Αυτό συνέβη στην περίπτωση της ουκρανικής καταγωγής συγγραφέα Marina Lewycka. Όχι ότι δεν προ-υπήρχε το συγγραφικό ταλέντο μέσα της, αλλά όταν η ζωή σου είναι τόσο έντονη και αποτελεί από μόνη της ιστορία για βιβλίο, τότε σίγουρα από μέσα σου εκτοξεύεται κάτι άλλο, πιο δυνατό και συναρπαστικό.

Αυτό συνέβη στην περίπτωση της ουκρανικής καταγωγής συγγραφέα Marina Lewycka. Όχι ότι δεν προ-υπήρχε το συγγραφικό ταλέντο μέσα της, αλλά όταν η ζωή σου είναι τόσο έντονη και αποτελεί από μόνη της ιστορία για βιβλίο, τότε σίγουρα από μέσα σου εκτοξεύεται κάτι άλλο, πιο δυνατό και συναρπαστικό.


Και αυτό το δυνατό και συναρπαστικό είναι που μπορεί να σε κάνει να γράφεις όμορφα για το οτιδήποτε. Όπως για «έρωτα και τρακτέρ» ας πούμε…


Η Μarina Lewycka βρέθηκε στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη στις 15 και 16 Νοεμβρίου αντίστοιχα, καλεσμένη του Βρετανικού Συμβουλίου στην Ελλάδα και τις εκδόσεις Μοντέρνοι Καιροί, για να μιλήσει με αναγνώστες και δημοσιογράφους, κάνοντας γνωστή στο ελληνικό κοινό την ιστορία της ζωής της που την οδήγησε στο να αναπτύξει το συγγραφικό της ταλέντο.


Το βιβλίο της περιγράφει με χιούμορ καταστάσεις με… τρακτέρ, αδίστακτες «αντρο-τραγανίστρες» από το πρώην σοβιετικό μπλοκ, άντρες που ερωτεύονται στα βαθιά γεράματά τους ή και μερικούς μετανάστες που στριμώχνονται σε δύο τροχόσπιτα και μαζεύουν φράουλες στο Κεντ.


Όμως, πώς μπορεί μία συγγραφέας να γράφει και να περιπλέκει τόσο όμορφα όλα τα παραπάνω θέματα; Όταν, μάλιστα, το έργο της έχει απορριφθεί τριάντα έξι φορές; Η Marina Lewycka απλώς βρήκε το δρόμο της.


Αυτό συνέβη μέσα από την πορεία της ζωής και τις έντονες και περίεργες καταστάσεις που αναγκάστηκε να ζήσει. Γιατί πολύ απλά η Marina Lewycka είναι παιδί μεταναστών, που μεγάλωσε στην Αγγλία από γονείς ουκρανικής καταγωγής, και προσπάθησε, όπως οι περισσότεροι μετανάστες, να ενσωματωθεί. Να γίνει αόρατη.


Η προσπάθεια ενσωμάτωσης στην κοινωνία της Αγγλίας την έκανε να ξεχάσει την αυθεντική ουκρανική ταυτότητα της και να γίνει πιο Αγγλίδα και… από τις Αγγλίδες. Έτσι, μέχρι να φτάσει τα σαράντα, δεν αναρωτιόταν καθόλου για την άλλη πλευρά του εαυτού της.


Γράφοντας το βιβλίο της Έρωτας και Τρακτέρ από την Ουκρανία, ξεκίνησε μάι έρευνα που θα την βοηθούσε στην ολοκλήρωσή του. Μέσα από την έρευνα η Marina οδηγήθηκε σε κάτι που δεν είχε σκεφτεί αν πράξει ποτέ στο παρελθόν. Το βιβλίο της έγινε η αιτία να γνωρίσει το παρελθόν της και να ανακτήσει τη χαμένη της ταυτότητα.
Καθώς, μάζευε πληροφορίες σχετικά με την Ουκρανία «έπεσε» πάνω σε μια ρωσική ιστοσελίδα που προσκαλούσε όσες οικογένειες είχαν χωριστεί στον πόλεμο, να αναζητήσουν τα ίχνη των συγγενών τους.


Χωρίς να έχει να χάσει τίποτα, συμπλήρωσε το όνομα της μητέρας και διαφόρων μελών της οικογένειάς της και τα έστειλε στον κυβερνοχώρο. Μην περιμένοντας, βέβαια, ότι είχε να κερδίσει και κάτι από αυτό, σύντομα ξέχασε το όλο θέμα.


Μήνες αργότερα, και ενώ το βιβλίο της είχε ήδη εκδοθεί, έλαβε τρία μηνύματα στα κυριλλικά από κάποιους που ισχυρίζονταν ότι ήταν συγγενείς της. Απάντησαν σωστά στην ερώτηση-παγίδα που τους έθεσε, της έστειλαν φωτογραφίες και της αποκάλυψαν μεγάλο μέρος της ιστορίας της!


Η Marina Lewycka είχε αποκτήσει πλέον συγγενείς. Και πέρα από αυτό άρχισε να εξελίσσεται και στον πιο σημαντικό τομέα της ζωής της, το γράψιμο. Χάρη σε ένα μεταπτυχιακό δημιουργικής γραφής, το οποίο παρακολούθησε η Lewycka ξεπέρασε τη συστολή και την ανασφάλειά της, έμαθε ότι η γραφή της πρέπει να ευχαριστεί το κοινό, ακόμα και όταν πραγματεύεται σοβαρά ζητήματα, συνειδητοποίησε ότι το χιούμορ είναι ένα είδος αποπλάνησης και επίσης γνώρισε τον ατζέντη της, ο οποίος διάβασε τα γραπτά της με την ιδιότητα του εξεταστή και της βρήκε εκδοτικό οίκο μέσα σε ένα σαββατοκύριακο!


Στην ομιλία της στην Ελλάδα η Ουκρανή συγγραφέας παρότρυνε όλους τους επίδοξους συγγραφείς να κάνουν το ίδιο. Να αναζητήσουν μέσα τους όσα έχουν χάσει και πιο πρακτικά να παρακολουθήσουν μαθήματα δημιουργικής γραφής και να αφιερώνουν κάποιο διάστημα της ημέρας στο γράψιμό.


Πολλά στοιχεία του πρώτου βιβλίου της βασίζονται σε εμπειρίες που αποκόμισε από την εργασία της με το φιλανθρωπικό οργανισμό Age Concern. Εκεί ήρθε σε επαφή με πολλούς ηλικιωμένους, διαπιστώνοντας πόσο τρομακτική και ταυτόχρονα συναρπαστική είναι αυτή η πάλη των γενεών.


Έτσι, αποφάσισε να κάνει κάτι που κανείς δεν είχε κάνει στο παρελθόν. Να γράψει ένα μυθιστόρημα πάνω σε αυτό. Και ξεκίνησε με έμπνευση μάι ιστορία που έγραφε ο πατέρας της έγραφε για τα τρακτέρ στα ουκρανικά. Η δική της ιστορία βέβαια, απέκτησε διαφορετική μορφή από εκείνη που έγραφε ο πατέρας της.


Μέσα από τα τρακτέρ βρήκε τρόπο να περιγράψει και να μιλήσει για την εποχή που έζησαν οι γονείς της. Η μετανάστευση και τα οχήματα σαγηνεύουν τη Lewycka, και γι’ αυτό δεν τα εγκαταλείπει ούτε στο δεύτερο βιβλίο της.


Το Two Caravans μιλάει για μια ομάδα μεταναστών από την Ουκρανία, την Πολωνία, το Μαλάουι και την Κίνα που δουλεύουν σε ένα αγρόκτημα με φράουλες στο Κεντ και μένουν σε δύο τροχόσπιτα. Όπως και στο πρώτο μυθιστόρημά της, η συγγραφέας παρουσιάζει με χιούμορ τις καταστάσεις που αντιμετωπίζουν οι χαρακτήρες της σε μια άγνωστη χώρα και περιγράφει την προσπάθειά τους να βρουν την αγάπη.


Το νέο βιβλίο που γράφει η Marina Lewycka αυτό τον καιρό αφορά μια ηλικιωμένη γυναίκα που ζει σε ένα παλιό, μισογκρεμισμένο σπίτι στο Λονδίνο μαζί με εφτά γάτες. Δεν αποκαλύπτει περισσότερα, πέρα από το γεγονός ότι οι εκδότες της αναρωτιούνται πώς θα δώσει κωμική νότα σε μια ιστορία με τόσο πολλά… πτώματα!


Το μυθιστόρημα της Marina Lewycka Two Caravans θα κυκλοφορήσει από τις Εκδόσεις Μοντέρνοι Καιροί το πρώτο τρίμηνο του 2008.