Το Studio Μαυρομιχάλη ανακοίνωσε το καλλιτεχνικό του πρόγραμμα για τη θεατρική περίοδο 2012-2013, που αποτελείται από τα έργα «Οι δυο θεοί», «Η νύχτα των δολοφόνων»…

… και «Δυο θεοί».  

To Studio Μαυρομιχάλη, μπαίνοντας στην πέμπτη του χρονιά λειτουργίας, ξεκινάει μια συνεργασία με τη Δραματική Σχολή «Διομήδης Φωτιάδης» δίνοντας το βήμα στους απόφοιτους, αλλά και στους μαθητές της σχολής, να παρουσιάσουν τη δουλειά τους. Στα πλαίσια αυτής της συνεργασίας, θα παρουσιάζονται παράλληλα από το τελευταίο δεκαήμερο του Σεπτεμβρίου του 2012, τα έργα, «Η Τελετή» του Παύλου Μάτεση και «Η νύχτα των δολοφόνων» του Κουβανού συγγραφέα, Χοσέ Τριάνα.

Επίσης, ο Θεατρικός Οργανισμός «Νέος Λόγος» και το Studio Μαυρομιχάλη, θα συνεχίσουν για τρίτη χρονιά την παράσταση «Δύο Θεοί» του Λένου Χρηστίδη, αυτή τη φορά σε μικρή περιοδεία στην Ελλάδα, ξεκινώντας από τα Γιάννενα και τη Πάτρα, το πρώτο δεκαπενθήμερο του Οκτωβρίου 2012.

«Η Τελετή», του Παύλου Μάτεση

Έναρξη: τελευταίο δεκαήμερο Σεπτεμβρίου

Μπορεί να γίνει μια κωμωδία γύρω από μια κηδεία; Ο συγγραφέας Παύλος Μάτεσις, γνωστός τόσο για το θεατρικό του έργο όσο και για τα σημαντικά του μυθιστορήματα, παρουσιάζει μια τέτοια παράλογη κατάσταση, σε μια καυστική σάτιρα. Έργο μονόπρακτο, με άξονά του τη μαύρη κωμωδία, που όμως την ξεπερνά με «τακτ» και φτάνει στη σάτιρα, «Η Τελετή», απέσπασε το Κρατικό Βραβείο Θεάτρου το 1966. Στην σκηνή 8 γυναίκες, συγγενείς της νεκρής, αγωνίζονται να ταχτοποιήσουν όλες εκείνες τις άπειρες λεπτομέρειες που στο τέλος θα δώσουν μια “αξιοπρεπή” κηδεία. Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι αυτή η “αξιοπρέπεια”. Η νεκρή δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια αφορμή, ένα πρόσχημα για να επιδείξουν την όποια οικονομική τους θέση, για αυτό τα θέλουν όλα να δηλώνουν το κόστος τους, το φέρετρο, τα στεφάνια, τα ρούχα, το γραφείο τελετών, τα εδέσματα, τα ποτά. Τα ετοιμάζουν για να τα δουν κάποιοι άλλοι… Με αφορμή μία κηδεία – «Τελετή» και μέσα από την υπερβολή, τη σάτιρα, το γκροτέσκο, το μαύρο χιούμορ και την ανατροπή ο συγγραφέας βάζει στο στόχαστρο τον καθωσπρεπισμό, το μικροαστισμό, το είναι και το φαίνεσθαι, το νεοπλουτισμό, τα προσχήματα και ό,τι αυτά συνεπάγονται. Ο Μάτεσις κάνοντας “μαύρο χιούμορ” επιτίθεται στο μικροαστό, τον αναγκάζει να δει το άδειο του πρόσωπο. Σαν γνήσιος σατιρικός διογκώνει, μεγεθύνει, φτάνει πολλές φορές μέχρι την καρικατούρα ή μέχρι την τερατοποίηση. Ο μικροαστός ζει περιχαρακωμένος μέσα στις φράσεις κλειδιά του, τις επισκέψεις του, τους συγγενείς του και την ανασφάλεια του. Είναι ένας κόσμος γελοίος, αντιδραστικός και ασφυκτικός.

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ:Σκηνοθεσία: Φώτης Μακρής
Σκηνικά – κοστούμια: Διονύσης Μανουσάκης
Φωτισμοί : Στέφανος Κοπανάκης
Επιμέλεια Κίνησης: Στέλλα Κρούσκα

ΠΑΙΖΟΥΝ:
Ρένα Κουμπαρούλη, Μαρία Μαρίνου, Μαριλένα Στεφανή, Μάτα Κούρτη, Μαργαρίτα Καρακάση, Παναγιώτης Ανδρεάκος, Θάλεια Παπαδοπούλου, Υρώ Αληθεινού, Άννα Κιόρογλου

«Η Νύχτα των Δολοφόνων», του Χοσέ Τριάνα
Έναρξη: τελευταίο δεκαήμερο Σεπτεμβρίου

Η «Νύχτα των Δολοφόνων» γράφτηκε το 1964, από τον Κουβανό συγγραφέα Χοσέ Τριάνα και παραμένει ένα έργο ιδιαίτερα επίκαιρο καθώς αναπαράγει μια σειρά βασικών αντιπαραθέσεων: το παλαιό απέναντι στο καινούργιο, τα παιδιά απέναντι στους γονείς, το άτομο απέναντι στην εξουσία. Ανέβηκε για πρώτη φορά στην Αβάνα το 1965 από την ομάδα «Teatro Estudio» σε σκηνοθεσία Vicente Revuelta και μετά μεταφράστηκε και παίχτηκε σε πολλές χώρες του κόσμου.

Ο Λάλο, η Κούκα και η Μπέμπα είναι τρία νέα παιδιά που αντιδρούν στην ιδέα των παντοδύναμων γονιών τους και φαντασιώνονται ότι τους βγάζουν απ’ τη μέση. Για να ξεπεράσουν τις ενστάσεις τους και για να αντλήσουν κουράγιο για την άρρητη πράξη που αέναα σχεδιάζουν χωρίς να εκτελούν, αναλώνονται σε παιχνίδια ρόλων. Υποδύονται τους αυταρχικούς γονείς τους, τους αστυνομικούς, τους δικαστές και όλους όσους θα τους κατηγορούσαν σε περίπτωση που όντως γινόταν εγκληματίες.

Ο Χοσέ Τριάνα γεννήθηκε στο Καμαγουέη της Κούβας το 1931. Από το 1950 ταξιδεύει στην Ευρώπη. Θα παραμείνει στην Ισπανία όπου και αρχίζει το συγγραφικό του έργο, συνθέτοντας τα πρώτα του ποιήματα και γράφοντας τα πρώτα του θεατρικά έργα. Τον Ιανουάριο του 1959 ο Τριάνα επιστρέφει στην εξεγερμένη Κούβα για να υποστηρίξει την επανάσταση και τον επόμενο χρόνο ανεβαίνει στην Αβάνα το έργο του «Η Μήδεια στον καθρέφτη». Το 1965 βραβεύεται με το «Premio Casa de las Américas de Teatro» για το έργο «Η Νύχτα των δολοφόνων», έργο που του χαρίζει διεθνή αναγνώριση. Πέρα από το δραματουργικό του έργο, έχει εκδώσει ποιητικές συλλογές, έχει γράψει σενάρια για το κινηματογράφο, συλλογές διηγημάτων και μυθιστορήματα. Επίσης έχει παραδώσει μαθήματα δραματουργίας στο «Dartmouth College» και στο «Ollantay Center for Arts» κι έχει δώσει διαλέξεις σε διάφορα πανεπιστήμια της Γαλλίας και της Αμερικής. Από το 1980 κατοικεί στο Παρίσι.

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ:Μετάφραση: Γιάννης Πετσόπουλος
Σκηνοθεσία: Φώτης Μακρής
Σκηνικά – κοστούμια: Διονύσης Μανουσάκης
Φωτισμοί: Στέφανος Κοπανάκης
Επιμέλεια Κίνησης: Στέλλα Κρούσκα

ΠΑΙΖΟΥΝ:
Παναγιώτης Ανδρεάκος, Μάτα Κούρτη, Ρένα Κουμπαρούλη

Οι «Δύο Θεοί» του Λένου Χρηστίδη, για τρίτη χρονιά, σε περιοδεία σε πόλεις της Ελλάδας

Από τα Γιάννενα και τη Πάτρα, ξεκινάει η τρίτη χρονιά παραστάσεων για το έργο του Λένου Χρηστίδη, οι «Δύο Θεοί». Συγκεκριμένα, η παράσταση θα παιχτεί στα Γιάννενα, στις 8, 9 και 10 Οκτωβρίου 2012, στα πλαίσια του φθινοπωρινού φεστιβάλ που διοργανώνει στη πόλη το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Ιωαννίνων. Και στη συνέχεια, στις 12, 13 και 14 Οκτωβρίου, ακολουθεί η Πάτρα και το Θέατρο «Λιθογραφείο».

Η παράσταση παίχτηκε για δύο σεζόν ( 2010 -11 και 2011-12 ) στο Studio Μαυρομιχάλη στην Αθήνα, καθώς και στα Χανιά και το Ρέθυμνο, τον Απρίλιο του 2012. Έργο γραμμένο το 1999, απέσπασε το βραβείο «Κάρολος Κουν», ως το καλύτερο Ελληνικό θεατρικό έργο εκείνης της χρονιάς, ενώ η παράσταση ήταν υποψήφια για το βραβείο σκηνοθεσίας Ελληνικού έργου «Κάρολος Κουν» για τη περίοδο 2010 – 11. Το έργο εκτυλίσσεται κάπου στο μέλλον με τους δύο ήρωες, τον Πάτρικ και τον Μιγκέλ, να βρίσκονται για χρόνια κλεισμένοι σε ένα ίδρυμα παλεύοντας να απεξαρτητοποιηθούν από τον εθισμό τους στη χρήση κομπιούτερ.  Έξω από το ίδρυμα, ο κόσμος έχει χωριστεί σε δύο υπερκράτη, την Αμερική και την Ευρασία, που με την έναρξη του έργου, μαθαίνουμε ότι βρίσκονται στα πρόθυρα πολεμικής σύρραξης, με χρήση πυρηνικών όπλων. Μια σύρραξη, που αν συμβεί, θα οδηγήσει με μαθηματική ακρίβεια, στην εξαφάνιση κάθε είδους ζωή στον πλανήτη. Οι δύο φίλοι τότε, αποφασίζουν να χρησιμοποιήσουν το κομπιούτερ που κρυφά έχουν φέρει στο δωμάτιό τους, για να καταγράψουν την ιστορία του ανθρώπινου γένους σε μια δισκέτα, έτσι ώστε αν κάποτε κατοικηθεί ξανά ο πλανήτης, οι νέοι του κάτοικοι, να πληροφορηθούν την ύπαρξη αυτού του πολιτισμού που πλησιάζει στο τέλος του. Το προσωπικό και οι άλλοι τρόφιμοι του ιδρύματος μαθαίνουν το σχέδιο του Πάτρικ και του Μιγκέλ και ζητούν να μπουν σε αυτή τη καταγραφή της Ιστορίας, όχι ως αυτό που είναι, αλλά ως κάποια σπουδαία πρόσωπα, κερδίζοντας έτσι μια θέση στην αιωνιότητα.  Έτσι, ο Έντι θέλει να γίνει ο Παστέρ, ο Ζήρο – Ζήρο, ο Λίστ, ο Διευθυντής του ιδρύματος, ο Τζώννυ Βαισμίλερ! Οι δύο φίλοι ικανοποιούν όλα τα αιτήματα προχωρώντας σε μια τερατώδη παραχάραξη της Ιστορίας και για τον εαυτό τους κρατούν τον υπέρτατο ρόλο: Γίνονται οι Δύο Θεοί που δημιούργησαν κάθε τι πάνω σε αυτόν τον πλανήτη! Οι Δύο Θεοί είναι η ιστορία δύο φίλων, που αποφασίζουν με συνοπτικές διαδικασίες και ελλείψει χρόνου να αποδώσουν στην ανθρωπότητα την αιωνιότητα που της αξίζει. Είναι η ιστορία δύο ακούσιων συγκατοίκων που αποφασίζουν να δώσουν στους φίλους τους την αιωνιότητα που τους αξίζει. Είναι η ιστορία δύο κολλητών που αποφασίζουν να δώσουν στον εαυτό τους την αιωνιότητα που τους αξίζει. Είναι η ιστορία δύο φυλακισμένων που μέσα σε μια στιγμή θα απελευθερωθούν για πάντα. Είναι η ιστορία δύο άσχετων που μέσα σε μια στιγμή θα γνωρίσουν τα πάντα. Είναι η ιστορία δύο θνητών που μέσα σε μια στιγμή θα ζήσουν για πάντα. Είναι η ιστορία της Ιστορίας.

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ:
Σκηνοθεσία: Φώτης Μακρής
Σκηνικά – κοστούμια: Γιώργος Ζιάκας
Μουσική επιμέλεια: Νίκος Βίττης
Φωτισμοί – Βίντεο: Στέφανος Κοπανάκης
Επιμέλεια Κίνησης: Στέλλα Κρούσκα
Βοηθός σκηνοθέτη: Μαρία Παρτσάφα

ΠΑΙΖΟΥΝ:
Γιώργος Νινιός, Φώτης Μακρής, Διονύσης Μανουσάκης.