Για πολύ κόσμο, ήταν μια ευχάριστη έκπληξη όταν το Σεπτέμβριο της χρονιάς που μας πέρασε, κυκλοφόρησε ο πέμπτος κατά …
Από τον Μπάμπη Βασιλειάδη
σειρά δίσκος των Death In Vegas με τίτλο “Trans-Love Europe”. Μετά τα άκρως επιτυχημένα “The Contino Sessions” και το “Scorpio Rising” και με ένα διάστημα απουσίας οκτώ περίπου ετών από το προηγούμενο album τους, επέστρεψαν στην δισκογραφία. Έτσι τους δόθηκε και η αφορμή για να έρθουν και στα μέρη μας και να μας το παρουσιάσουν ζωντανά.
Το ξεκίνημα της βραδιάς έγινε από τους In Trance 95. Ένα ντουέτο που απαρτίζεται από τους κυρίους Νικ Βελιώτη και Άλεξ Μαχαίρα. Σχηματίστηκαν το 1988 και παίζουν synthpop / dark electronica / coldwave και θα μπορούσα να προσθέσω άλλους πέντε τίτλους ακόμα για τους λάτρεις των ετικετών. Bauhaus και Cure στην ηλεκτρονική τους μορφή που σε στιγμές κούραζε με το μονότονο beat. Το σχήμα απέκτησε περισσότερο ενδιαφέρον όταν στην σκηνή ανέβηκε ο Κωνσταντής, κιθαρίστας των Lost Bodies μεταξύ άλλων, ο όποιος με το άγριο γρατζούνισμα στην κιθάρα του συνέβαλε ώστε να γίνει το beat τους πιο σκοτεινό ακόμα. Μέσα στον χρόνο συμμετείχαν σε ένα compilation του ανεξάρτητου αμερικάνικου label “Minimal Wave” με τίτλο “Minimal Wave Tapes Vol. 2”).
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Στο διάστημα που πέρασε και μέχρι να ανέβουν οι Death In Vegas στην σκηνή, όλες οι συζητήσεις των γύρω μου είχαν επίκεντρο την είσοδο των φασιστών της Χρυσής Αυγής και πόσο ανησυχητικό ήταν το φαινόμενο αυτό στους δύσκολους καιρούς τους οποίους ζούμε.
Στις 23:15 ο Richard Fearless και η παρέα του ξεκίνησαν το σετ τους με το πολύ γνωστό “Dirge”. Αυτόματα ήρθε και η επιβεβαίωση του πόσο κακό ήχο έχει τελικά αυτός ο χώρος. Ειδικά μόλις μπήκαν και τα τύμπανα, δεν ξεχώριζες τίποτα άλλο. Σταδιακά διορθώθηκε κάπως η κατάσταση αλλά τις ελάχιστες φορές που ο Fearless τραγουδούσε, δεν καταλάβαινα απολύτως τίποτα. Το πρώτο εικοσάλεπτο κύλησε σχετικά ήρεμα με τον κόσμο να δείχνει τα πρώτα σημάδια ενθουσιασμού όταν ακούστηκε η φωνή του Iggy Pop τραγουδώντας το “Aisha”. Η μπάντα επέλεξε να διασκευάσει το κομμάτι, ρίχνοντας το τέμπο του και κάνοντας το πιο βαρύ, πράγμα που ομολογώ ότι είχε ενδιαφέρον αλλά στην τελική, γιατί να διασκευάσεις μια τέτοια κομματάρα; Το σετ περιλάμβανε κομμάτια κυρίως από τον τελευταίο album (ακούσαμε σχεδόν όλα τα κομμάτια) και έκλεισαν την βραδιά με το επίσης πολύ γνωστό “Hands Around My Throat” από το “Scorpio Rising” μετά από μιάμιση ώρα στην σκηνή.
Είναι πραγματικότητα ότι μέρος της επιτυχίας των Death In Vegas οφείλεται στις συνεργασίες που έχουν κάνει (ενδεικτικά αναφέρω Iggy Pop , Dot Allison, Liam Gallagher, Jim Reid, Bobby Gillespie).
Ο Fearless όμως αποδεικνύει πόσο καλός μουσικός είναι και πως κυκλοφορεί δουλειές όταν νοιώθει έτοιμος για αυτό χωρίς να φοβάται να πάει αντίθετα με τους κανόνες της αγοράς. Ή έτσι το αντιλαμβάνομαι εγώ.
