Ρομέο Καστελλούτσι – Περί της έννοιας του προσώπου του Υιού του Θεού στο Φεστιβάλ Αθηνών

Ο σκηνοθέτης Ρομέο Καστελλούτσι επιστρέφει στο Φεστιβάλ Αθηνών με τη νέα ρηξικέλευθη παράστασή του. Το  …

Περί της έννοιας του προσώπου του Υιού του Θεού, εξετάζει τη σχέση του ανθρώπου με την εικόνα του Θεού, ξεδιπλώνοντας παράλληλα τη σχέση μεταξύ ενός υπέργηρου πατέρα και του γιου του.

Η παράσταση

Δύο χρόνια μετά τη Θεία Κωμωδία, που χαρακτηρίστηκε ως μία από τις σπουδαιότερες παραστάσεις της δεκαετίας (Le Monde), η νέα παραγωγή της ομάδας Societas Raffaello Sanzio παρουσιάζει ένα θέαμα όπου κυριαρχεί η εικόνα του Χριστού, έτσι όπως την έχει φανταστεί η ανθρωπότητα από την Αναγέννηση μέχρι σήμερα.

Στο βάθος της σκηνής κυριαρχεί μία υπερμεγέθης αναπαραγωγή του Σωτήρα του Κόσμου του Αντονέλο ντα Μεσίνα (1465). Κάτω από το βλέμμα του Υιού του Θεού, ξετυλίγεται η ιστορία ενός άλλου πατέρα με τον γιο του, ενός πατέρα που λόγω ηλικίας έχει απόλυτη ανάγκη τη φροντίδα του παιδιού του. Το κοινό έρχεται αντιμέτωπο με ιδιαίτερα σκληρές σκηνές της ανημπόριας του πατέρα, ενώ δημιουργείται μία έντονη αντίθεση: το παρηγορητικό κήρυγμα του Χριστιανισμού, όπως αυτό αντιπροσωπεύεται από την ηρεμία του προσώπου του Ιησού, απέναντι στην απαρηγόρητη ανημπόρια της πραγματικότητας των γηρατειών.

Η παράσταση όμως δεν έχει σκοπό να μιλήσει ούτε για θρησκευτικά ζητήματα, ούτε να είναι επιδεικτικά προκλητική. Κρατώντας αποστάσεις από τον μυστικισμό, ο Καστελλούτσι δημιουργεί ένα σύμπαν στο οποίο η εικόνα του Χριστού είναι απλώς η εικόνα ενός άντρα, ενός άντρα που στέκεται γυμνός μπροστά στους άλλους, όπως στο θρησκευτικό σύμπαν οι άλλο στέκονται γυμνοί μπροστά σε Αυτόν.

Η παράσταση απέχει πολύ από το να είναι ένα θεολογικό μανιφέστο και μιλάει τελικά για μία θεμελιώδη αρχή της ομάδας Societas Raffaello Sanzio, για την οποία η θρησκεία δεν είναι κάτι το μυστικιστικό. Είναι μέρος ενός αποθεματικού πρωταρχικών εικόνων και πρακτικών, που χρησιμοποιεί και το ίδιο το θέατρο. Θρησκεία και θέατρο αντλούν και τα δύο υλικό από ένα λεξιλόγιο συμβόλων και συμβολισμών, για να κάνουν τον θεατή/ πιστό κοινωνό ενός άλλου, παράλληλου σύμπαντος. «Αυτή είναι η αρχή. Θέλω να συναντήσω τον Ιησού στην μακρά απουσία Του. Το πρόσωπο του Ιησού δεν είναι εκεί. Μπορώ να δω μόνο πίνακες και αγάλματα. Ξέρω περισσότερους από χιλιάδες ζωγράφους από το παρελθόν που ξόδεψαν τη μισή ζωή τους προσπαθώντας να αναπαραγάγουν τον ανείπωτο, το σχεδόν αόρατο μορφασμό της θλίψης που φαινόταν στα χείλη του», λέει ο Ρομέο Καστελλούτσι.

Ρομέο Καστελλούτσι – Societas Raffaello Sanzio

Ο Ρομέο Καστελλούτσι θεωρείται ένας από τους σπουδαιότερους δημιουργούς του σύγχρονου θεάτρου στην Ευρώπη, καθώς από τις αρχές της δεκαετίας το 1980 που ιδρύθηκε η ομάδα Societas Raffaello Sanzio δημιουργεί με την ομάδα ένα οπτικό θέατρο, που αντλεί έμπνευση όχι από τα θεατρικά έργα αλλά από τον μύθο, τις απαρχές του πολιτισμού και την ιστορία των παραστατικών τεχνών.

Ο Καστελλούτσι αποφοίτησε αρχικά από το Αγροτικό Ινστιτούτο της Τσέζενα και ασχολήθηκε με τις αγροτικές εργασίες, λόγω της αγάπης του για τα ζώα. Γρήγορα όμως συνειδητοποίησε το ενδιαφέρον του για τις εικαστικές τέχνες και συνέχισε τις σπουδές του στην Ακαδημία Καλών Τεχνών της Μπολόνια. Προερχόμενος από τον χώρο των εικαστικών τεχνών και δίνοντας ιδιαίτερη σημασία στην αρχιτεκτονική, πρωταρχικό ρόλο στις παραστάσεις του παίζουν ο χώρος και η σχέση σκηνής-κοινού.

Ο Καστελλούτσι αναλαμβάνει συνήθως στις παραστάσεις του τη δραματουργία, τη σκηνοθεσία, τα σκηνικά, τα κοστούμια, τους φωτισμούς και τον ήχο, δημιουργώντας ένα συνολικό αποτέλεσμα όπου η σκηνική γλώσσα υπερβαίνει τον λόγο. Έχει τιμηθεί με πολυάριθμα βραβεία μεταξύ των οποίων το βραβείο UBU για την καλύτερη παράσταση της χρονιά (Ιούλιος Καίσαρας, 1997), με το Ευρωπαϊκό Βραβείο Νέες Θεατρικές Πραγματικότητες (2000, Ταορμίνα) και το Μεγάλο Βραβείο της Κριτικής στο Παρίσι (Γένεση, 2000). Από το 2002 είναι Ιππότης των Γραμμάτων και των Τεχνών στη Γαλλία. Το 2005 ήταν διευθυντής του Διεθνούς Φεστιβάλ Θεάτρου της Μπιενάλε της Βενετίας και το 2008 ήταν συνεργαζόμενος καλλιτέχνης στο Φεστιβάλ της Αβινιόν.

Με την υποστήριξη του Υπουργείου Πολιτισμού της Ιταλίας, του Διοικητικού Διαμερίσματος της Εμίλια Ρομάνια, του Δήμου της Τσεζένα, και του προγράμματος Cultura (2007-2013) της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Μια παραγωγή της Societas Raffaello Sanzio με τη συνεργασία των: Theater der Welt 2010, deSingel international arts campus / Antwerp, Théâtre National de Bretagne / Rennes, The National Theatre / Oslo Norway, Barbican London and SPILL Festival of Performance, Chekhov International Theatre Festival / Moscow, Holland Festival / Amsterdam, Φεστιβάλ Αθηνών, GREC 2011 Festival de Barcelona, Festival d’Avignon, International Theatre Festival DIALOG Wroclav / Poland, BITEF (Belgrade International Theatre Festival), spielzeit\’europa I Berliner Festspiele, Théâtre de la Ville–Paris, Romaeuropa Festival, Theatre festival SPIELART München (Spielmotor München e.V.), Le-Maillon, Théâtre de Strasbourg / Scène Européenne, TAP Théâtre Auditorium de Poitiers- Scène Nationale, Peak Performances @ Montclair State-USA

Σύλληψη – σκηνοθεσία Romeo Castellucci, πρωτότυπη μουσική Scott Gibbons

Ερμηνεύουν οι Gianni Plazzi, Sergio Scarlatella, μαζί με τους Dario Boldrini, Silvia Costa, Silvano Voltolina 

Στα ιταλικά με ελληνικούς υπέρτιτλους
Μετάφραση υπέρτιτλων Αύρα Ξεπαπαδάκου