«Μην είσαι τόσο μαζεμένος στη σκηνή…», «το τελευταίο song δε χρειαζόταν, δε σου ταιριάζει…», «την επόμενη φορά που θα σε δω live να πεις και καμιά διασκευή από Tiger Lillies…», «Πρέπει να γράψεις και πιο ευχάριστα κομμάτια…».
Όλα τα παραπάνω είναι κάποιες από τις συμβουλές και προτροπές που έχω λάβει κατά καιρούς σε μηνύματα ή mail από άγνωστους ανθρώπους που είτε άκουσαν το δίσκο μου είτε έτυχε να έρθουν σε κάποια συναυλία μου. Το παράδοξο της υπόθεσης ήταν ότι τα μηνύματα αυτά ήταν κατά τ\’ άλλα αρκετά κολακευτικά με σχόλια του τύπου «πόσο σπανίζουν άνθρωποι σαν και σένα», «πόσο ξεχωριστό είναι αυτό που κάνεις», «συνέχισε έτσι» και τα τοιαύτα…
Μπορώ να καταλάβω κάθε θετική ή αρνητική κριτική, αλλά όχι τις συμβουλές από ανθρώπους που δεν με γνωρίζουν προσωπικά. Είναι αξιοθαύμαστο το ότι κάποιοι θεωρούν τους εαυτούς τους τόσο σημαντικούς, με αποτέλεσμα να πιστεύουν πραγματικά πως η άποψή τους θα είναι πάντα πολύτιμη για τους υπόλοιπους.
Έχω την αίσθηση πως ανάλογες ή παρόμοιες συμπεριφορές παρατηρούνται σε πολλές πτυχές της καθημερινής μας ζωής και είναι φαινόμενο που ανθίζει ιδιαίτερα στη χώρα μας.
Πιθανότατα υπάρχουν πολλοί που θεωρούν τους εαυτούς τους σπουδαίους. Η αλήθεια είναι πως δεν ζητήθηκε ποτέ η συμβουλή τους. Κανείς μας δεν έχει ανάγκη από αυθαίρετες συμβουλές. Ειδικά αν προέρχονται από ανθρώπους που δεν γνωρίζουμε. Είναι τουλάχιστον αφελές και σίγουρα ανούσιο…
Ας τις κρατήσουν για τον εαυτό τους και ας πράξουν αναλόγως.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Κι αν αυτό το κομμάτι, που κατ’ αυτόν δεν έπρεπε να παίξω, είχε σημασία για μένα; Αν γνωρίζω ότι δε μου ταιριάζει; Αν αδιαφορώ για όλα αυτά;
Έχουμε χορτάσει από ειδικούς, συμβουλάτορες, κριτικούς, αναλυτές και ανθρώπους που χρησιμοποιούν συχνά την λέξη «πρέπει». Ανθρώπους που φοβούνται το «λάθος». Ανθρώπους που νομίζουν πως τους χρειάζεσαι και που ξέρουν πάντα το καλό σου. Ούτε εγώ ο ίδιος δε γνωρίζω το καλό μου. Έχουμε χορτάσει από μαμάδες και μπαμπάδες καταγωγής ελληνικής.
Μόνο με δικά μας «λάθη» θα βρούμε τα δικά μας «πρέπει».
Info: Ο Lolek (Γιάννης Αναγνωστάτος) ξεκίνησε μαθήματα ακορντεόν στην ηλικία των 12 ετών και συνέχισε με κιθάρα και τύμπανα. Στην εφηβεία του ήταν και η πρώτη του μουσική απόπειρα με το συγκρότημα Mafia Maggots και αργότερα με τους Touched όπου έγραφε μουσική και έπαιζε τύμπανα. Ακολούθησαν οι Bolek&Lolek: Ο Bolek ξενιτεύτηκε και παρέμεινε ο Lolek, alone (ο τίτλος του πρώτου δίσκου)
Photo: Έκτορας Δημησιάνος
