Κώστας Βλαχόπουλος: Το αργεντίνικο τάνγκο δεν γίνεται κομμάτι της ζωής σου, είναι η ζωή σου

Το θέατρο Επί Κολωνώ φιλοξενεί στη Σκηνή Φουαγιέ τον Μάριο Στρόφαλη και τους Duo de dos, σε μία βραδιά με επιλογές παραδοσιακού αργεντίνικου tango από την περίοδο του μεσοπολέμου και μετά …

Ο Κώστας Βλαχόπουλος, από τους Duo de dos, μας μιλάει για αυτήν την βραδιά και εκφράζει το πάθος για αργεντίνικο τάνγκο εκ μέρους όλων!

CultureNow: Την Παρασκευή 11 Μαϊου θα βρεθείτε στο φουαγιέ του Επι Κολωνώ για μία βραδία με αργεντίνικο τάνγκο. Πείτε μας λίγα λόγια για τη βραδιά αυτή. Θα μας παρουσιάσετε δικές σας συνθέσεις ή επιλογές από γνωστά κομμάτια;

Κώστας Βλαχόπουλος: Την Παρασκευή θα συνυπάρξουμε στο φουαγιέ του θεάτρου Επί Κολωνώ οι Duo De Dos (Κώστας Βλαχόπουλος-χρωματική φυσαρμόνικα, Λάμπρος Καρκανόπουλος-κιθάρα) με τον Μάριο Στρόφαλη στο ακορντεόν, παρουσιάζοντας κλασσικές συνθέσεις αργεντίνικου τάνγκο καθώς και συνθέσεις του Μάριου Στρόφαλη.

C. N.: Οι επιλογές που θα μας παρουσιάσετε αφορούν στην περίοδο του μεσοπολέμου και μετά. Γιατί επιλέξατε το αργεντίνικο τάνγκο εκείνης της εποχής; Πόσο χαρακτηριστική είναι αυτή η περιόδος για το τάνγκο, τόσο μουσικά όσο και κοινωνικά;

Κ. Β.: Η περίοδος του μεσοπολέμου ήταν η πιο χαρακτηριστική για το αργεντίνικο τάνγκο, όπως ήταν και για το αστικό λαικό τραγούδι πολλών λαών. Την εποχή εκείνη το τάνγκο βγήκε από το “περιθώριο” και ξεπέρασε τα σύνορα της Αργεντινής, αποκτώντας θαυμαστές σε Ευρώπη και Βόρειο Αμερική. Εκείνη την εποχή επίσης δημιουργήθηκαν εκατοντάδες ορχήστρες και γράφτηκαν κάποια από τα καλύτερα μουσικά κομμάτια στη ιστοριά του τάνγκο.

C. N.: Γιατί θεωρείτε ότι το τάνγκο είναι ένα τόσο δημοφιλές είδος μουσικής και χορού; Κατά πόσο επηρέασε το ξεκίνημα του από την Αργεντινή και τον υπόλοιπο κόσμο και ποιες δυσκολίες συνάντησε ώστε να γίνει πλήρως αποδεκτό, λόγω και της τολμηρότητας του για την εποχή που ξεκίνησε;

K. B.: Το αργεντίνικο τάνγκο σε παρασέρνει από την πρώτη στιγμή. Δε μένει στο σημείο του να γίνεται κομμάτι της ζωής σου, αλλά φτάνει στο να γίνεται η ζωή σου. Δε μπορώ να εξηγήσω τι ακριβώς είναι αυτό που προκαλεί αυτή τη “μανια” που κυριεύει αυτόν που ασχολείται με αυτό το είδος, είτε ως μουσικός, είτε ως χορευτής, είτε ως ακροατής.

C. N.: Διαβάζοντας για την ιστορία του τάνγκο, την περίοδο του μεσοπολέμου στην Ελλάδα, γράφονταν πάνω από εκατό tango κάθε χρόνο, από συνθέτες όπως ο Κώστας Γιαννίδης, ο Αττίκ, ο Μιχαήλ Σουγιούλ και πολλοί άλλοι, τραγουδισμένα από την Σοφία Βέμπο, τη Δανάη Στρατηγοπούλου, την Κάκια Μένδρη, τον Νίκο Γούναρη και άλλους. Τι κοινό βλέπετε στην ελληνική εκδοχή του τανγκο με την αργεντίνικη, καλλιτεχνικά και κοινωνικά;

Κ. Β.: Αν και πιστεύω πως τα ελληνικά τάνγκο είχαν πιο ευρωπαϊκό χαρακτήρα, σίγουρα συναντάμε κάποιες αργεντίνικες επιρροές, ειδικά από το 1928 και μετά. Κοινωνικά θεωρώ πως το αργεντίνικο τάνγκο έχει περισσότερα κοινά με το Ρεμπέτικο, παρά με το ελληνικό τάνγκο, αν και οι απόψεις διίστανται.

C. N.: Υπάρχουν στα σχέδιά σας νέες live εμφανίσεις κατά την καλοκαιρινή περίοδο; Η μήπως κάποια νέα κυκλοφορία;

Κ. Β.: Στις 17 Ιουλίου θα εμφανιστούμε στην Τεχνόπολη στα πλαίσια του Athens World Music Festival.