους πιάνει όλους απροετοίμαστους. Μια εποχή που δε διαφέρει τελικά και τόσο από τη δική μας όσο θέλουμε να νομίζουμε.

Η ερευνητική διαδικασία της παράστασης ξεκινάει ακριβώς από αυτή τη γοητεία του μυθιστορήματος.
Ένας σκηνικός διάλογος της λογοτεχνίας με το θέατρο, όπου τα αφηγηματικά κομμάτια του μυθιστορήματος εναλλάσσονται συνεχώς με τη σκηνική δράση. Οι ηθοποιοί παίρνοντας σχεδόν αυτούσιο το έργο του Μπουλγκάκοφ, είναι την ίδια στιγμή και αναγνώστες , αφήνοντας έτσι στον θεατή την ελευθερία να ταξιδέψει στις σελίδες/ σκηνές του έργου.

Ο Διάβολος, με τη συνοδεία του επισκέπτεται τη σταλινική Μόσχα, αναστατώνοντας
τους εφησυχασμένους πολίτες. Τα ψυχιατρεία γεμίζουν, άνθρωποι εξαφανίζονται, χρήματα εμφανίζονται κι αμέσως εξαφανίζονται, πολίτες κυκλοφορούν γυμνοί στους δρόμους. Κι όλα αυτά καταλήγουν στον μεγάλο χορό των καταραμένων όπου η φαουστικής μορφής Μαργαρίτα ηγείται του χορού. Και παράλληλα το μισοκαμμένο μυθιστόρημα του μαιτρ που αφηγείται την πραγματική ιστορία του Πόντιου Πιλάτου.

Συντελεστές:

Μετάφραση: Τίνα Καραγεώργη, Γιούρι ΓιαννακόπουλοςΣκηνοθεσία- Δραματουργική επεξεργασία : Τάσος Δαρδαγάνης
Βοηθός σκηνοθέτη : Δημήτρης ΚοκαβέσηςΣκηνικά-Κοστούμια : Κων/νος ΖαμάνηςΚίνηση : Ιωάννα ΑποστόλουΜουσική σύνθεση : Σπύρος Βρυώνης
Φωτισμοί : Αργύρης Θέος
Σχεδιασμός αφίσας: Χρήστος Ατζινάς, Sofia DelmarΣχεδιασμός προγράμματος: Άρτεμις ΦλέσσσαΦωτογραφίες : Δημήτρης Παπαγεωργίου

Παίζουν: Ελένη Βρυώνη, Τάσος Δαρδαγάνης, Παναγιώτης Εξαρχέας, Άγγελος Καλίνογλου, Αλέξανδρος Κλημόπουλος, Μελίσσα Κωτσάκη, Αλέξανδρος Λυκούρας, Δήμητρα Μητροπούλου, Άρτεμις Φλέσσα, Μιχάλης Χατζηνικολιδάκης