Τρεις εγκληματίες, διωγμένοι από τις αρχές αποφασίζουν να ιδρύσουν στη μέση της

Από τον Γιώργο Κατσώνη

ερήμου την πόλη της αφθονίας και την ευημερίας. Την ονομάζουν Μαχαγκόννυ (πόλη-πλεκτάνη) γιατί σ’ αυτή σκοπεύουν να παγιδεύσουν χρυσοθήρες και “κονομημένους” που αναζητούν τον επίγειο παράδεισο. Τους προσφέρουν φαγητό, ποτό και κορίτσια με χρηματικά ανταλλάγματα. Σύντομα, όμως, οι κάτοικοι – πελάτες, αντιλαμβάνονται ότι τα προσφερόμενα αγαθά δεν τους παρέχουν την πολυπόθητη ευτυχία.

Με αυτά τα μοτίβα αναπτύσσουν ο συγγραφέας Μπέρτολτ Μπρεχτ και ο συνθέτης Κούρτ Βάιλ την σκωπτική κριτική τους πάνω στα σύγχρονα καπιταλιστικά συστήματα μέσα από την όπερά τους, «Άνοδος και Πτώση της πόλης Μαχαγκόννυ», ενώ η διάσημη καταλανική ομάδα La Fura dels Baus που υπογράφει τη σκηνοθεσία της παράστασης την τοποθετεί με άμεσο και καίριο τρόπο στο παγκόσμιο χάρτη της οικονομικής και ηθικής κρίσης.

Στην έναρξη της παράστασης η αυλαία σηκώνεται και αποκαλύπτει τη σύγχρονη έρημο της εποχής μας, λόφους σκουπιδιών στην υπερκορεσμένη χωματερή μιας καταναλωτικής δίνης, μέσα από την οποία αναδύονται οι ερμηνευτές. Η εικόνα, αδιαμφισβήτητα, δεν προσπαθεί να γοητεύσει μέσα από μια καλλωπισμένη αλήθεια, αλλά να φέρει αντιμέτωπο το θεατή με την ωμότητα του σήμερα. Μια πράσινη τσόχα στρώνεται με προχειρότητα για να καμουφλάρει τα σκουπίδια και να σηματοδοτήσει τη δημιουργία της νέας πόλης που, ουσιαστικά, χτίζεται χωρίς προδιαγραφές για να εξυπηρετήσει συγκεκριμένες ανάγκες. Η οξυμένη αισθητική αντίληψη και η σκηνική ομορφιά δε θυσιάζονται στο βωμό του διδακτισμού. Συνυπάρχουν παράλληλα ως στοιχεία της παράστασης και αναπτύσσονται στις δικές τους αναλογίες και δίχως το ένα να υπονομεύει το άλλο με τρόπο που εύκολα ο θεατής κάνει τις αναγωγές του και ανακαλύπτει το δικό του «Μαχαγκόννυ», αξιοποιώντας παράλληλα την σκοτεινή και ευφάνταστη εικονοποιία ως πολύτιμη παρακαταθήκη.
Ο σκηνοθέτης, Άλεξ Ογιέ παρουσιάζει τις καθημερινές ανάγκες του ανθρώπου ως συστηματοποιημένες και βιομηχανοποιημένες ενέργειες. Η εμβληματική σκηνή της «μάσας» και του «σεξ» περιγράφουν με χιούμορ μια τραγική πραγματικότητα. Οι Μπρεχτικές θεωρίες επαναδιατυπώνονται επί σκηνής με επιτυχία και σύγχρονη, αναθεωρημένη ματιά.

Η παράσταση στελεχώνεται από διεθνή διανομή. Την Λεοκάντια Μπέγκμπιγκ  ερμηνεύει η βαγκνερική σοπράνο, Τζέιν Χένσελ, ενώ τον Τζίμ Μαχόνυ ο Φράνκο Φαρίνα. Από ελληνικής πλευράς συμμετέχουν ο Χάρης Ανδιανός,  ο Τάσος Αποστόλου, η Μαργαρίτα Συγγενιώτου, η Ρόζα Πουλημένου κ.α. Την Εθνική Συμφωνική Ορχήστρα της ΕΡΤ διευθύνει ο Νίκος Τσούχλος. Η τελευταία παράσταση θα δοθεί το Σάββατο (17/3) στη σκηνή του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών στις 20.00