Ο χώρος τέχνης και δράσης Βρυσάκι παρουσιάζει την έκθεση του Γεωργίου Π. Νίκα με τίτλο «Work In Progress» η οποία θα εγκαινιαστεί …
στις 12 Ιουνίου και θα διαρκέσει μέχρι τις 3 Ιουλίου 2011.
Ο Γεώργιος Νίκας γεννήθηκε στην Αθήνα το 1973. Σπούδασε στην Αγγλία στο «Birmingham Polytechnic – University of Central England in Birmingham» και στον Αθηναϊκό Καλλιτεχνικό Τεχνολογικό Όμιλο, Σχεδιασμό Βιομηχανικών Προϊόντων με δασκάλους τον Ανδρέα Βαρώτσο, τον Θανάση Μουτσόπουλο και τον Μάνο Στεφανίδη.
Η Πανελλήνια Ένωση Διακοσμητών του απένειμε το πρώτο βραβείο καλύτερης ιδέας σχεδιασμού στον πρώτο πανελλήνιο διαγωνισμό. Ολοκλήρωσε τον μεταπτυχιακό κύκλο σπουδών ως απόφοιτος του προγράμματος «MA in Design» του Πανεπιστημίου «Middlesex» του Λονδίνου με διάκριση αφού εργάστηκε στην Αθήνα, με θέμα Διπλωματικής Εργασίας βασισμένο σε τμήμα της επαναστατικής εργασίας του κορυφαίου Ιάννη Ξενάκη σχετικά με τον σχεδιασμό ψηφιακής Μουσικής μέσω Ζωγραφικής, Σχεδιασμού και Κινούμενων εικόνων («video»).
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Ο Γεώργιος Νίκας αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα πολύπλευρου καλλιτέχνη που δραστηριοποιείται σε διαφορετικές μορφές Σχεδιασμού και Τέχνης. Έχει πραγματοποιήσει ατομικές εκθέσεις και έχει συμμετάσχει σε ομαδικές κυρίως από το 2001 έως σήμερα στην Ελλάδα, την Ισπανία (Μαδρίτη, «DEARTE 2008»), και την Ιταλία (Μπολζάνο, «kunStart 08»), σε συνεργασία με τη «Galeria Gaudi» (Μαδρίτη).
Το αντιπροσωπευτικό δείγμα της ενότητας «Work In Progress», το οποίο παρουσιάζεται στο Βρυσάκι, Χώρο Τέχνης & Δράσης, κατατίθεται με βάση την ιδέα της συνεχούς εξέλιξης και του κατακερματισμού δομών με αποτέλεσμα την εμφάνιση μιας έντονης έκφρασης του ψυχισμού του δημιουργού. Το περιεχόμενο αυτό του ψυχισμού χαρακτηρίζεται ουτοπικό αφού συντίθεται η αναπαράσταση τόπων οι οποίοι μεταμορφώνονται συστηματικά μέσα από μια αποδόμηση, σύμφωνα με νόμους του τυχαίου. Ο χρόνος της ενασχόλησης στη διάρκεια της δημιουργίας διακρίνεται από ταχύτητα, δύναμη ή εγκράτεια και παρατήρηση.
Τα τοπία του Γ. Νίκα δεν αποδίδουν με ρεαλιστικό τρόπο την απτή πραγματικότητα, αλλά μας μεταφέρουν σε χώρους ρευστούς, σχεδόν ονειρικούς, ασταθείς και ευμετάβλητους, στους οποίους αντανακλάται η προσωπική ανησυχία του καλλιτέχνη και ο τρόπος με τον οποίο αντιλαμβάνεται τον κόσμο. Η ανακατανομή δομών, η διαφάνεια, τα στοιχεία της φύσης, η κίνηση είναι λέξεις κλειδιά μέσω των οποίων ο καλλιτέχνης σαρώνει τις επιφάνειες δημιουργώντας μεταμοντέρνα τοπία αξιοποιώντας δυνατότητες παρατήρησης προσφερόμενες από τα σύγχρονα εργαλεία και τεχνικές οι οποίες προκύπτουν μετά από συνεχή ενασχόληση, έντονο, ανατρεπτικό πειραματισμό και αυθορμητισμό.
