Η Πινακοθήκη Γρηγοριάδη παρουσιάζει έκθεση με έργα του Αλέξη Ακριθάκη (1939-1994) από την Τετάρτη

26 Ιανουαρίου 2011.

Ο Αλέξης Ακριθάκης γεννήθηκε στην Αθήνα. Καταλυτική υπήρξε για τη ζωή του η γνωριμία το 1956 με τον φιλόσοφο Γιώργο Μακρή που αναγνώρισε το ταλέντο του και τον ενθάρρυνε να ασχοληθεί με τη ζωγραφική. Φεύγει από την Αθήνα για το Παρίσι, όπου ζει μεταξύ 1957 και 1960. Γράφεται στην Γκράν Σωμιέρ. Συνδέεται με το ζεύγος Τσίγκου, γνωρίζοντας επίσης σημαντικά πρόσωπα της εποχής του, όπως  τους Ζαν Ντυμπυφέ, τη Νίκι ντε σαν Φάλ, τον Ζαν Τινγκελύ, τον Πιερ Σουλάζ κ.α.

Ο Αλέξης Ακριθάκης συναντά στο Παρίσι μια γενικευμένη κίνηση γραφισμού -που χαρακτηρίζει τη δεκαετία του εξήντα- η οποία υπήρξε γι’ αυτόν καταλυτική.   Παράγει έργα με τη μορφή ελικοειδών γραφισμών συνεχίζοντας τον καλλιγραφικό λυρισμό της δεκαετίας του πενήντα, που ανταποκρίνονται με αμεσότητα στην αυθόρμητη και άρα ανεξέλεγκτη παρόρμηση του χεριού.

Ο Ακριθάκης οικειοποιείται με εξαιρετική ευκολία και πρωτοτυπία, σύμβολα, φιγούρες, φόρμες. Φαίνεται σαν όλη αυτή η παράδοση να του ανήκει. Άλλες φορές, οι φόρμες δεν αφηγούνται κάτι, αλλά δανείζονται εραλδικά σύμβολα, σχήματα από τους πολιτισμούς της λατινικής Αμερικής μέσα από μια μεγάλη πυκνότητα. Ο Ακριθάκης τονίζει ότι το εικαστικό έργο είναι μια παραλλαγή του γραπτού κειμένου. Το σχέδιο και η γραφή δεν αποτελούν δυο διαφορετικά πεδία. Σε αυτόν, σχέδιο και γραφή είναι ένα και το αυτό.

Ο Κοκτώ δήλωνε, ήδη από τη δεκαετία του τριάντα ότι « οι ποιητές δεν σχεδιάζουν. Αποσυναρμολογούν τη γραφή και στη συνέχεια την ανασυναρμολογούν διαφορετικά». Αυτή η χειρονομία είναι κοινή και στο έργο του Ακριθάκη.

 Το έργο του διατηρεί την αυξημένη θεατρικότητά του. Όλος ο κόσμος του είναι θεατρικός. Οι εικόνες του με το τσίρκο, τους ζογκλέρ, τα ποδήλατα και τα καρουσέλ. Υπενθυμίζει ότι το έργο τέχνης δεν διαφοροποιείται από τη φτωχή πραγματικότητα από την οποία εμπνέεται. Μέσα από τις πυκνές του φόρμες επαναλαμβάνεται ο περιφρονημένος κόσμος του τσίρκου και του πλανόδιου καλλιτέχνη, των λαϊκών πανηγυριών με τις πολύχρωμες λάμπες και τα λούνα πάρκ.

Η πρώτη ατομική του έκθεση γίνεται στη Θεσσαλονίκη το 1963. Την ίδια εποχή συμμετέχει στο περιοδικό Πάλι του Νάνου Βαλαωρίτη. Σχεδιάζει εξώφυλλα δίσκων, κάνει αφίσες και σκηνογραφίες. Η δεύτερη ατομική του έκθεση, γίνεται στην Αθήνα το 1965. Το 1968 κερδίζει μια υποτροφία του γερμανικού κράτους (D.A.A.D.) και φεύγει για το Βερολίνο, όπου θα παραμείνει μέχρι το 1970. Οριστικά επιστρέφει στην Αθήνα το 1984.

Πραγματοποίησε ατομικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό (Βερολίνο, Μόναχο, Αμβούργο, Τορίνο, Γενεύη) και συμμετείχε σε σημαντικές ομαδικές παρουσιάσεις στην Ευρώπη. Πέθανε στις 19 Σεπτεμβρίου 1994. Το 1997 πραγματοποιήθηκε μεγάλη αναδρομική έκθεση του έργου του στην Εθνική Πικακοθήκη, και το 1998 στο Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης. Η έκθεση στην Πινακοθήκη Γρηγοριάδη είναι η τέταρτη σημαντική έκθεση που πραγματοποιείται μετά το θάνατο του καλλιτέχνη.

Επιμέλεια έκθεσης, Παναγιώτης Σ. Παπαδόπουλος.