Το Θέατρο Σοφούλη που εδρεύει στη Θεσσαλονίκη «κατηφορίζει» στην Αθήνα και συμμετέχει στο 3ο Φεστιβάλ Θεάτρου Δρόμου …

με την παράσταση του έργου του Σάμουελ Μπέκετ, «Πράξη χωρίς λόγια» σε σκηνοθεσία Ασπασίας Κράλλη.

Το έργο που θα μπορούσαμε να το χαρακτηρίσουμε «παντομίμα» θα παρουσιαστεί σε συμπαραγωγή του Θεάτρου της Σιωπής και του Θεάτρου Σοφούλη στον προαύλιο χώρο της Σχολής Καλών Τεχνών στην Πειραιώς 256 την Παρασκευή 1η και το Σάββατο 2 Ιουλίου 2011.

Λίγα λόγια για το έργο από την σκηνοθέτιδα

«ΠΡΑΞΗ ΧΩΡΙΣ ΛΟΓΙΑ» του Σάμιουελ Μπέκετ

Στις οδηγίες της σκηνικής παρουσίασης του έργου, Πράξη χωρίς Λόγια, ο Μπέκετ σημειώνει για τον σκηνικό χώρο… Setting : a desert (σκηνικό : μια έρημος).

Στην παράσταση του έργου Πράξη χωρίς Λόγια που θα ανεβάσει το Θέατρο της Σιωπής στον προαύλιο χώρο της Σχολής Καλών Τεχνών, η ανάλογη οδηγία που δίνεται για τον σκηνικό χώρο είναι… σκηνικό: ερειπωμένος χώρος.

Το έργο γράφτηκε από τον Μπέκετ το 1956, μετά από μια συζήτηση που είχε με τον χορευτή Deryk Mendel. Η παράσταση ανέβηκε για πρώτη φορά στις 3 Απριλίου 1957 στο  Royal Court Theatre του Λονδίνου.
Το 1977 ο Αλέξης Μινωτής, μου πρότεινε να το ερμηνεύσω στο Εθνικό Θέατρο, σε κοινή παράσταση με το Τέλος του Παιχνιδιού.

Τώρα το 2011,  μετά από 34 χρόνια από εκείνη την παράσταση στο Εθνικό, σκηνοθετώ μέσα σε  κοινωνικές συνθήκες  δραματικά διαφορετικές, το βαθειά υπαρξιακό αυτό έργο όπου πρωταγωνιστής είναι, ο EVERYMAN
(Ο Καθένας).

Ο κάθε άνθρωπος (ο καθένας),  ριγμένος από μια αόρατη ανώτερη δύναμη σ\’ έναν ερειπωμένο χώρο, προσαρμόζεται  σε οτιδήποτε ελάχιστο του προσφέρεται, αισιοδοξώντας  σταδιακά. Με κύριο συμβολισμό μια κανάτα δροσερό νερό που ποτέ δεν κατορθώνει να φτάσει (άμεση αναφορά στο μύθο του Τάνταλου), όπως ποτέ δεν κατορθώνει να φτάσει τα όνειρα και τις επιθυμίες του, ο καθένας, μένει στο τέλος αυτάρκης, με μοναδικά  και μόνο-δικά του εργαλεία, το μυαλό και τα χέρια του.

Η περιγραφή των εμποδίων στην ανθρώπινη ζωή, εξυπηρετεί την επιθυμία του Μπέκετ να δείξει ότι, είναι «το ταξίδι» που αξίζει παρά τις δυσκολίες του ( άραγε ο Μπέκετ, είχε διαβάσει την Ιθάκη του Καβάφη;) Η Πράξη
χωρίς Λόγια, είναι έργο ποιητικό και συγχρόνως αφάνταστα σκληρό. Ενώ γράφτηκε το 1956, έχεις την αίσθηση ότι γράφτηκε σήμερα.

Η  ιδέα του νέου ηθοποιού Μάνου Καρατζογιάννη, να ανεβεί η παράσταση ανάμεσα στα ερείπια του προαύλιου χώρου της Σχολής Καλών Τεχνών στην οδό Πειραιώς, σηματοδοτεί και  την σκηνοθετική αντιμετώπιση  του έργου με τρόπο μοναδικό.   

                                                                                      Ασπασία Κράλλη

Συντελεστές

Σκηνοθεσία: Ασπασία Κράλλη
Μετάφραση : Θανάσης Νιάρχος
Σκηνικά Κοστούμια: Μαργαρίτα Χατζηϊωάννου
Μουσική : Κορνήλιος Σελαμσής
Φωτισμούς : Κατερίνα Μαραγκουδάκη

Παίζει ο Μάνος Καρατζογιάννης

Η παράσταση είναι μια συμπαραγωγή